Volg ons op facebook
|
< terug
Gedachtes van de grote hond Cas. 3 (5)
Heerlijk, even weg doezelen op mijn bank. De wandeling viel nog niet mee en ik sta nog onvast op mijn poten. Nog begrijp ik niet wat er aan de hand is. Het begon een paar weken geleden. 's Nachts kreeg ik erge buikpijn en ik moest nodig. Ik piepte bij de achterdeur dat ik naar buiten moest, maar de baasjes hoorde mij niet. Zij lagen in bed. Ik kon het niet houden en deed het op de vloer terwijl ik ook moest overgeven. Zo ziek als een hond voelde ik me.
Enige tijd later kwam de baas beneden, hij zag in een oogopslag dat ik ziek was, en ging met mij meteen naar buiten. Nee, hij mopperde niet maar keek erg bezorgd.
Onderweg bleef ik maar persen en overgeven, ik kon er echt niets aan doen!
Ondertussen was het vrouwtje ook beneden gekomen en zag de bende in de keuken. Met een keukenrol ruimde ze de grootste boel op zodat de baas de vloer na kon dweilen.
"Dit is niet goed," zei de baas tegen het vrouwtje. "Hij blijft persen."
"Om negen uur bel ik de dierenarts," antwoordde ze met een bezorgde stem.
Dat ook nog, dacht ik toen en begon te hijgen omdat ik onrustig was.
"Meteen komen," zei de dierenarts, "vooral dat persen moeten we zien te verkomen!"
Samen met een vriendin, zij reed de wagen, gingen we naar de dierenkliniek. De arts stond ons al op te wachten en keek heel bedenkelijk. Dáár werd ik ook niet vrolijker van!
"Mevrouw de Graaf, Cas heeft een acute maag/darmontsteking. Door de 'dambreuk' toen de spier vlakbij de anus scheurde waardoor de darmen uitpuilden en een operatie van levensbelang was - van enkele jaren geleden. Moet ik hem nu anaal onderzoeken. Denkt u dat hij dat toelaat?"
Ik begreep niet waar hij het over had, maar het vrouwtje zei: "Doe hem toch maar een snuitband om. Hij is niet agressief, maar ik wil het risico vermijden."
Even later had ik een snuitband om, deed de man een handschoen aan. Haalde zijn wijsvinger door een pot zalf, stak hij zijn vinger in mijn kont en begon daarin rond te voelen! Ja hallo? Dat deed hartstikke zeer! Als ik hem toen kon bijten had ik het gedaan. Na een injectie ging mijn snuitband af. De dierenarts praatte nog met het vrouwtje maar dat heb ik niet verstaan. Ik was te druk om mijn hol te likken.
Weer thuis kreeg ik geen koekje. Sterker nog, ik kreeg drie dagen niets te eten! Wel veel pillen die het vrouwtje in leverpastei stopte. Daaraan had ik ook wel genoeg, want ik voelde me nog steeds zo ziek als een hond.
Het vrouwtje hield mij goed in de gaten en liet mij naar buiten hoe vaak ik ook moest. Toch, als ze boodschappen deed kon het gebeuren dat ik in de huiskamer of keuken spuwde. Na drie dagen kreeg ik rijst te eten. Weer een paar dagen verder rijst en wat brokken. Het ging goed! Ik voelde mij beter. De baasjes en de dierenarts waren tevreden. Tot afgelopen vrijdag.
Vanaf nu laat ik het vrouwtje mijn gedachten verwoorden, want vanaf toen weet ik het allemaal niet meer…
.
Cas lag op zijn bank te kijken wat Jenifer, mijn werkster, aan het doen was. Opeens begon hij met zijn kop te draaien en 'wuifde' met zijn rechter voorpoot voor zijn kop op een heel vreemde mannier. Jenifer en ik keken elkaar niet begrijpend aan en zij zei: "Moet je zien, wat doet Cas raar?" Cas schoof van de bank af, waggelde of hij straalbezopen was en viel om. Ik zag dat het geen epileptische aanval was, maar wat was het wel? Daarom besloot ik meteen de dierenarts te bellen.
"Zodra je kunt, komen." zei de man. Daarop heb ik Peter gebeld of hij een halve dag vrij kon nemen. Ik was bang dat Cas ingeslapen moest worden.
Om 13.00 stonden we bij de dierenarts. Hij onderzocht onze hond en wist meteen: "een hersenattaque. In de loop van tijd zullen de symptomen wel wat verminderen."
Enigszins gerustgesteld gingen we weer naar huis, het was maar een kleine attaque! Het lopen ging Cas nog niet goed af.
Zaterdag ging het al wat beter. Hij liep wat stijf en schommelde nog wat, maar hij was weer redelijk bij de pinken. Alleen, met het uitlaten op straat liep hij constant tegen mijn been aan te drukken om houvast te zoeken.
Zondagmiddag gingen wij, zoals gewoonlijk een paar uurtjes naar de sauna in de Drietip. Weer thuis maakte Peter de kamerdeur open en daar stond Cas midden in de kamer. Poten stram gespreid en met een verdwaasde blik in zijn ogen. Hij wist duidelijk niet wie wij waren en waar hij was. Na veel geruststellende woorden en aaien kwam er weer een blik van herkenning; het was zijn tweede aanval. Met Peter mee gaan lopen durfde hij bijna niet. Alles was eng en nieuw voor hem. Cas liep of al zijn vier poten gespalkt waren.
De volgende dag viel mij iets op: als ik met zijn bal gooi loopt hij wel goed! Blijkbaar leid de bal hem zo af dat hij zijn onzekerheid vergeet.
Zo ben ik nu met hem aan het oefenen. Als hij de bal haalt rent hij, maar als hij terug komt loopt hij stram en onzeker. De 'oude' zal hij nooit meer worden, toch zie ik al een beetje vooruitgang.
Vandaag belde ik de dierenarts om een verslag uit te brengen. Hij vond mij zeer inventief om zo het probleem aan te pakken. Maar hij zei ook dat nog een of twee aanvallen fataal kunnen zijn. Ik hoop niet dat hij die snel krijgt, want dan eindigt ook deze reeks gedachten van een grote hond.
Cas is veel vergeten maar een ding nog niet… etenstijd! Ik voel zijn ogen in mijn rug branden, want het is vijf voor vier, tijd dus.
feedback van andere lezers- ivo
mooi geschreven !
Henny: Dank je ivo. Deze serie heb ik twee jaar geleden geschreven. Later Een nieuw thuis voor Lucky. Nu kan ik het slot wel afschrijven zoals het gegaan is. Daarom ben ik blij dat deze serie weer gelezen wordt. Dus er komt nog een deel bij. - muis
Wel erg voor een dier als hij zo'n hersenattaqje krijgt. En tuurlijk voor het baasje. Aangrijpend dit stuk, met hoge spanning.
Twee kleine opmerkinkjes: in de eerste regel: "Even we doezelen.."=> ? "even doezelen we..."
Tweede: "Het vrouwtje hield... hoevaak.."=> hoe vaak, van elkaar af geschreven.
Knap stukje Henny en ik blijf volgen!
groetjes
Henny: Het moest even weg doezelen zijn. Ik ga snel aanpassen. Bedankt! - SabineLuypaert
lieve cas, en ocharme, maar vier uur etensteijd (smile) dat houdt een mens en zijn hondje recht he ;)
heeeeeel graag gelezen hanny
Henny: Zeker wel. {} - jbrouns
Heel leuk (als dat hier op zijn plaats is tenminste). Vooral de overgang van de 'gedachten' van Cas naar de bazin is inventief.
'de baasjes hoorde' -> 'de baasjes hoorden'
'Door de 'dambreuk...' -> 'Omdat hij een darmbreuk heeft gehad enkele jaren geleden, waarbij de spier vlakbij de anus gescheurd was en de darmen uitpuilden - een operatie was toen van levensbelang - moet ik hem nu anaal onderzoeken.' -> zo zou ik het ongeveer schrijven.
Groeten
Henny: Het heet toch dambreuk. met zijn darm was niet mis. Maar ik vind jouw zin wel beter en ga het zeker aanpassen. - Hoeselaar
Goed
Henny: Ik vond het toch wat minder toen het gebeurde. Dank je voor de fb - thijl
Aangrijpend, oei. ;-(
Henny: Dat was het zeker.
|
