|
< terug
De pendule 6
De wind was iets sterker geworden maar van storm was er nog geen sprake, Lisbeth genoot van dit weer en liep dan ook met ferme passen in de richting van de haar zo vertrouwd geworden zee.
Hier kon ze haar gedachten ordenen en weer klaarheid brengen in haar zo drukke bestaan.
Hier liepen ze al vanaf ze hier woonden en aan het in orde brengen van hun gezamenlijke woonst werkten
Ze nam graag deze weg, omdat ze elke sporadisch voorkomende struik kende. Haar ogen volgden een albatros die zich hoog boven haar al fladderend in de strakke wind staande hield en al krijsend zijn territorium verkende. Haar gedachten werden volledig in beslag genomen door hun eerste eigen huis en de zo broodnodige veranderingen die nog op stapel stonden. Als nu nog de elektrische aansluiting een feit werd, dan konden ze beginnen met het bekabelen van de kamers en buitenom zou ze dan graag een haag van lampjes tot aan de zeedennen willen hebben.
Beelden doemden uit lang verleden op van toen ze nog een klein meisje was en op de schoot van oma naar verhaaltjes luisterde die opa steeds weer wist te vertellen. Bij opa in de tuin stonden vroeger gaslantaren en die gaven een heel apart en feeëriek beeld.
Opa was een goed verteller geweest, hij kon je zo in zijn verhalen meeslepend boeien dat je het gevoel kreeg zelfs in dat verhaal te zitten, ja zelfs het hoofdpersonage te zijn. Haar gedachten dwaalden af naar Franck, de éérste man die haar echt boeien kon en met wie ze ellen lange gesprekken voerde zonder dat deze een keer gapen deed. In de verte zag Lisbeth verschillende zeilboten door de ruwe zee manoeuvreren en dacht meteen aan Franck en hoe ze hem had leren kennen. Dat gebeurde bij een feestje dat haar vroegere vriend Jens gaf ter eren van zijn eigen verjaardag. De feesten die Jens gaf waren berucht en beroemd om hun uitzonderlijke protsigheid en geldverachting. Franck daarentegen is uit het goede hout gesneden hij zal nooit zonder met haar te overleggen gaan handelen. Het klikte meteen tussen hen, sterker nog, ze zag hem en was meteen door zijn openheid verkocht. De charme en aandacht die hij haar schonk gebiologeerde haar, ja ze was op slag smoorverliefd.
Ja, ze had zich natuurlijk schuldig gevoeld tegenover Jens waarmee ze dan toch al twee jaar een meer of mindere verkering had. Hoe meer ze er nu over nadacht, besefte ze dat er nooit sprake was geweest van een echte relatie tussen Jens en haar. Deze was sterker, dit ongelooflijke gevoel kon ze onmogelijk voor Jens onder stoelen en banken steken. Jens was zeker razend geweest en het kwam ook tot een harde confrontatie. Gelukkig was er die oude vrouw die voor een cateringbedrijf werkte die dit feest verzorgden. Zij kwam gelukkig op het juiste moment tussenbeiden en bracht de twee kemphanen tot inzicht. Jens was een avonturier van het éérste uur. Hij stortte zich in elk avontuur dat naar een nieuwe kick rook daarbij haar overal meesleurend. Ze was niets anders geweest dan als het reclamebord voor Jens ijdelheid.
Jens had ook nooit geen geduld, alles moest meteen gebeuren en vroeg zij dan eens om een beetje aandacht dan stonden zijn oren altijd naar de wind.
Met geld kon hij ook niet overweg, hij was door zijn gescheiden ouders door en door verwend geworden. Hij speelde in zijn adolescentie de twee partijen tegen elkaar uit en plukte dan de vruchten van en dat deed hij nu eigenlijk nog.
feedback van andere lezers- Helena329O
Op naar de volgende aflevering.
Knap en beschrijvend!
Liefs Helena329O - ivo
het blijft de moeite om lezen en de lijnen in het verhaal zijn duidelijk en toch niet saai, mooi mooi mooi
Hoeselaar: Dank je wel voor het compliment - Henny
Een uittekend tussendeel met veel uitleg. Niet aleen opa kon goed vertellen, jij ook.
Hoeselaar: Dank je voor het compliment, tja en ik ben een vijfvoudige opa van bijna 71 - thijl
Een goed intermezzo om een karakter wat verder uit te diepen en de lezer wat meer inzicht te geven. Mooie zinnen en beeldspraak (de zeilboten die haar doen denken aan de ontmoeting met... En "Ze was niets anders geweest dan als het reclamebord voor Jens ijdelheid." ).
Een miniscuul puntje van kritiek:
Je begint vier zinnen met 'Ja', en twee bijzinnen van één van die zinnen ook weer met 'ja'. Dat is naar mijn bescheiden mening teveel 'spreektaal' voor iemand die aan het denken is.
Hoeselaar: Ik leer telkens weer bij en geloof me mijn ogen werken als een spons - muis
Weer een mooi stukje Hoeselaar..ben benieuwd naar het volgende
groetjes
Hoeselaar: Dat komt er morgen aan, bedankt voor jou bezoekje
|
