Volg ons op facebook
|
< terug
Gedachtes van de grote hond Cas. Slot
Veertien dagen geleden ben ik elf jaar geworden! Niet slecht voor een Hollandse herder. Zeker omdat ik de laatste tijd veel ziek geweest ben. Dat weten jullie uit de vorige delen, maar ik krabbel altijd weer op. Met de hulp van het vrouwtje ben ik ook weer de oude geworden. Alleen, die maag/darm kwaal speelt weer op. Daarom zijn mijn baasjes gisteren met mij naar de dierenarts geweest. Gelukkig zat hij nu niet in mijn kont te wroeten en kreeg ik alleen een spuit en het vrouwtje pillen mee.
Vanmorgen voelde ik mij toch echt niet lekker! Ik wilde niet eten, uitgelaten worden en zelfs het pilletje in de leverworst wilde ik niet slikken hoewel ik gek op leverworst ben. Daar kunnen ze mij voor wakker maken! Ik weet niet, er gaat vandaag iets gebeuren. Met moeite kan ik onder het bureau van het vrouwtje kruipen. Het lijkt wel of ik al mijn energie en levenslust voel wegvloeien. Het vrouwtje aait mij en kijkt mij bezorgd aan.
"Neem toch je pilletje," zegt ze, "daar wordt je beter van." Ik hoef niet en zie dat het vrouwtje weet dat het mijn laatste dag is. Toch legt ze het pilletje in de leverworst bij mijn bek op de grond. Ik hoef niet, kan niet meer opstaan, mijn energie stroomt weg! Het lijkt of het vrouwtje het merkt. Ze belt de dierenarts en ik hoor haar over mij praten. De dierenarts zegt dat wij met spoed moeten komen. Man, ik wil helemaal niet komen, Laat me met rust, ik ben zo moe.
Er komen twee mannen met een brancard binnen en leggen het bij het bureau op de grond. Zowel het vrouwtje als de mannen proberen mij op de brancard te lokken. Dat heeft geen zin, want ik heb de kracht niet meer. Half onder, en voor het bureau geknield tillen de mannen mij op de draagplank. Ik probeer mijn lip op te trekken. Man, ik heb geen zin in dit gezeul! Toch doen ze een deken en zeil om me heen en gespen mij vast. Terwijl de mannen mij in de dierenambulance schuiven vraagt een man aan het vrouwtje of ze voorin wil zitten. "Nee," zegt ze, "Dit is al zo vreemd voor Cas Ik ga bij hem achterin." De auto start, harde geluiden! Er gebeurt iets…!
In de ambulance kreeg Cas hevige aanvallen en ook een hersenattaque. Ik heb het nodige gedaan om te zorgen dat hij zich niet bezeerde omdat hij de hele weg hevig schokte. De dierenarts heeft hem meteen ingeslapen om hem uit zijn lijden te verlossen. Daarvoor waren drie spuiten in het hart nodig omdat de hond helemaal was verkrampt. Zelfs de dierenarts had het in zo'n heftige vorm nog nooit meegemaakt hoewel hij een zeer ervaren arts was.
Op de terugweg heb ik de mensen van de dierenambulance getroost omdat die hevig ontdaan waren door het hele gebeuren. Thuis eerst Peter op de hoogte gebracht en toen het laatste deel geschreven, gisteren uitgebreid en aangepast.
Gestorven op 30 augustus 2005. Cas heeft een fijn leven bij ons gehad. Wij hebben van hem genoten, en nog, gehouden. Liefhebben is ook loslaten. Zoals ik altijd zeg: we hebben niet zolang het verdriet van het overlijden dan het plezier dat we van Cas hadden. Het is goed zo.
feedback van andere lezers- muis
Een droevig maar verlossend einde Henny. Dit was een heel aangrijpend verhaal. Het is altijd heel erg en een groot verlies als een trouwe kameraad heen gaat.
Innige deelneming en sterkte Henny
groetjes
Henny: Wij hebben altijd dieren gehad en nog. Sterven hoort bij het leven. Alleen dit was een heftig sterven en maakte veel indruk. Op de dag dat Cas stierf stierf ook het vrouwtje van de hond die wij nu hebben. Nu bijna zeven jaar en als Cas niet was gestorven had hij geen kans meer gehad. Dank je voor je medeleven. {} - Ghislaine
Zolang je hond mogen houden is een gunst. Dat beest was een bejaard mannetje. Jammer en triest om dan toch te moeten gaan, alleen ......niet thuis, in de vertrouwde omgeving.
Henny: De eerste instansie was onze bedoeling ook om na het spreekuur de arts te laten komen. Kost wel meer, maar dat hebben we er altijd voor over gehad. Dit ging te snel en te heftig en dan is er geen keus. Door zijn dood heeft wel een hond die mishandeld was en als de dood voor mannen en kinderen een nieuwe kans gekregen. Dank je voor het volgen. {} - SabineLuypaert
(sad) arme lieve cas {}
was vast erg intens, begrijp nu waarom je dit deel pas later kon schrijven,
staan twee foutjes in lieverd (voorlaatste alinea, te zorgen dat HIJ zich niet... en dan... heeft hem meteen laten inslapen
Henny: De hij staat er nu tussen. Er staat toch meteen ingeslapen. Bedankt voor je verbetering. Is het nog niet goed hoor ik het wel. {} - ivo
een hond die 11 wordt is er eigenlijk 77 he
mooi geschreven en weerom zit de emosnaar goed gespannen
Henny: Dat klopt niet helemaal. Kleine honden worden ouder dan grote honden. Honden zijn ook met een maand of acht geslachtsrijp. In de eerste jaren gaat de verhouding sneller en later langzamer. Heel erg bedankt voor je fb - jbrouns
Heel mooi Henny, ik heb tijdens het lezen constant aan onze Husky moeten denken, die is inmiddels de 11 jaar al gepasseerd en we zien hem aftakelen. Herkenbaar dus voor mij, maar inderdaad, liefde is loslaten (zie 'de laatste kus'). Gr.
Henny: Laten we hopen dat je nog een tijdje van je hond kunt genieten. Ik ga op zoek naar dat werk van je. - Hoeselaar
Een droevig einde maar zo is het nu eenmaal, en zoals je al schrijft ; liefhebben is kunnen loslaten. Ja, dat is ware liefde
Henny: En een hefig einde wat ik nog nooit eerder heb gezien. Zelf in het asiel, op inslaapdag, heb ik nog nooit zo iets heftigs meegemaakt. Ik vond het erg leuk dat jij in mijn werken kwam neuzen. - thijl
Heel verdrietig maar mooi en respectvol. De keuze moeten maken om een geliefde op weg te helpen is bijtend moeilijk. Heel graag gelezen.
Mag ik je attenderen op een gedicht (weliswaar in het Engels) over dit zeer pijnlijke onderwerp?
http://www.misty.be/dieren/Ifitshouldbe.html
Henny: In dit geval was er geen keuze, wel een heel schokkend end. Ik heb heel mijn leven dieren gehad, maar zo'n einde hoop ik nooit meer mee te maken. Ik ga het gedicht opzoeken
|
