naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

De pendule 8

door Hoeselaar

Lisbeth had na 'n dag of twee de moed opgegeven en was naar de plaatselijke politiepost gestapt om daar aangifte te doen van het verdwijnen van haar geliefde.
Ze werd lang ondervraagd maar men geloofde haar verhaal niet echt, en dat voelde ze ook aan. Men had haar aangeraden om de eerste tijd geen buitenlandse reizen aan te treden, dit vanwege het lopende onderzoek niet in gevaar te brengen.
Met advertenties had ze in de kranten oproepen gedaan om toch maar een spoor van haar geliefde te kunnen achterhalen, maar ten spijt van alle bemoei nissen kwam er ook vandaar geen resultaat. Het huis bleef gedurende deze hele zoektocht gesloten, ze had geen enkele behoefte gevoeld om daar alleen te zitten kniezen. Ze was dan ook tijdelijk bij Eva ingetrokken waar mee ze een langjarige vriendschap onderhouden had, maar dat een beetje verwaterde door samen te gaan wonen met Franck. Dit was een echte hartsvriendin die haar door dik en dun altijd gesteund had. Eva was evenals zijzelf een dertiger, en had in tegenstelling tot Lisbeth donkerbruin haar dat ze in een paardenstaart droeg. Ze was een zelfzekere vrouw die al menig liefdeswater doorzwommen had maar die telkens weer bedrogen werd. Ook nu onderhield ze geen mannelijke vriendschap al knaagde dit wel eens aan haar zelfzekerheid.
Eva, bewoonde een vierkamerflat in het midden van de stad met een piepklein balkonnetje waar maar juist plaats was voor een vuilnisemmer en wat schoonmaakgerei. Dit moest ze telkens als er veel wind of storm was binnenhalen, want dan vlogen de dweilen wel eens door de achtertuinen. Eva werkte voor een supermarktketen en stond daar in voor de aan en verkoop, ze was daardoor maar weinig thuis. Op haar werk werd ze geprezen om haar doorzettingsvermogen en inzicht en stond zeer goed aangeschreven bij alle medewerkers van dit reuzenbedrijf. Eva was iets molliger dan haar vriendin wat niet wegneemt dat ze toch zeer actief en lenig was. Op taalkundig vlak stond ze echt wel haar mannetje, ze beheerste dan ook verschillende talen. Haar sociale leven bestond hoofdzakelijk uit het bezoeken van de verschillende filialen ook theaters en cinema's kregen die aandacht die ze op dat moment verdienden. Af en toe deed ze ook wel eens deftig uitgaan, eten met vrienden en lekker bijkletsen ja, en ze kon ook wel eens heerlijk doorzakken. Lisbeth had hier tijdelijk haar intrek genomen omdat ze thuis het gevoel had vervolgd te worden. Lisbeth die als binnenhuisarchitect haar brood verdiende en met veel overgave haar klanten bedacht, had het nu even heel moeilijk. Het gemis van haar geliefde deed zich te pas en te onpas gelden, men verweet haar de vrouw te zijn die met walletjes onder de ogen liep. Zelfs haar gezondheid leed onder het gemis en er kwamen dan ook de nodig woordenwisselingen die niet altijd in Lisbeth's voordeel beslecht werden.
Tot het op een dag Eva teveel werd en zij de stoute schoenen aandeed en met haar vriendin naar de zee trok. Zo, en nu kun je van mijn part me de ogen uitkrabben, of me de huid vol schelden, maar ik laat je niet met rust vooraleer je een ander gezicht trekt en weer leert te genieten van het leven. Lisbeth had telkens opnieuw geweigerd het huis te bezoeken, trouwens Eva was wel nieuwsgierig naar dit kleinood waarvan ze vroeger zo veel lovende woorden hoorde, maar nooit te zien kreeg. Eva had al weken voorop een vervanger voor haar dagelijkse taak gevonden en zag nu de kans schoon om met Lisbeth naar de zee te trekken. Het zou voor haar ook een onverwachte verademing worden. "Ik zie het aan je, dat je weer gespannen bent" zei Eva, "dat zal je wel overgaan als je eens aan het werk bent in jouw huisje". Toen ze van de weg het pad op reden zagen ze dat er halverwege grondwerken werden uitgevoerd. Aan de rechterkant van het pad dat naar haar huis leidde waren sleuven gegraven. "Voor wat is dat nodig?" vroeg Eva, weet jij daarvan?" "Ja," was het korte antwoord van Lisbeth, ze was helemaal niet met haar gedachten bij wat Eva vroeg. Gras en het onkruid stonden wel een halve meter hoog en vroegen dringend om een maaibeurt. "Welk een wildernis, dat ziet me hier nogal uit, weet je dat m'n handen jeuken om hier aan de slag te gaan". Eva had geen tuin en was daarom blij om eens op een zitmaaier rond te kunnen toeren, dit zou een belevenis voor haar kunnen worden zo boven op een maaier zitten en dan maar rondjes maken. Ietwat huiverig stapte Lisbeth uit de auto, keek schuchter rond, en zei "ik ga een ommetje maken rondom het huis" en liep wantrouwend op enige afstand voorbij de voordeur. Eva had haar voorbeeld gevolgd en liep vlak achter haar vriendin aan. Even voorbij het eerste venster stiet Eva een stille kreet en stootte Lisbeth in haar zij. "M . m, moet, moet je dat zien! Daar zijn mensen binnen in het huis, k, kijk dan toch", waarbij ze aan Lisbeth's arm trok. Als uit ijs gehouwen stonden de twee vrouwen naar binnen te kijken, maar de personen binnen in de woonkamer bemerkten niet dat ze betrapt waren.

feedback van andere lezers

• ivo
  spannend knap geschreven ... ik volg ... en hoe
  Hoeselaar: Als het niet spannend is volgt me niemand, dus ga ik er voor
• Henny
  En toen? En toen? spannend hoor!
  Hoeselaar: Wachten en thee drinken zegt men in holland en hier bij ons ook
• Theo_Roosen
  Een heel spannend en boeiend verhaal ! Theo.
  Hoeselaar: Dank je wel voor het lezen en de mooie reactie
• muis
  Verschietachtig, in je eigen huis iemand zien rondlopen:) Spannend hoeselaar!
  groetjes
  Hoeselaar: Het komt nog beter blijf me maar volgen
• thijl
  Na de pauze die je inlastte om je karakters uit te diepen en meer 'smoel' te geven, raast het verhaal weer verder op sneltreinvaart. Ik ben blij aan boord te zijn ;-)
  
  Enkele vrijblijvende tips c.q. suggesties:
  
  
  -maar ten spijt van alle bemoeinissen--> maar alle bemoeienis ten spijt
  
  -ingetrokken waar mee --> waarmee
  
  -maar dat een beetje verwaterde door samen te gaan wonen--> maar die een beetje was verwaterd door haar besluit samen te gaan wonen
  
  -mannelijke vriendschap, al (+komma)
  
  -Eva bewoonde (-komma)
  
  -voor de aan- en verkoop, (+liggend streepje)
  
  -Haar sociale leven bestond hoofdzakelijk uit het bezoeken van de verschillende filialen. Ook theaters en cinema's kregen die aandacht die ze op dat moment verdienden.--> Lange zin, ik zou er voor de leesbaarheid twee van maken, zoals hier.
  
  -maar nooit te zien kreeg. --> maar nog niet te zien had gekregen.
  
  -weer gespannen bent,"(+komma)
  
  -"dat zal wel overgaan als je eens aan het werk bent in jouw huisje." --> min 'je' en punt voor het aanhalingsteken.
  
  -"Voor wat is dat nodig?" vroeg Eva, weet jij daarvan?"
  - "Ja," was het korte antwoord van Lisbeth,(...)
  
  Je schrijft deze dialoog achter elkaar op één regel. Het is aanbevelingswaardig om elke spreker in een dialoog op een nieuwe regel te laten beginnen, dat vergemakkelijkt de leesbaarheid.
  
  -aan de slag te gaan." (Punt voor het aanhalingsteken.)
  
  -stiet Eva een stille kreet uit (+uit, verl tijd van uitstoten)
  Hoeselaar: Ik ben een gelukkig man om zo in de taal (watte) gelegd te worden