Passie voor schrijven
|
||
home wat is writehi(s)story? bladeren uitgeven gezamenlijke publicaties boekenwinkel manuscriptanalyse inschrijven contact | ||
top 10 wedstrijden forum hulp |
Volg ons op facebookGa naar chat |
geen titeldoor louisaatje
jedn, dwa, trzy, cztery, vier eitjes vandaag, dat valt weer zwaar tegen, mompelde Janka, terwijl ze met haar kromme arthrosevingers de kostbaarheden in haar rokken vatte. Ach, wat kon het haar nog schelen, dagdroomde ze schuifelend het schuurtje uit. Haar bezigheden maakten weinig indruk op de ooievaars die onverstoorbaar op hun hoge uitkijk stonden. Janka versnelde lichtjes toen ze de kerkklok het kleine dorp aan het meer hoorde bijeenroepen. Het ritmische geluid van wasborden aan de oevers verstomde, de ooievaars draaiden hun kopjes schuin in de richting van de dwingende klepel, in de verte het gezwoeg van een haastig roeibootje. Ze legde de eitjes voorzichtig in een draadmandje, trok haar schort recht, zocht missaal en paternoster en liep het modderige pad af naar de houten kerk. Ze schoof de vrouwenbeuk in en ving haar dubbele gebed aan: de liederen uit volle borst gezongen droegen ver over het water en waren bestemd voor Polen, haar vaderland, het weidse waterland van Mazoerië, het land van de passie en de weemoed, het land van haar; de stille gebeden, slechts hoorbaar voor Hem in wie ze zo diep geloofde, waren bestemd voor haar dierbaren in het verre België, het beloofde land … Over enkele dagen zou ze bij hen zijn!
feedback van andere lezers
|