|
< terug
De waardepiramide
Ik heb iets ontdekt vandaag. Ik hou wel degelijk van mensen. Soms kan ik denken dat het niet zo is, dat niets of niemand me uitmaakt. Maar het is wel zo, het is zeker zo.
Ik hou van mijn vrienden. Nog meer dan ik van mezelf hou. Zonder vrienden zou ik niet kunnen leven. Doodeenzaam zijn. Maar nu niet. Het is fantastisch te weten dat je altijd op iemand kunt terugvallen. En dit kan misschien arrogant klinken, maar ik verdien het.
Ik verdien dat mensen om me geven. Ik doe veel moeite, voor alles en iedereen. En wat ik ervoor terugkrijg is teleurstellend weinig.
Ik herinner mij een dag waarop ik knallende ruzie verwachtte thuis. Ik was in paniek, liep huilend over de straat, en toen ik een vriend belde om te vragen of hij even naar mij wou komen, twee straten van zijn huis vandaan, wou hij niet, terwijl hij beloofd had er altijd te zijn. Altijd. Wat een leugen. Als ik zeg voor altijd bedoel ik ook altijd. Altijd. Ookal in shet in het holst van de nacht, ookal ben ik een kilometer van je vandaan, altijd is altijd voor mij altijd. Altijd. Voor veel mensen een synoniem voor: Voorlopig. En ik haat het. Ik haat het hoe ze liegen. Leugenaars, de verschrikkelijkste mensen op aard. En dan heb ik het niet over dat ene leugentje om bestwil, tegen je moeder. Dat is menselijk. Maar de rasechte leugenaars die je beliegen in je gezicht, terwijl ze zelf weten dat het een grove leugen is, die haat ik. Verschrikkelijk.
Maar ik lieg zelf soms ook. Dan ben ik zo verschrikkelijk teleurgesteld in mezelf. Als ik voel dat ik anderen kwets, of gewoon dat ze gekwetst zijn in het algemeen, dan ben ik echt kapot. Het lijkt of er steeds een stukje van mijn ziel breekt. Ik niet echt hoe ik dit beter kan uitleggen..
Misschien schrijf ik niet al te lyrisch, of heb ik geen talent voor dichten/schrijven, maar ik weet één ding: Ik heb het nodig. Om de onuitgesproken gevoels eruit te laten. Woorden die ik niet uit over mijn lippen kan laten vloeien, die kan ik beter neerschrijven. Want dit heb ik over de laatste twee jaar geleerd: Alles eruit laten is ongezond, maar alles in de doofpot in je achterhoofd steken ook, want je gaat eraan kapot. Niet meteen, maar uiteindelijk wel. Langzaam, maar zeker.
Groetjes
En tot het volgende emotioneel momentje.
feedback van andere lezers- liesje
Niet de schrijfstijl, maar de gevoelens op zich vind ik mooi en waardevol. Onze maatschappij is soms leeg, maar toch is vriendschap zo speciaal. Niet vele vrienden, maar enkele dierbare vrienden, kunnen het verschil maken tussen geluk of ongeluk. Ik wens je echte vrienden toe en ik hoop dat je verder een echte vriend mag zijn voor anderen.
Groetjes
fallendreamz: Dank je
x - chris
schrijven is je gedachten zichtbaar maken
je heb zo een 50000 gedachten per dag
het is als het balletje van de lotto dat valt
het schrijft
chris
|
