|
< terug
Het feest deel zes. De vredige galaxy.
De vredige galaxy.
Ik werd wakker op een soort bank dicht bij de tafel, Elf zag ik liggen op een bed een heel eind verderop. De moeheid van de strijd was van me afgevallen, niet de trots. De reis moest verder, nu was het de beurt aan Dagpauwoog om mij te herenigen met Huisgeest. Elf had al besloten tot het eind mee te gaan. Na de ontmoeting met de dreiging had ik daar het volste vertrouwen in.
"Rob, we zijn wel erg van koers af. Maar jeetje die Elf kan er wat van hoor. We zijn nu bij een galaxy die wel heel mooi is om te zien maar waar wij vlinders zelfs nog nooit geweest zijn. Maak jij haar wakker?"
"Ja", zei ik, stond op en liep de kamer door. Een lichte kamer met zachte kleuren.
"Dagpauwoog, als die galaxy zo mooi is om te zien projecteer hem dan hier voordat ik haar wakker maak!" Midden in de ruimte verscheen een grote bruine ring met in het midden een blauwe waas. Heel mooi. Ik schudde zachtjes aan haar schouder en zoende haar neus. Ze werd niet wakker. Maar toen de projectie de hele ruimte in beslag nam opende zij voorzichtig haar ogen. Met een schok zat ze rechtop in het bed.
"Hey maatje", mompelde ze, "Goh, wat is dat? Zo mooi."
"Elf, dit is waar jij ons gebracht hebt. Oké, wij dan. Kom we gaan naar buiten." Ik liep voor haar uit. Vredige rust, een grote vijver met daaromheen een dichte bebossing. Het huis had weer zijn oude vorm aangenomen met het rieten dak. De galaxy was met het blote oog nauwelijks te zien daar de meeste straling buiten het zichtbare licht viel. Maar wij voelden een vrede.
"Dagpauwoog kun je dit transformeren naar het zichtbare licht?" De galaxy zoals geprojecteerd in de kamer was in zijn volle glorie boven ons zichtbaar.
Vreemd, Dagpauwoog had de omgeving aangehouden die ik creëerde.
"Ik wilde Rob deze kant van jou laten zien", hoor ik in mijn hoofd.
"Je klinkt anders. Net of ik je zuiverder hoor, maar dat kan toch niet?"
"Je hoofd begint te wennen aan mijn aanwezigheid", voel ik meer dan dat ik het hoor, "Je past je aan."
"Was die vijver hier eerder ook al", vraag ik, maar Rob is al voorop gelopen. Dagpauwoog ziet er totaal anders uit zonder de sneeuw, en dan besef ik dat ik de vorige keer op Schip was. Rob zit al aan de rand van de vijver, ik ga naast hem zitten.
"Piep!, alles ok?" Op een antwoord wacht ik niet.
"Als iemand me gisteren had verteld dat ik vandaag dit allemaal zou meemaken, dan had ik 'm voor gek verklaard", lach ik. Hij kijkt, en fronst.
"Het is toch wel erg vlug gegaan", stel ik vast.
Hij haalt zijn schouders op, vast nog moe. Misschien kwebbel ik te veel naar zijn zin. Ik laat me achterover vallen in het gras, en kijk omhoog. Waar ik wolken verwacht zie ik een onmetelijke diepte. Een grote bruinrode ring van stof met daar binnenin een blauwe waas rond een wit centrum. Bijna krijg ik de illusie dat ik val, en besef dan dat dat niet kan. Ruimte, grenzeloos diep. Ik voel Rob naast me vallen en draai m'n hoofd om naar hem te kijken.
"Tevreden", vraag ik.
Ik zat langs de vijver en Elf kwam naast me zitten en praatte me haast de oren van mijn hoofd maar ik voelde daaruit dat ze gelukkig was. Ik haalde mijn schouders op toen ze opmerkte dat alles wel erg snel gegaan was. Even later lag zij in het gras een keek naar de vreemde galaxy. Ik liet me ook achterover in het gras naast haar vallen en ze keek mij aan.
"Tevreden", vroeg ze.
"Ik denk dat deze galaxy zo'n vrede uitstraalt dat we hier maar even moeten blijven. Wat dacht jij Dagpauwoog?"
"Ik heb mij al verankerd aan het centrum, we blijven hier voorlopig even. Ik voel mij ook erg gelukkig en we kunnen de rust wel gebruiken." Aan de ogen van Elf zag ik dat ik het haar niet hoefde te vragen. Huisgeest moest maar even wachten.
feedback van andere lezers- Thijl
Prima! en weer graag gelezen.
Vrijblijvend tipje c.q. suggestie:
Wellicht wil je overwegen om'het Engelse woord 'Galaxy'te vervangen door 'nebula' of door 'sterrenstelsel'?
rob: Daar heb is aan gedacht, maar ?sterrenstelsel? dekt vogens mij de lading niet helemaal en ?nebula? is wat minder gangbaar. Wederom mijn hartelijke dank. - Ghislaine
Mooi beeldend neergezet.
rob: Dank U, het wordt nog mooier als het goed gaat.
|
