|
< terug
De pendule 12
Met kloppend hart en de moed in de schoenen duwde Lisbeth de deurklink zachtjes en geruisloos naar beneden, hield even stil om dan met een harde duw de deur open te gooien. Eva die direct achter haar vriendin stond had haar handen tot vuisten gebald alsof ze in haar eentje de eventuele indringers te lijf wilde gaan. Beide vrouwen stonden met wijd open gesperde ogen in het midden van de woonkamer en zagen, niets, helemaal niets. Ze keken naar elkaar niet begrijpend wat er gaande was en wilden zich juist omdraaien om weer het bed op te zoeken toen er een harde knal door het nachtelijke donker klonk. Beide vrouwen stonden als aan de grond genageld en beefden als het riet in een storm.
Een schreeuw die tot in de verte hoorbaar moest zijn ontsnapte aan de twee monden tegelijk met direct daarna een stilte om even te bekomen van de schrik, daarna ging Lisbeth verder;
"Wat is er toch gaande, wat is er aan de hand? Ik woon hier al meer dan een half jaar en dit is me tot op heden nog nooit gebeurd. Zou dat iets met deze klok te maken kunnen hebben?"
Eva en Lisbeth begrepen niets van deze situatie, Lisbeth scheen met haar zaklantaarn op de pendule maar deze stond nog altijd in het midden van de tafel en tikte rustig verder alsof er nooit iets gebeurd was. Ook de krant lag nog zo als toen ze de klok ontmantelden. Nog niet helemaal van de schrik bekomen maar toch al aanstalten makend om weer naar boven te vertrekken richtte Lisbeth nogmaals haar lichtstraal op de pendule, want ze had zo langs haar ooghoeken een beweging gezien die haar aandacht trok.
"Ik zag zojuist iets daar op de tafel en nu zie ik het niet meer, geloof je dat ik aan mijn verstand begin te twijfelen, geloof je dat?
Weer sprongen tranen in Lisbeth ogen want ze meende het gezicht van Franck herkend te hebben en ze zou er een maandwedde op ingezet hebben dat zijn gezicht daar op het uurwerk te zien was. Ze durfde dit niet kenbaar maken aan haar vriendin om niet als een gek bestempeld te worden, nee dit hield ze stilletjes voor zichzelf maar het intrigeerde haar wel. Nogmaals belichtte ze de pendule maar er was verder niets te zien.
"Ik weet het niet, maar hier is iets niet pluis, Er is iets aan de hand met dit huis en het heeft naar mijn vermoeden iets met de klok te maken. Ja, je mag me rustig om deze uitlating uitlachen, maar toch geloof ik dat, en hoe meer ik er over nadenk hoe meer ik hiervan overtuigd raak. Vroeger had je toch geen last van al die griezelige gewaarwordingen waar je nu de haren van omhoog gaan staan tenminste hoorde ik daar nooit iets over." Zei Eva
Ze draaide zich om en liep resoluut de gang in richting van de trap Lisbeth in haar eentje achterlatend. Lisbeth bleef nog even besluiteloos achter en keek achterdochtig naar hun gezamenlijke aanwinst waar ze toen zo trots op waren. Waarom gebeurde dit alles waarom was Franck verdwenen, waarom al die gebeurtenissen die zo onverklaarbaar schenen, waarom zij waarom, ja waarom?
Lisbeth draaide zich ook voorzichtig om als wilde ze niemand storen of waker maken en liep achter de lichtbundel aan de trap op. Goh, het was vier uur op haar polshorloge dus kon ze nog gemakkelijk een paar uurtjes slapen, als ze niet weer gestoord werden door dat geklop.
De volgende morgen het was een zondag werden Lisbeth en Eva bijna gelijktijdig wakker door het klokkengelui van uit het aanpalende dorp. Eva die altijd direct vanuit het bed meteen onder de douche sprong kon haar gewoonte niet waar maken want zoiets dat bestond hier nog niet. Ja, de boiler lag in de schuur met al het andere toebehoor maar kon niet aangesloten worden vanwege het ontbreken van de hoognodige elektriciteit. Dit deed raar aan, ietwat verwijtend keek ze Lisbeth aan en zei;
"waar moet ik me in hemelsnaam wassen, ik ben gewend om 's morgens meteen onder de douche te springen maar hier is dat niet aanwezig en dus moet ik gaan omdenken. Hoe doe jij dat als ik vragen mag?
Vanuit het bed kwam het ontnuchterende antwoord;
"In de keuken, daar staat een teiltje, en de waterkraan weet je te staan nu hoef je alleen nog maar een ketel water warm te maken en dan kun jij je wassen, zeep en spons ligger daar ook en een handdoek vind je in het kastje juist boven het aanrecht."
feedback van andere lezers- muis
Ze zagen niks? mmm...
Heel mooi geschreven Hoeselaar, met een minder spannend einde, maar ik blijf benieuwd naar het vervolg
groetjes
Hoeselaar: Het kan niet altijd op een knal eindigen, maar geloof me er komen nog heel veel vreemde zaken naar boven - cehadebe
alweer spannend
Hoeselaar: Ik moet dank zeggen aan de lezers - thijl
Ik ben zeer benieuwd naar het vervolg...
Hoeselaar: Dat komt er vandaag, het goede weer verlokt me tot uitstapjes - Henny
Was zag ze bij die pendule? Is haar geliefde gevangen in en om de klok?
Hoeselaar: Nee maar vrouwen hebben een zesde zin deze laat haar weten dat haar geliefde nog altijd bij de levenden is
|
