|
< terug
Oma's meubilair
Het voorjaar was aangebroken, dus bijna ieder huishouden kwam voor het voldongen feit te staan zich te onderwerpen aan de grote schoonmaakbeurt. Zo ook oma.
Druk telefoonverkeer tussen zussen en schoonzussen resulteerde in het maken van een afspraak, oma een week lang bij te staan bij het binnenstebuiten keren van haar woning.
Het was een heel klein huisje met een kruidenierswinkeltje aan de voorzijde en een alkoof met sigarenopslag, een bureautje en een bedstee tussen de winkel en de woonkamer.
Mijn moeder en ik werden in de voorjaarsvakantie door mijn vader bij opa en oma afgezet.
Mijn vader was indertijd conciërge op een school en had gek genoeg geen vrij in deze periode. Ook de school moest geloven aan de nationale schoonmaakwoede die blijkbaar heel Nederland in zijn greep hield. Mijn vader en mijn broer bleven thuis en zouden ons later die week weer komen ophalen. Allereerst werd de winkel onderhanden genomen door de ene helft van de vrijwilligers, de zolder door de andere helft.
Werkelijk alles moest van zijn plaats, dus ook alle potten en pakjes van de schappen in de winkel.
Heel vaak werd een pauze ingelast om uitgebreid koffie en thee te drinken met daarbij de onverkoopbare koekjes uit de winkel. Dagenlang duurde deze schoonmaakrazernij en die was voor een jongen van dertien absoluut niet interessant.
Gelukkig woonde mijn neef Karel-Jan een straat verder met wie ik het best aardig kon vinden. Hij kende het dorp op zijn duimpje en liet me de meest geheimzinnige plekjes zien. We waren de hele dag de hort op om kattenkwaad uit te halen.
Onschuldige dingetjes, zoals inbreken in de bakkerij om wat lekkers te jatten.
De kerktoren beklimmen vlak voor het middaguur, zodat we voor de rest van de dag alles drie keer moesten herhalen wanneer we iets tegen elkaar wilden zeggen. Een blikje aan de staart van een hond binden.
We verveelden ons geen moment. De zeedijk was vijf kilometer verder en wij liepen er door de polder in drie uur heen en in drie uur terug, om bij alles wat ons interessant leek te stoppen en dat te onderzoeken. Op de terugweg stopten we bij het café-biljart van mijn oom en tante, aan de rand van het dorp, om een glaasje fris te drinken.
Het café had niet zo'n beste reputatie doordat mijn tante op jongere leeftijd zich een extraatje verschafte door er een bijbaantje met een dubieus karakter op na te houden.
Notoire dronkaards lieten zich op het middaguur al vollopen, met als gevolg dat er steevast een grimmige sfeer rond het biljart ontstond. Nadat we met de luchtbuks van Karel-Jan vanuit de kelder van het café de tulpen van hun stelen probeerden te schieten en ons tweede glaasje fris op hadden gedronken, was het weer tijd om huiswaarts te keren.
Inmiddels was het al weer donderdag geworden en de dames waren bij de laatste klus aanbeland, de woonkamer.
Omdat het woensdagavond al behoorlijk laat was geworden, besloten de zussen en schoonzussen het meubilair op deze mooie voorjaarsavond alvast buiten op de stoep te zetten.
Beschermd met dekens, zodat ze de volgende ochtend een lege woonkamer tot hun beschikking hadden om deze grondig te poetsen. De dweilen en boerenjongens, (de abrikozen- en rozijnen op brandewijn) van de vorige avond, hadden hun uitwerking niet gemist. Veel later dan was gepland kwamen de dames uit bed en zaten ze met een zwaar hoofd aan het Zeeuwse tarwebrood met witte worst en sterke koffie als ontbijt.
Men begon langzaamaan de woonkamer te reinigen totdat het tijd was de meubelen weer terug op hun plaats te zetten. Tot hun grote schrik was al het meubilair verdwenen.
Wat bleek? De ophaaldienst voor het grofvuil was die ochtend vroeg langs geweest en had het volledige interieur van oma's woonkamer door de kraakwagen gedraaid.
Wanneer ik terugdenk aan de gezichten van de tantes kan ik een glimlach nauwelijks onderdrukken. De oh's en ah's waren niet van de lucht.
Oma vond het allemaal schitterend en kon van de lach een klein plasje niet onderdrukken. Opa echter was wat minder blij omdat hij vanuit bezuinigingsoogpunt geen inboedelverzekering had afgesloten. Broers en zwagers werden ijlings gebeld om het een en ander te proberen recht te trekken.
Er zat niets anders op dan gezamenlijk een nieuw interieur voor opa en oma uit te zoeken. Met tien kinderen is dat nog wel enigszins te overzien, de kosten werden gedeeld en ieder was tevreden.
Gelukkig was het alkoof al schoongemaakt, zodat ik nu na al die jaren, nog steeds in het bezit ben van het originele bureau van opa.
feedback van andere lezers- thijl
Hahaha, wat een prachtig vertelde anekdote! Ik zie het zo voor me!
remy: Dank thijl, het was zeer komisch. - cehadebe
Geweldig! zo terug in die goeie ouwe tijd.
remy: Tja, sommige dingen blijven je bij. thx! - muis
Ohlala!! Amai! Ohhh! Stel je voor!
Grappig wel, maar ik geloof als je het zelf in levende lijve meemaakt...
groetjes
remy: Vroeger ging men wat 'gemakkelijker' met sommige situaties om.
Dank je wel voor het lezen! - Misty
Dit is net die humor die je zachtjes doet gniffelen.
remy: Veel dank voor het lezen, misty! - Gaya
Dit verhaal had ik nog niet gelezen! Wat een leukerd. Goeie sfeer en veel humor. Geen woord te veel of te weinig. Heb je weer knap gedaan W!M!
(En zo herkenbaar allemaal, van die grote schoonmaak enzo. Zo ging het toen.... Vreselijk, maar zie, je houdt er wel een leuk verhaaltje aan over :):)
H.gr. K@rin
remy: Heel erg veel dank Karin!!
|
