Volg ons op facebook
|
< terug
De pendule 16
Lisbeth en Eva hadden de afgelopen nacht in Lisbeth's huis doorgebracht zonder dat er noemenswaardige gebeurtenissen waren voorgevallen.
Het kon ook wel aan het weer gelegen hebben dat ze zo goed geslapen hadden. De wind stond hard en het had de hele nacht geregend, en als het dan weer eens donderde dan kropen ze tegen elkaar aan. Een van de dennentakken zwiepte geregeld tegen het raam en maakte daarbij een bizar geluid. Franck hield van deze nachten die zo romantisch waren, hij zei dan altijd; kom kruip maar lekker tegen me aan dan kan storm en regen je niets doen.
Ze hadden al ontbeten toen er een vreemde auto het erf op reed. De man die uitstapte was Peter, hij had toegezegd om eens naar de pendule te zullen kijken. Ondanks de regen liep hij met zijn jas over het hoofd getrokken voorbij de vensters om het huisje in zijn geheel waar te nemen. Eva had hem als eerste gezien en wilde meteen naar buiten lopen maar bedacht zich bij het zien van Peters reactie.
Voor het tweede venster voorbij de voordeur was Peter blijven staan en staarde met enige verbazing naar binnen als kon hij zijn ogen niet geloven. Eva die dit bemerkte, vloog als uit de boog geschoten naar buiten om te horen welk monster hij daar gezien had. Ietwat meewarig bekeek hij Eva en zei; "Ach zo, jullie hebben er meteen een heel leger bijgehaald, en ik die dacht dat ik het alleenrecht zou hebben, wie zijn deze mannen als ik vragen mag?"
Eva's lach verdween zo snel als dat hij gekomen was en stond als aan de grond genageld. Ze wist niet waarover Peter het had, welke mannen vloog het door haar hoofd ze waren toch maar met hen twee-en.
"Waar heb je het over vroeg ze verbaasd, ik geloof dat je spoken ziet, kom maar binnen en overtuig je, er is niemand ander hier in huis dan wij met ons twee."
"Ik weet toch wel wat ik gezien heb," was het verontwaardigde antwoord. "Of dacht je me blaasjes te kunnen wijsmaken."
Eva trok aan Peters arm en loodste hem zo naar binnen toe, eens binnen in de woonkamer aangekomen vroeg ze.
"En waar zijn jouw bezoekers dan, vertel me wie en hoeveel mensen dat je zag, en zeg me dan ook meteen waar ze stonden en wat ze daar deden." Deze hele kanonnade van vragen brachten Peter van zijn stuk, hij wist niet meer wat hij op dit alles zeggen moest. Als uit een geweer afgeschoten vloog hij weer naar buiten en keek weer naar binnen. Deze keer zocht hij maar vond niets dat zijn aandacht vestigen kon. Hij kwam weer naar binnen en zei;
"Ik zou er op gezworen hebben dat ik hier twee oudere mannen zag die hier bij de tafel stonden en vermoedelijk over deze klok aan het spreken waren." Dit terwijl Peter zijn hand hief en naar de pendule daar op de tafel wees.
Lisbeth die al die tijd druk in de keuken bezig geweest was, had van dit hele voorval niets meegekregen. Ze vroeg zich daarom ook af, waarom de bezoeker zo bleek zag en haar geen goeden dag gewenst had. Ze keek dan ook verrast op toen ze de woonkamer binnen kwam en niemand een woord sprak. Haar ogen dwaalden van Peter naar Eva en zag dat er iets voorgevallen was.
"Van een gentleman had ik een heel andere begroeting verwacht," dit was eruit vooraleer ze het wist en ze had zich zelf wel op de lippen kunnen bijten, maar het was te laat.
Peter zag iets of iemand aan de tafel staan, zei Eva, om Peter niet nog meer in verlegenheid te brengen. Peter die intussen weer volledig bij positieven was, verbeterde Eva door te zeggen dat hij daar twee oudere mannen dacht gezien te hebben, die rond de tafel stonden en waarschijnlijk over de pendule aan het spreken waren.
Na een kopje thee en wat koekjes werd de pendule door Peter onderzocht.
Waarom gebeurde er zoveel onverklaarbaars met en rondom deze klok,die toch niets speciaals had. Ze leek heel gewoon en terwijl Peter deze in zijn handen nam en optilde, woog ze ook niet zoveel als dat hij eerst dacht.
"Voelde jij niets?" vroeg Eva verbaast. "Toen ik ze opnam was het juist alsof ik door een beest gestoken werd, het voelde heet en heel zwaar en mijn handen trilden nog minuten lang."
Lisbeth die na de ietwat andere begroeting als dat ze verwacht had weer terug de keuken indook om er voor het middagmal te zorgen, liet ze Peter en Eva in de woonkamer achter alwaar ze met hun twee-en het uurwerk van alle kanten betrachtten waren.
Lisbeth die een gaspit aanstak en daarbij dacht hoe het nu verder moest nu Franck er niet meer was en hoe dat ze zo een gasfles moest aankoppelen voelde zich heel onbehagelijk worden. Het was alsof alle lichaamsharen één voor één omhoog gingen staan, van af de benen zo omhoog tot in haar nek en hoofd. Het leek alsof er iemand haar gade sloeg. Schichtig keek Lisbeth rondom zich maar er was niets waarvoor ze bang moest zijn. Een knal en een vlam zette de hele keuken in lichterlaaie.
feedback van andere lezers- Henny
Het verhaal blijft vol raadsels zitten. Maak van goeden dag nog even goede dag en dan is het goed
Hoeselaar: Ja dat doe ik heel zeker bedankt voor de prachtige tip - cehadebe
Je sleept me nog steeds mee, wat een spanning.
Hoeselaar: Het is mijn eerste poging om een verhaal te schrijven. anderen beginnen op jonge leeftijd ik eerst na m'n zeventigste - thijl
Ik blijf geïnteresserd dit verhaal volgen hoor. En dat is niet voor niks hé ;-) Want mijn nieuwgierigheid is zeer geprikkeld en ik ben zeer benieuwd naar hoe het verder gaat.
Vrijblijvende tipjes:
-in Lisbeth's huis verbracht --> vertoefd of doorgebracht
-Ze hadden al ontbeten toen er (en = er)
-Eva die dit bemerkte, vloog (+komma tussen twee persoonsvormen)
-ze waren toch maar met hen tweeën. (ipv twee-en.)
-eens binnen in de woonkamer aangekomen vroeg ze. --> Eens binnen in de woonkamer begon ze haar vragen te stellen.
-Als uit een geweer afgeschoten, vloog (komma tussen twee pv's)
-toen ze de woonkamer binnenkwam (aaneen)
-"Peter zag iets of iemand aan de tafel staan", zei Eva, (+ aanhalingstekens bij het citaat)
Als aanvulling bij een vorige FB van mij: Ik noemde toen je verhaal 'surrealistisch', waar ik allicht beter de term 'magisch realisme' had kunnen gebruiken. En jazeker dat was een positief bedoelde opmerking hoor.
Uit de Wikipedia:
De term magisch realisme wordt zowel in de schilderkunst als de literatuur gebruikt. Het is een richting in de kunst waarin een poging wordt gedaan de werkelijkheid te verbinden met een andere of hogere werkelijkheid, waardoor hallucinerende beelden of droomeffecten ontstaan.
Hoeselaar: Dit is een hele waslijst waar ik blij mee ben, want je zal wel gemerkt hebben dat mijn taalgebruik alles behalve goed is - muis
Hey Hoeselaar,
Ik moet je bewonderen dat je nog de moed en de durf hebt om te beginnen schrijven. Velen van je leeftijd hebben in niets meer zin. (positief bedoeld ook naar jou toe) En zo erg is het niet gesteld met je taalgebruikt hoor.
Als je Thijls vrijblijvende tipjes blijft opvolgen, ben je straks een krak in schrijven:) Goede waardevolle vrijblijvende tipjes:)
En dan deze toepassen in de volgende verhalen.
Nog een tipje: Het leek alsof er iemand haar gade sloeg, schichtig keek => Het leek alsof er iemand haar gade sloeg. Schichtig keek Twee zinnetjes er van maken. Dan klinkt het krachtiger en benadruk je dat er iemand haar gade sloeg. En ook dat ze schichtig keek. Door zo af en toe korte zinnetjes te gebruiken bij datgene wat je wil spannend maken, wordt het verhaal nog sterker.
Groetjes
Hoeselaar: Beste Mady, ik bloos bij zoveel aandacht aan mijn adres. Wat mijn taalvaardigheid betreft, die heb ik pas de laatste jaren opgedaan. Zoals je zelf lezen kunt maak ik nog steeds fouten en dat komt voor een deel door mijn Duitstalige achtergrond en slechte cijfers voor het Nederlands op school
|
