|
< terug
*www.rdx.be* - 012. spiegeltje , spiegeltje aan de wand
De hamvraag voor dit soort mannen blijkt te zijn: Hoe luis ik een griet er zo rap mogelijk in. Van het antwoord daarop wordt slechts een tipje van de sluier gelicht. Logisch. De waar die hier aan de letterlijke man wordt gebracht is allerminst gratis. Weliswaar niet zonder garantie van het type: no cure, no pay. De 'cure' krijgt hier een extra dimensie.
Ik zou dolgraag dat artikel te grabbel gooien in ons blad. Al weet ik niet goed op welke manier. De clou van het ganse verleidspel dat hier wordt 'aangeleerd' -compleet met oefeningen en rollenspelletjes- is dat je een vrouw moet doen geloven dat je haar soulmate bent: die enige op aarde die haar begrijpt en die door haar begrepen wordt. Op een snelle en efficiënte manier. Ook als je haar maar één keer wil rollen. En dan nog de avond zelf dat je haar voor het eerst ontmoet. Het komt er enkel op aan goed genoeg te faken. Met oogcontact, bodylanguage en de meest lullige voorgekauwde praat die je je maar kunt indenken. Naar het schijnt hebben die spuitgastmeesters heel veel succes. Gewoonweg omdat het wérkt. Niet alleen met jonge dellen trouwens. Ook met respectabele tantes met brains. Ik kan het zo moeilijk geloven. Fake stinkt. En ik riek het. Ik snap niet dat vrouwen zich zo laten inpakken. Of spelen ze zelf spelletjes met mannen? Komt het er misschien op neer dat mannen en vrouwen elkaars egootje bevredigen ... mekaar wijsmaken hoe geweldig ze wel zijn en daarbij braafjes als huisdieren beffen en pijpen de één om de ander plezier te doen? Laat het wezen zoals het is. Dit artikeltje geeft mij heel veel zin in experimentjes. In de praktijk zullen de proefkonijntjes zich wel via mailbox aanmelden, al dan niet met hangende oortjes. Als ik maar een helder en uitdagend stukje schrijf over dit gegeven. Zonder dat ik mijn bron moet prijsgeven natuurlijk. Door mezelf uit te geven voor charlatan bijvoorbeeld. Of misschien draai ik de rollen wel om. En schrijf ik een grimmige handleiding voor het zwakke geslacht. Eentje à la 'Il principe'. La faim justifie les moyens . Al zouden de resultaten hiervan niet zo makkelijk tot bij mij geraken natuurlijk. Als er al vrouwen bestaan die erop uit zijn een man zo rap mogelijk tot het liefdesspel te overhalen, zullen ze dat, mijns inziens, niet aan mijn fijne neus komen hangen. Veel reden tot trots zullen ze ook al niet hebben. Het cartoonbeeld van het achter zijn lul aanlopend wezen is veel te sterk ingeburgerd. Als je als vrouw al eens moeite moet doen om een man naar je toe te halen, ben je ofwel rampzalig vet geworden, staat je gezicht plots vol puisten, of stink je vervaarlijk uit de bek.
De drie explootjes van Joy Vansion liggen nog steeds op de keukentafel. Ik weiger ze nog eens door te lezen. In de plaats daarvan hou ik de papieren voor mijn gezicht. "Spiegeltje, spiegeltje in mijn hand," scandeer ik luidop, "wat valt er te zien?" De spiegel zwijgt in alle talen. Maar ik weet perfect wat er te zien is: een eigenzinnig, klein, tenger maar kranig vrouwtje van 40, met weerbarstig donker lichtgolvend haar, bruine weemoedig aandoende ogen, een welgevormd lijfje en een voor het moment belachelijke pose… Ik krijg schik in mijn opvoering. Ik ga wat achteruit staan, zet mijn rechterbeen achter mijn linker-, zo dat mijn gewicht naar voor helt. Mijn linkerhand hou ik gemaakt losjes . De gebogen lijn van mijn rechterarm geef ik een lichte balletallure. Ik steek mijn kin wat vooruit en richt mijn blik lang en veelbetekenend op mijn denkbeeldig publiek. Er komt een hovaardige glimlach rond mijn lippen spelen. Ik declameer: "Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is het mooiste van het hele land?" Ik doe alsof ik mijn publiek recht in de ogen kijk. Mijn volledige Connie-fanclub wacht met stijgende spanning op het antwoord van de spiegel. Ik weet dat dit het einde is van een beklijvende vertoning. En dat ze in applaus zullen uitbarsten na afloop. Ik weet wat de spiegel moet antwoorden. Exact wat ze allemaal willen horen. En de spiegel antwoordt: " Zij is de mooiste van het land die kijkt in de ogen van haar prins." Wat een farce! Wat een prachtige farce! Is het niet altijd zo dat spiegels antwoorden wat je wil horen of zien? In de bladzijden die ik in mijn hand heb, staat iets anders te lezen. De ogen van de vrouw in dit al dan niet waar verhaal worden afgeleid van die van haar minnaar. Ze zoekt naar een blik die onbereikbaar blijft. Deze spiegel wil mijn vrouwelijk publiek confronteren met hun lelijkste deel. Het deel dat wreed is en vraatzuchtig. Listig zoekt het de zwakke plekken van de aanbeden man en bijt zich erin vast als teken. Wat hij in zijn ogen niet vrijgeeft zuigen ze eruit: zijn bloed, zijn zaad en vooral de ziel die hij verondersteld wordt te hebben.
feedback van andere lezers- maridava
Ik vind de overgang van het vorige stukje naar het huidige een beetje onduidelijk. Snap natuurlijk wel waarover het gaat, maar toch.
Ben benieuwd naar het vervolg.
Maridava
Vansion: Ik ga in het volgende deel een stukje inlassen om duidelijk te maken wat dat krantenknipsel in de rugzak van Tanne doet. Het is goed dat je me zegt wat niet klaar is. In mijn hoofd is alles al zo vertrouwd dat ik niet mag vergeten genoeg uitleg te geven. (Behalve wat ik expres verzwijg natuurlijk ...;))
Op het vervolg zul je moeten wachten tot zaterdag ... - mobar
Vind dit hoofdstuk weer veel sterker dan het vorige.
Alhoewel het cynische gedeelte er wel heel koud en hard staat.
Vansion: koud en hard maakt zacht en warm voelbaarder ... - drebddronefish
Heel doorwrocht dit stuk, het is natuurlijk fictie en hopelijk staan we er allemaal niet te lang bij stil, het is goed om weten, maar ook niet meer dan dat, anders wordt het allemaal wel heel banaal, by the way, je schrijft echt heel goed - feniks
Ik ben een stijl-barbaar en lees een verhaal uitsluitend voor de inhoud. (ook niet helemaal waar, wanneer het op-nietsen-trekt stop ik na drie woorden...)
Maar wat hier staat is o(h) zo waar. Niet enkel wat je schrijft, maar ook wat je schrijft dat er werd geschreven (volg je ?)
Vansion: Ja. Ik volg je. (...):)) Mijn zoon vond dit fragment te 'belerend'. Ik kan het proberen te verluchten; maar het is wel een deel van 'le noeud de l'histoire'. - Das
Ga je er een beetje nog moeilijker over doen?
Vansion: Ik? Nooit!
Maar zij wel. Omdat ik dat lollig vind. - geertje
In de praktijk zullen de proefkonijntjes zich wel via mailbox aanmelden, al dan niet met hangende oortjes.
"ik hef mijn pootjes voor zoveel (be)schrijftalent"
groet - kronos
ok ik ga verder
|
