Volg ons op facebook
|
< terug
Hissatsu
Absolute stilte. Geen enkel geluid beroerde de lucht, zelfs de wind leek zijn adem in te houden. Toch klonk alles, voor hem, oorverdovend. Hij hoorde het harde bonken van zijn hart, gejaagd, in zijn oren dreunen als trefzekere slagen van een drumstok op een levensgrote gong. Zijn ademhaling, kort en snel en ondiep, gierde door zijn keel en neus en klonk alsof er een taifoen om hem heen raasde op dit afgeschermde stukje groen. De druppels zweet die traag naar beneden gleden op zijn voorhoofd, langs zijn slapen en zijn neus, leken net razende watervallen die bulderend de diepte instortten.
Concentreer je, dacht hij wanhopig, beheers je.
Langzaam kreeg zijn van angst fladderende verstand greep op zijn hersens, en zijn lichaam. Verkrampte spieren in zijn nek, rug en benen van de stijve, bewegingsloze zenhouding waarin hij neerzat op het grasveldje, gleden geleidelijk aan los.
Langzaam, dacht hij, beheerst. In en uit. Ontspan. Aanvaard. Karma, neh?
Het parelende zweet droogde op in de felle zon van dit middaguur. Zijn hartslag vertraagde, zijn ademhaling werd rustiger, dieper. Paniek verdween uit zijn ogen.
Slinks keek hij uit zijn ooghoek naar de secondant die, net als hij, bewegingloos, geluidloos naast hem stond.
Hoe lang? Maakt het iets uit? Hij moet wachten, het is aan mij om het moment te kiezen.
Toen hij er zeker van was dat hij zichzelf helemaal onder controle had, bewoog hij zijn handen die hadden gerust op zijn dijen, net bij de lies, ellebogen naar buiten gedraaid. Langzaam gleden ze naar het korte mes dat voor hem op de grond lag.
Karma.
Zijn rechterhand beroerde het zwarte handvest, en elke ribbel werd waargenomen door zijn gevoelige vingers. Langzaam trok hij het uit de donkere schede. Klein en kort, doch vlijmscherp. Hij hief het op, nam het heft tussen beide handen en draaide de punt naar zichzelf toe, gericht op de weke delen van zijn ontblote buik. Hij sloot zijn ogen.
Langzaam. Beheerst.
Hij dwong zijn ademhaling tot een tergend traag, diep ritme. Hij voelde hoe zijn hart kalmeerde, hoe de rust bezit nam van zijn ziel. Ja, hij was er klaar voor. Voor zijn land. Voor zijn geslacht. Voor zijn eer. Nu was er enkel nog het lied van zijn leven.
Karma!
Met een korte maar krachtige ruk dreef hij het mes tot aan het heft in zijn buik, en bewoog het vervolgens recht van links naar rechts. Zijn lichaam verstijfde, zijn handen trilden om het handheft maar hielden het mes op zijn plaats. Toen hij verder niet meer bewoog, zeeg het zwaard dat de secondant tot die moment hoog boven zijn hoofd had gehouden neer in een majestueuze zwaai, en sneed zijn hoofd van zijn romp. Het lemmet zong in de wind en maakte het lied van zijn leven compleet.
feedback van andere lezers- Henny
Goede beschrijvingen en beeldend geschreven.
Draakje: Dank je, Henny. - jbrouns
Prachtig! Wat een mooie stijl! Prima beschrijvingen. Je hebt er een fan bij hoor.
'fladderende verstand ' -> hier vind ik de woordkeuze minder.
'tot die moment ' -> 'tot dat moment '.
Gr.
Draakje: Dank je, Jbrouns! - thijl
Fraai geschreven, maar ik mis iets en niet alles in je kortverhaal is correct, denk ik.
-Seppuku heet de rituele zelfmoord, de secondant wordt een 'Kaishaku' genoemd en het mes een 'tanto' maar een hissatsu zal ook aan het doel voldoen...
-Er waren (zijn? verschillende redenen om Seppuku te plegen: wegens verlies op het slagveld werd (wordt?) het sokutsu-shi genoemd.
-De snee die gemaakt wordt, loopt horizontaal van links naar rechts. Vervolgens, wanneer men er nog tot in staat is, wordt er met de tanto een verticale snee gemaakt, richting aorta.
Misschien wil je overwegen om een paar extra feitjes aan je verhaal toe te voegen, het zal er (vind ik) geloofwaardiger door worden.
Draakje: Ik koos voor het woord Hissatsu omdat ik niet meteen de inhoud van het verhaal wou verraden - de meesten kennen de term seppuku of harakiri, maar niet velen zullen hissatsu (doden) kennen. Vandaar dat ik in de tekst ook niet naar de offciele benamingen van de secondant en het mes verwijs.
Bedankt voor de verwijzing van de snede - dat had ik kunnen weten als ik wat beter had opgelet.
Het doel van het verhaal was niet zozeer de reden van de seppuku, maar de beleving ervan, het aanvaarden ervan.
Soms werd seppuku trouwens ook door de samoerai zelf aangeboden aan de leenheer of andere bevelhebber in kwestie, om vergeving te vragen voor ontbetaamd gedrag, of onvoldoende steun en zelfopoffering. Soms werd het in een vlaag van woede (door soms zo iets miniem als een verspreking) opgelegd door de leenheer of bevelhebber zelf. Omdat het het verhaal ingewikkelder zou maken dan ik het wou schrijven, koos ik om de eenvoudige beleving ervan - niet de achtergrond.
Dank je voor de zeer nuttige fb! - cehadebe
Het komt angstaanjagend echt over. Mooi geschreven hoor.
Draakje: Dank je. - Vansion
blij weer van je te lezen
dit slaat aan
Draakje: Dank je, An. - Hoeselaar
Deze rituele zelfdoding deed men als men zijn (gezicht) verloren had
als men iemand niet meer recht in de ogen kijken kon
Draakje: Dat was idd ook ??n van de redenen. Dank je voor de fb. - Ghislaine
Het zal je einde maar wezen! Mij niet gezien hoor.
Draakje: Mij ok niet. Ik denk niet dat ik het lef zou kunnen opbrengen.
Dank je, G. - koyaanisqatsi
YOKATTA DESU
Draakje: So desu ka? - muis
Heel mooi, prachtig!
groetjes
Draakje: Dank je muis - erinneke
beeldend en zeer knap geschreven
Draakje: Dank je wel, Erinneke - RolandBergeys
Ja, ik vind dit knap.
Draakje: Dank je Roland. - annedanvoie
Heel knap deze,mijn complimentjes,
fijne dag nog,
lieve groet,
fijne dag!
Anne danvoie xxx
Draakje: Dank je wel en ook voor jou nog een fijne dag gewenst! - aquaangel
mooi theatraal einde, genoten en ik sluit me bij alle reacties aan.
kiss& groetjes aqua
Draakje: Dankjewel, waterengel. - dichtduvel
Naar Japan geweest? Goed gedaan! Jef
Draakje: Nee, maar wel een liefhebber. Dank je, Jef.
|
