Volg ons op facebook
|
< terug
tocht in jezelf
Enkele mijmeringen van een jong, opgroeiend iemand, die wilde ontdekken hoe goed ze zichzelf kent. Het antwoord vond ze niet, maar ze ontdekte wel hoe moeilijk, zinloos en tevens onnodig het is jezelf te willen kennen. Een mijmering die nood heeft aan aanvulling, maar ook aan kritiek en tegenstreving...
Als je jezelf voorbij loopt, weet je dan wie je echt bent?
Als je je eigen dromen, die je je eigenlijk nooit herinnert, toch weet te begrijpen, ken je dan je diepste ik?
Of leer je jezelf pas kennen als het helemaal te laat is, als je nu eenmaal al bent wie je bent, als je moet aanvaarden dat je bent hoe je bent, als er niets meer aan te veranderen is, hoe graag je het ook wil...
Even stilstaan om stil te staan bij jezelf, haalt dat nog iets uit?
Iedereen stopt wel eens - de één meer dan de ander, de één bewuster dan de ander - maar wat je hieruit haalt is slechts een beeld van jezelf op een bepaald moment, in een welbepaalde sfeer en gemoedstoestand. Hoe jonger, naïever en onschuldiger je bent, hoe meer je ervan overtuigd bent dat dit beeld je ware ik is. Het is maar met ouder worden - soms is het zelfs al te laat - dat de overtuiging groeit van het niet-kennen, het misschien zelfs niet willen kennen.
Niemand kan zichzelf echt kennen, waarom dan nog die moeite doen? Heeft die zoektocht dan wel nog nut?
Ja, zeg ik, omdat je tijdens het zoeken vergeet naar wat je op zoek bent en dingen ontdekt waar je eigenlijk helemaal niet op zoek naar was. Je kan zo hard lopen zoeken, dat je jezelf voorbij loopt. Ken je dan jezelf? Neen, zeg ik, je kent enkel de grens.
De werkelijkheid zit zo diep in de mens verborgen dat hij er eigenlijk niet meer is. Dat hij verloren gaat in het beeld dat je jezelf oplegt.
feedback van andere lezers- thijl
Wel een tikkeltje sombertjes. Pluk de dag hoor (of de nacht ;-) )
Op zijn tijd contempleren kan geen kwaad, maar wie te diep gaat graven, raakt zichzelf kwijt.
Je grenzen verkennen is nuttig, lijkt mij. We zijn allen beïnvloed door factoren van buitenaf, cultuur, opvoeding, plaats van geboorte... Wat voor ons als Westerlingen absurd of obsceen kan zijn of lijken kan voor anderen heel normaal zijn. Je leert jezelf kennen als je weet hoe anderen over je denken.
'Kijk niet te diep in de afgrond, of de afgrond kijkt in jou'.
(vrij naar Nietsche)
Emmeline: Dit is helemaal niet somber bedoeld, waarom zou het somber zijn dat je jezelf niet echt kan kennen? Ik zeg niet dat dat slecht is, misschien is dat wel een goed iets?! Dit was gewoon een bedenking, waarvan ik graag de reacties eens zou lezen, omdat die me rijker zouden kunnen maken!!
Bedankt dus!!!
Xx - Ghislaine
Niemand zei dat spiegeltje kijken leuk is.
Emmeline: is het soms helemaal niet h? :) xx - jbrouns
Zoals je zelf al zegt: Een mijmering. Interessante gedachten natuurlijk, maar het is misschien leuker als je zoiets verwerkt in een verhaal, dat je een of ander personage laat worstelen met deze vragen bijvoorbeeld. Groeten
Emmeline: Ja, misschien wel ja :)... Maar ik was in zo'n buitje en wilde het dus echt wel duidelijk autobiografisch voorstellen...
Maar je hebt wel een punt hoor!
Bedankt voor het lezen! Xx - muis
Sommige mensen willen hun zelf niet zien.
Ik geloof als je begint je tekortkomingen te erkennen, dat de zoektocht al ver gevorderd is.
Mooie mijmering Emmeline
groetjes
Emmeline: dankjewel!! xx - Henny
Mijmeringen die iedereen wel eens heeft. Dat stukje waarin je schreef dat je dingen ontdekt die je eigelijk niet zocht vond ik heel spits en daardoor positief.
Emmeline: dankjewel! Ik weet dat iedereen dit wel eens heeft, daarom schreef ik ze neer om eens te zien of mijmeringen van anderen wat overeenkomen... xx - lina_karin
mooi neerpgepend emmeline!
dit zijn idd ideeën waar iedereen wel eens mee zit, sukkelt, erover struikelt en "helder" door ziet,... door-ziet.
maar het is verdikke niet simpel om hierover te schrijven en dus vind ik dat je het heel mooi gedaan hebt!
x
Emmeline: dankjewel!! Xx - SabineLuypaert
je hebt gelijk, denken is nodig maar te veel kan de boel kapotmaken ziucht zucht, waarom zijn dingen zo moeilijk he
Emmeline: Ach, was ook maar een bedenking van het moment hoor... Het spookt niet de hele dagen door m'n hoofd, wees gerust ;)
Dankje!! Xx - bellehelene
Je maakt misschien je eigen werkelijheid, maar dat maakt die niet minder echt hoor.Pessoa kan dit goed verwoorden
Er zijn ziekten erger dan ziekten, Er zijn pijnen die geen pijn doen, zelfs niet in de ziel, Maar pijnlijker dan alle andere. Er zijn gedroomde angsten, werk'lijker Dan die welke het leven met zich brengt, er zijn gevoelens Die men voelt alleen door ze te denken En die meer de onze zijn dan 't leven zelf. Er zijn zo vele dingen die, zonder bestaan, Bestaan, die tergend traag bestaan En tergend traag de onze zijn, de onze en onszelf... Boven het troebel groen van de brede rivier De witte circumflexen van de meeuwen... Boven de ziel de nutteloze wiekslag Van wat niet was, ook niet kon zijn, en alles is. Geef mij nog wat wijn, want het leven is niets. Fernando Pessoa
Het is te laat jezelf te vormen tot wie je wilt zijn vanaf je geboorte, je kiest elke keuze zelf, vanaf dan en dus vorm je onbewust jezelf helemaal.
xxxxxxxxxxxxxxx
Emmeline: Dit is waar ik op uit was, zoiets wilde ik als reactie :)
Hartelijk dank hiervoor hoor!!!
XXXXXX ;) - Auda
Hoe kan de wil zichzelf kennen? Lees Schopenhauer er misschien eens op na...
Emmeline: doe ik ;) Bedankt Xxx
|
