Volg ons op facebook
|
< terug
kapotgeslagen
Verdwaald in haar eigen huis, keek ze om zich heen. Ze zocht naar een uitgang, maar die was er niet. Oude, krakende deuren, die louter een grijze leegte verborgen, de houten tafel, de leren zetel... Ze herkende alles wel, maar het leek allemaal zo vervreemdend. Niets wat ze zag leek nog van haar, hoewel alles in haar bezit was geweest.
Ze doolde wat rond maar wilde naar buiten. Ze voelde dat ze verstikte, het drukkende gevoel overviel haar, tenzij ze het had voelen aankomen. Had ze dit voelen aankomen? Ze hoestte, snakte naar adem en kromp ineen, maar kwam onmiddellijk weer recht, rustig en kalm.
Wie was zij eigenlijk? Waar kwam zij vandaan en wat deed ze in haar huis, dat haar nu zo vreemd was? Was ze zichzelf verloren, zichzelf voorbijgelopen? Of was dit alles gewoon een nare droom? Zou ze binnen enkele ogenblikken wakker schieten en zich dit helemaal niet meer herinneren?
Geen zachte kus maakte haar wakker, maar een harde klap in haar gezicht. Ze keerde terug naar de werkelijkheid, hoewel ze nooit echt weggeweest was. Ze had dit niet gedroomd, ze was zichzelf echt kwijtgespeeld. De hand die haar had wakker geschud kwam opnieuw aan, dit keer harder, ruwer en doordringender. Hij raakte haar in haar ziel, verdrong voor de laatste keer wat ze altijd al had willen doen. Maar haar ziel, blootgesteld aan de werkelijkheid, controleerde haar lichaam nu. Ze stampte zijn realiteit eruit en de hare erin.
Voorgoed...
feedback van andere lezers- jbrouns
Mooi stukje. Enkele opmerkingen/tips:
'in haar huis, die haar ' -> 'in haar huis, dat haar '
'zichzelf voorbijgleed' -> 'zichzelf voorbijgegleden'
'Ze schopte zijn realiteit eruit en de hare erin. ' -> 'Ze schopte de realiteit eruit en de hare er in.'
Gr.
Emmeline: ik verbeter het meteen :)... Die voorbijgleed is een foutje van de autocorrector van word, ik dacht dat ik het al verbeterd had ;)
Xx - muis
Hey Emmeline, het vorige stukje in een verhaaltje verwerkt. Knap hoor!
groetjes
Emmeline: 't is niet helemaal het vorige, maar met dezelfde denkwijze inderdaad!
Bedankt hoor!!
Xx - Ghislaine
Toch gaan die vrouwen steeds terug naar hun agressor. Snappen wie het snappen kan, ik allicht niet.
Emmeline: inderdaad... Maar het is toch al een teken dat ze het niet meer wil! Xx - Henny
Inderdaad het vorige verhaaltje hier meer uitgewerkt. Nu kan je er een vervolg op schrijven. Goed gedaan!
Emmeline: ik denk niet dat ik dat doe... ik ben niet op zoek naar (nog) een vervolgverhaal, want ik heb het wat druk nu en dan komen er (enorme) gaten in zitten... Xx - libo
ik kwam mezelf in het verhaal tegen!
groetekes libo
Emmeline: ik hoop dat dat een goed iets is?!
Xx - aquaangel
heel fraai, spiegelend
Emmeline: dankjewel! xx - SabineLuypaert
ongelooflijk hoe inderdaad velen uit angst inderdaad onder invloed blijven zoals ghisleineken aanhaalt, verschrikkelijk leven is dat, ooit breekt een draad hoor, hopelijk dan de goeie voor het slachtoffer
Emmeline: Helemaal mee eens!!
Xx - lin
Dit raakt op meerdere fronten. Knap geschreven!
Emmeline: Dankjewel linneke ;)
Xx - Auda
agressor??... ik las die laatste alinea eigenlijk compleet anders, de wilsACT zichzelf ten diepste te kennen... maar hier ga ik (alweer) uit de bocht vrees ik, aan je reacties te lezen :) Niettemin...
Emmeline: Niet helemaal moet ik toegeven... Ja, de link naar die agressie enzo is er, h??l duidelijk... maar mijn bedoeling was die hand op beide manieren te interpreteren (letterlijk en figuurlijk)... Vandaar dat ik ook nooit echt verwijs naar een andere persoon (enkele 'zijn hand')!!!
Ik ben blij dat jij het eruit haalt, echt waar :)
Wat bedoel je met wilsact?!
Kus** - cehadebe
Duidelijk neergezet
Emmeline: dankje! xx - chris
een vrouw wacht dikwijls te lang ,u omdraien het woordje neen!kan u leven reden
tof verhaal
chris
Emmeline: bedankt, fijn dat je het na zo'n tijd nog leest!
Xx - Klaver4
Leest als vanzelf en gaat diep!
gr
klaver4
Emmeline: Bedankt! X - pisatelj
sterk hoor!
groeten,
Pisatelj
Emmeline: Bedankt! xx
|
