|
< terug
Droomzusters
Dit is mijn eigen (autobiografische) sprookje zoals het op mijn website staat. Deze heb ik ingeschreven voor een wedstrijd. Ik zou graag scherp commentaar op de teksten zien, want bekenden vinden alles leuk en hier koop ik niks voor.
----------------------------------------------------------------------------------------------
Kleurrijk als het schilderspalet
een scheepje dat voorbij gaat in de nacht
een flonkerend sterretje achterlaat
de droomwereld heeft gebracht
Lostinmist ontstaat uit verdriet, ze zit in ieder verscholen, dwalend en zoekend naar het verloren zonlicht, Misty ontmoetend in de nevelen. Dawn ontwaakte met naast haar Paintedblack om haar bij te staan in het duister, Zonneroos waakt over hun.
Lostinmist
Verloren in de oneindigheid van het heelal. Hunkerend naar een punt van herkenning, heimwee naar roots die verdwenen zijn ... Verlangen naar geluk wat eens een bekende emotie was. Vol van een ongekend gevoel van liefde, een Wervelwind die alle remmen losmaakt, de gouden kooi openzet en de Dageraad als verwant doet verwelkomen. Altijd kleurrijk, nooit tot grijs vervagend.
Misty
Mist en nevelen verhullen de details en doen deze tot contouren vervagen. Rondom bomen spelen de zachte slierten van de nachtelijke nevels. Over alles valt een dikke donzige deken die alle geluiden doet dempen en de wereld heel beperkt en heel klein maakt. Vanuit de nevelen dringen nog slechts zwaar vervormde geluiden door van ... ja, van waar eigenlijk?
En zoals de wereld soms draait, draait ook een mensenleven. Soms, ja soms lijkt het of onze geest ons in nevelen hult, een verlammende deken over ons uitspreidt die alle invloeden van buiten doet verworden tot doffe klanken. De eens zo sprankelende wereld om ons heen, vol van geluid en leven is nu dof en de tonen bewegen zich in het onderste register. Niets lijkt meer door te dringen, niets is meer belangrijk. Vaag zien we de werkelijkheid om ons heen, de essentie missend, het bewustzijn heeft zich vernauwd tot een spleet en argwanend bekijken we de wereld om ons heen.
Wij hebben een verlies geleden waarvoor geen compensatie mogelijk is. Onze geest beschermt ons met zijn lappendeken, niets kan meer doordringen. Het is veilig in dit mistige kleine landje, veilig en te overzien. Alleen onze eigen belangen zijn nog zichtbaar, de rest is voor ons verborgen gehouden door die muur van nevelen. Maar net als alle mist trekt deze in de morgen weer op en langzaam zullen de slierten de bomen loslaten en zal de zon hun bast weer verwarmen. Na een lange nachtrust zal ook de mist in ons hoofd optrekken en zullen we onder invloed van de warmte weer duidelijk onze omgeving kunnen zien. Tot die tijd is rust onze geneesheer en de mist onze beschermer.
Slaap lekker Misty
Paintedblack
Zonder zwart spreken de kleurtjes niet.
Ook zij hoort bij ons.
Wat is blijheid zonder haar?
Een vreugdeloos wezen,
dat geen onderscheid weet te maken.
Diepe dalen, hoge pieken voelt als leven
Zonneroos
Zonneroos is een wereldvreemd persoontje, ze leeft in sprookjes waarin zich alles ten goede keert en waar alleen goede feeën bestaan. Ze ontkent de duistere kant in de mens om haar illusies in stand te houden. De zuster van Lostinmist, Misty, Dawn en Paintedblack droomt zich weg in oude sagen, mystiek en verhalen, om aan de werkelijkheid te ontsnappen.
Ze waant zich de dame van het meer in de Nevelen van Avalon, Pauvre in het boek over Mistral, Auriane, de dochter van het Noorderlicht in vroeger tijden, Kassandra, de zieneres uit Troje die de vloek meedroeg nooit geloofd te worden en Xochiquetzal, de beschermvrouwe van de kunstenaars. Ze werd Ayla in de Stam van de holebeer en sprak met de dieren. Reed mee op het paard van Tecumseh in zijn vrijheidsoorlog. Vrijheid bestaat immers alleen in gedachten, niet in de wereld.
Dawn
Ieder heeft haar in zich, de Dageraad. Elke dag wordt zij ons geschonken als nieuw leven. Wij nemen haar achteloos in ontvangst zonder haar bewust waar te nemen. Pas op het moment dat we uit de nachten van Lostinmist ontsnappen verwelkomen we haar als de bron van licht en warmte die zij is en tot het einde der dagen zal blijven. Dawn, de zuster van Moeder Aarde die mij zo lief is.
feedback van andere lezers- remy
Wat ik heb geleerd om een verhaaltje te schrijven is; een begin, de actie en de plot.
Dat mis ik hier wel.
Probeer het eens als gedicht te verwoorden.
Ik wens je wel veel succes met de wedstrijd.
Misty: Mee dat ik het verzond had ik er al spijt van, het is niet geschikt, want de context (website) ontbreekt. Het zijn allemaal aparte pagina's, maar als ik het in aparte stukjes zou breken slaat het ook weer nergens op :-) Toch bedankt. - thijl
Mystiek ...
Misty: :-)
|
