naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Santorini Greece

door roggemanj

Vederlicht zweeft de kleine roofvogel die de slechtvalk toch is over de stad Fira op zoek naar een verdwaalde mus. De lucht trilt van de tropische hitte en de zonnestralen weerkaatsen op de witte koepels van de typische gebouwen hier. Het wateroppervlak in de baai is werkelijk rimpelloos door het volledig ontbreken van enig zuchtje wind. De met keien geplaveide weg loopt steil naar de haven die uitgehouwen lijkt uit de lavamassa. Zwaar besnorde mannen met gebruinde huid lachen hun tanden bloot en proberen ons een rit op een muildier aan te smeren, ik zie de wreedheid in hun ogen en weiger deel te nemen aan de dierenmishandeling die deze dieren toch elke dag ondergaan en gedurende lange tijd vertoef ik tussen de dieren op zoek naar sporen van verwaarlozing. De menners schijnen dit op te merken en bekijken me met argwaan vanuit hun ooghoeken.
Van op afstand lijken de witte huisjes op een rommelige maquette en vanachter elke hoek komt er steeds een prachtig vergezicht tevoorschijn die me laten wegdromen en me ver wegvoeren, steeds verder van mijn dagelijkse bestaan.
Een sluimernevel hangt rond het eiland die voorzichtig de schepen opzuigt en ze onzichtbaar maakt. Ik snuif de zilte zeelucht op en denk werkelijk aan niets anders momenteel.
De kooien van de kabellift dalen gesynchroniseerd de diepte in op weg naar de dieper gelegen haven waar er danig gegraven en gedolven wordt om deze toch minihaven een ietsje uit te breiden.
De mals groene plantages van de locale druiventelers sieren de meest zuidelijke bergflanken en alhoewel de grond kurkdroog lijkt te zijn groeien de druivelaars er weelderig.
Hibiscus en allerhande inheemse bloemsoorten sieren ons pad, dit gemengd met een doordacht gebruik van de meest zachte pastelkleuren maken van menig plekje een fotoplaatje.
Net over onze hoofden komen de vliegtuigen van over de zee aangevlogen met alweer nieuwe ladingen toeristen. Het is een fascinerend zicht als ze hun op insectenpoten gelijkende landingsgestel uitklappen om neer te ploffen op de nabijgelegen landingsbaan, de motoren huilen uit alle macht voor in geval ze de landingsbaan zouden missen. Al deze indrukken volgen elkaar in een razend tempo op en maken dat ik terug ogen te kort kom en wanneer we morgen terug huiswaarts zullen keren zal ik deze prachtige momenten nog vaak in gedachten overlopen.

feedback van andere lezers

• cehadebe
  Een toppertje
  roggemanj: Hey bedankt seg ! :-)
• RolandBergeys
  Heel mooi!
  
  Van achter in twee woorden, neen?
  
  Link: mijn Logboek van een huwelijksreis (naar Chios en Lesbos) op deze site.
  roggemanj: Hey bedankt Roland :-)
• Misty
  Mooi.
  roggemanj: Thx