|
< terug
Memoires van een jonge dorpsmuzikant. Deel 4.
7 mei 1972
Ons optreden, de eerste vereniging die namiddag, en als warming up speelde Sint-Jozef een kort marsachtig werkje. Daarna volgden twee composities naar keuze, met als enig gegeven dat die werken ook een bepaalde wedstrijdwaarde hadden.
De heer Otten stond klaar om het tweede werk in te zetten. De muzikanten bliezen in uiterste concentratie hun noten. Na enkele tientallen maten gebeurde er iets raars in het slagwerkcompartiment. Het moet de dirigent bijzonder zwaar gevallen zijn. De daad bij de eerder uitgesproken woorden voegend, zette hij het 'musiceren' meteen stop. Kwaad keek de heer Otten in de richting van de slagwerkgroep, gaf aan zo dadelijk nog een tweede keer te willen herbeginnen, maar als het dan nog een keer fout zou lopen hij het zaakje zou afblazen. Het voorval zou vlug genoeg een gevolg krijgen.
De feestelijkheden naar aanleiding van het 50-jarig jubileum van de Koninklijke Fanfare Sint-Jozef te Kotem-aan-de-Maas waren achter de rug. Het gewone fanfareleven kon herbeginnen.
Aanvankelijk scheen het voor wat betreft de aanwezigheden op de repetities nogal mee te vallen. Maar vanaf de vakantiemaanden werden die samenkomsten alsmaar minder bevolkt. Week na week, zondag na zondag, zag je de groep slinken. Het werd al oktober. Er kwamen nog zo'n vijftien muzikanten opdagen.
De heer Otten, hij zag wel in wat er gaande was, klaagde verschillende keren zijn nood. Zowel tegenover de Kotemse voorzitter en de nog aanwezige muzikanten, maar op weg naar huis ook tegen mijn vriend Jo Vranken en mezelf.
Einde oktober 1972 waren er nog elf-twaalf Kotemse muzikanten aanwezig op de zondagse herhaling. Uiteraard veel te weinig om te werken aan nieuwe of andere muziekstukken.
Op een zaterdagavondrepetitie van Sint-Martinus praatte ik met m'n vriend Jo Vranken over hetgeen ons te doen stond in verband met de situatie te Kotem-aan-de-Maas.
Ik ging van het idee uit dat het tenslotte niet aan ons was om die vereniging in leven te moeten houden.
Alzo besloten we beiden de dirigent het volgende uit te leggen: "Jan, we gaan morgenochtend niet meer mee naar Kotem. We vinden dat het niet aan twee jonge gasten is om in een ander dorp de muziekvereniging recht te houden wanneer de eigen muzikanten niet op post kunnen zijn."
Daarop gaf de heer Otten ons het volgende antwoord: "Dat is wel in orde jongens, ik denk dat ikzelf ook niet dikwijls meer naar ginds zal gaan indien de sfeer zo blijft."
Van wat er die zondag gebeurd is in Kotem wisten we niet het fijne, maar achteraf is gebleken dat de heer Otten die dag zijn ontslag gekregen heeft. Die dag zelf op mondelinge basis, maar in de week die volgde kreeg de dirigent zijn ontslag ook per post. Tot daar het hoofstuk K.F. Sint-Jozef van Kotem-aan-de-Maas.
Later zou het mezelf duidelijk genoeg worden waarom de heer Otten niet langer gewenst was als dirigent van die vereniging. Redenen waarop ik nog terug zal komen in een verder stadium van deze memoires.
In de wereld van de blaasmuziek was ik vanaf dat moment dus nog enkel lid van de Koninklijke Harmonie Sint-Martinus. Waar het allemaal begon. Ik bleef er bezig als lesgever voor de jongere muzikanten, het drumkorps, als bestuurlid en hulpje van de dirigent. En uiteraard als muzikant. Ooit, vanaf m'n zestiende, had ik ook nog gedurende enkele jaren het secretariaat voor mijn rekening genomen. Wegens de studies en de daarmee gepaard gaande verplaatsingen gaf ik die post graag in handen van een familielid.
Als trombonist was ik intussen wel ook verbonden aan het Maaslands Simfonie Orkest 'De Muzikale Kring'. En mix van beroeps- en betere amateurmuzikanten. De zetel van het orkest was gevestigd in het stadje Maaseik en sinds 1971 kraakte ik in die groep met veel plezier mijn noten.
Concertmeester van de vijfentwintig koppige groep was hier de heer Jaak Ubaghs, die al sinds geruime tijd eveneens dirigent was van de Koninklijke Harmonie Sinte-Cecilia Stokkem. De meeste hout- en koperblazers, evenals de twee slagwerkers, kwamen trouwens uit die vereniging om de strijkersgroep te vervolledigen. De heer Herman Miscoria was er onze dirigent.
Na een concert in een andere Maaslandse gemeente stapte de heer Ubaghs vragend op me af. "Zeg René, hebt ge geen goesting om ook toe te treden tot de harmonie van Stokkem? Ge komt daar ook de mensen tegen die ge kent van hier. En de anderen gaan u daar ook wel graag zien komen."
Een verzoek waar moest over worden nagedacht. In eerste instantie was er echter ook twijfel. Net als tijdens de voorbije periode in Kotem, gingen de wekelijkse repetities te Stokkem ook door op de zondagochtend.
Nadat ik deze vereniging gaan beluisteren was tijdens de opluistering van de misviering ter ere van hun patrones Sinte-Cecilia, was het besluit snel genomen.
De eerste zondag van december 1972 was ik present voor de repetitie in de Stokkemse harmoniezaal. Wie daar echter niet aanwezig was: dirigent Jaak Ubaghs. Met zijn Helikon Kwartet had hij dezelfde ochtend een concert in het Cultureel Centrum van Hasselt. Het was dan ook een aangename verrassing om elkaar een week later wel aan te treffen. Tijdens de pauze, een week eerder, hadden de leden moeten stemmen om mij als lid tot de groep toe te laten. Mijn tweede aanwezigheid zorgde dus duidelijk voor enige verbazing bij de dirigent.
feedback van andere lezers- muis
Hey Erwee,
Toch mooie volgbare memoires. Zoiets lees ik ook wel graag. En het is niet saai.
Euh...die dirigent gaat toch niet achterover vallen, hoop ik?
Opmerkinkjes
§2: dirigant bijzonder => dirigent
§ 13:Na een concert in een andere Maaslandse gemeende =>gemeente
Groetjes en tot morgen
ERWEE: Foutjes komen goed. De Jaak was een man die volledig op twee benen stond en niet zo vlug van zijn stokske viel.
Zeer bedankt hoor! - RolandBergeys
ja, een vorm van memoires kan je dit noemen denk ik, toch leuk inderdaad
ERWEE: 't een gegeven zoals het destijds neergeschreven is, nu lichtjes aangepast wat betreft het taalgebruik of zinsbouw.
Ben op 't ogenblik de memoires aan 't lezen van een ex voetbalmanager. Dat draait natuurlijk om dezelfde gegevens binnen dat gebeuren.
Dat krijg je met iets wat te maken heeft met de gang van zaken binnen een bepaalde branche.
Zeer bedankt hoor Roland! - SabineLuypaert
ben wel kerieus naar die redenen van dat ontslag natuurlijk nu
ERWEE: Misschien in de volgende, maar zeer zeker later wat de redenen betreft. Of aanstaande zondag.
De voornaamste reden was wel het uitgekeken zijn op ...
Thanks zinne! - louisaatje
ik heb zo het gevoel dat deze memoires heel interes
ERWEE: Dit zal je me moeten doormailen, als het nog tussen de oren zit.
Am waiting upon yur every word. - Henny
Ik lees wel wat de reden is in de volgende delen.
ERWEE: Ok - Theo_Roosen
Mooi geschreven memoires. Niet saai. Blijft boeien. Theo.
ERWEE: Dan is 't ok?. De hoofdmoot blijft draaien binnen een klein wereldje.
Zeer bedankt!
|
