writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Memoires van een jonge dorpsmuzikant. Deel 11.

door ERWEE

Iemand bracht me op de hoogte van het feit dat er een beroep gedaan zou worden op een aantal 'vreemde' muzikanten. Mensen die ik inmiddels kende van zowel het Maaslands Simfonisch Orkest 'De Muzikale Kring' als van de K.H. Sinte-Cecilia Stokkem. Zij zouden als gastmuzikanten de harmonie komen bijstaan.
De stem van de heer Otten klonk hierin alweer harder door bij een aantal bestuursleden en zodoende waren deze muzikanten dan ook aanwezig tijdens een aantal van de Sint-Martinusrepetities.
Mij leek dit enerzijds op het willen verbuigen van ons resultaat en anderzijds werden alzo de eigen houtblazers, ook letterlijk, enkele stoelen achteruit gezet. Opnieuw liet ik mijn onvrede merken.

Op een repetitie van 'De Muzikale Kring' gaf ik tegenover de voorzitter, de heer Leon Bocken, duidelijk te verstaan dat ik geen voet meer in Maaseik zou zetten indien onder andere hijzelf en zijn dochter Lili plus de andere muzikanten naar Sint-Martinus zouden blijven komen als hulp met betrekking tot het komende wedstrijdgebeuren.

In ieder geval werd het Concours te Tongeren voor de vereniging alweer een zeker succes. Maar zelf had ik de voldoening dat ik wat betreft pa en dochter Bocken en hun aanwezigheid als gastmuzikanten, er in geslaagd was een aardige stok in de wielen te steken van het voornoemde bestuurlijke coalitieduo.
De aanwezigheid van twee klarinettisten van de K.H. Sinte-Cecilia Stokkem kon ik jammer genoeg niet verhinderen. Ik was bovendien ook wel tevreden met onze uitslag en het bewijs daarvan kan men terug vinden in het feit dat ik samen met mijn vriend Jo Vranken tot een eind in de nacht zwaar aan de zwier ging. Van heel het Sint-Martinusgezelschap waren we nog de enigen. Om vier uur in de ochtend reed ik huiswaarts.

Dit alles bracht met zich mee dat er zich de eerst volgende maanden, einde 1974-begin 1975, een kentering voordeed in positieve zin.

Ergens halverwege 1975 moest ik echter andermaal vaststellen dat de toestanden uit voorgaande periodes de kop weer begonnen op te steken. Repetities die terug in het oude straatje zaten, met andere woorden: sfeerloos onmuzikaal gedoe zonder de minste discipline.

Daar ik intussen reeds enkele diploma's had behaald aan het Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium te Antwerpen, hoefde ik dit soort amateuristisch gehaspel niet langer te nemen, was mijn idee. Ik had studies gedaan om muzikant te zijn. Niet om door het leven te gaan als een bedelende dorpspastoor, zoals ik dit in die dagen zei tegen Rik Op 't Steen, een andere muzikale Sint-Martinusvriend uit onze beginjaren.

Ik uitte mijn ongenoegen en gelijk liet ik tegenover Rik een ballonnetje op om te duiden dat ik een vak geleerd had waarin wellicht niet langer plaats was om deze ongeoorloofde poespas nog langer te moeten blijven aan zien.
Ook herhaalde ik tegenover Rik met nadruk dat het heus mijn bedoeling niet was om een zekere persoon de straat op de krijgen. Doch, de problemen zouden blijven aanslepen zolang er 'geen' oplossing van welke aard ook uit de bus zou komen.

Rik Op 't Steen was niet goed van mijn betoog. Ik vertrekken uit de harmonie, ooit, hij zag het niet zitten.
Enkele minuten stond hij met een sip gezicht tegenover me.

 

feedback van andere lezers

  • SabineLuypaert
    is symfonisch niet met een Y, arme Rik, ge voelde u toch wel gelijk schuldig zeker, die mens zo ongelukkig te maken (smile) maar erwee zou erwee niet zijn als hij al wilde plannen had ERWEESHOCKtherapie (smile) kben benieuwd
    ERWEE: ik ga een Y zetten alhoewel een orkest van maar +/- 22 man ook wel met een I mag.
    Denk ik. *wink*
    En nee hoor, vastberaden als
  • erinneke
    tof verhaal, ik zal eens zien of ik het begin kan terugvinden
    ERWEE: Als zodanig is 't geen verhaal. Dit zijn waar gebeurde feiten waarbij aan het einde een serieuze kat op de koord gesprongen komt.
    Je zal ook het kleine wereldje ontdekken, en de klein-dorpse mentaliteit waarvan de orde der grootheid zelfs de meilkweg overstijgt.

    Zeer bedankt voor deze!
  • muis
    Hey Erweeke, voordeel van een weekend is dat je veel tijd hebt natuurlijk:)
    Weer een prachtig stuk en ik blijf benieuwd naar de afloop.
    enkele opmerkinkjes

    "ik uitte mijn ongenoegen....een balonnetje "=>ballonnetje met 2 ll
    "Ook herhaalde tegenover Rik "=> ik vergeten??

    groetjes
    ERWEE: Stapsgewijs gaan we naar het einde, alleen is dat nog niet voor morgen.
    't Is geen middel om de 'spanning' er in te houden, 't is het tijdsverloop der feiten.

    Zeer bedankt alweer!
  • Henny
    Voet bij stuk gehouden, heel goed.
    ERWEE: Natuurlijk. Onze Ren? Corvers was niet van gisteren.
    Ook toen al niet. *hihi*

    Zeer bedankt Henny.
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .