|
< terug
Poppenmieke
Het geschenk
De wind joeg om het huis en deed de takken tegen de vensters slaan. Met tussenpozen joeg de wind het regenwater met zo een kracht tegen het glas dat men zou denken dat het verbrijzeld werd. De gelige schijn van de straatlantaarn en de takken speelden een grillig samenspel van bewegende figuren op het plafond en in de overgordijnen en deden het kleine meisje in het bedje angstig om mamma roepen
Lichtflitsen doorkliefden de donkere hemel en zetten de kamer in een fel wit licht .Om even later het zware geroffel van de donder door het kamertje te voelen
zodat het kleine bed heen en weer geschud werd. De kleine meid riep en schreeuwde het uit van angst en onbegrip.
Even later kwam mama naar boven om het meisje gerust te stellen, traantjes te vegen en het neusje te snuiten daarna bleef ze een hele poos bij haar engeltje.
.Na een tijd riep haar man van beneden of ze mee opruimen wilde want de hele huiskamer stond vol met geschenkjes die de kleine voor haar verjaardag gekregen had.
Gelukkig had ze haar engeltje zo als ze haar wel eens noemde rustig gekregen door met haar over het weer en de wind te praten en ze had de kleine ook uitgelegd dat de bliksem haar geen kwaad kon doen en dat deze zelfs goed was voor alles wat er leeft.
Eenmaal onder werden alle poppetjes naast elkaar gezet en werd er een lijstje gemaakt van wie wat had meegebracht, niet om de waarde ervan te schatten of de hoeveelheid die de een of ander gaf, néé daarom ging het hun niet.
Na elk bij een naam gezet te hebben bleef er een poppetje over dat van kwaliteit en schoonheid niet hoefde onder te doen voor de anderen, in tegendeel het was heel apart met een voornaam gezichtje en dito kleren.
Maar van wie was dit afkomstig, men telde nogmaals alle genodigden gaf ze een naam en plaatste opnieuw hun geschenken erbij en weer was er eentje teveel en weer was het dat uitzonderlijk ding.
Weet je wat ik heb een idee, wie weet heeft iemand van de gasten dit meegebracht met de bedoeling het ons te laten zien en het daarna vergeten hebben, kan toch of niet soms, hé. Nu ga ik ze allemaal boven op het schap bij Marieke zetten en dit ene zet ik helemaal aan het einde van het rijtje zodat ik het meteen terug vind mocht er achter gevraagd worden.
Het weer was een beetje rustiger geworden en het kleine meisje sliep als een roos dus deden haar ouders al de speelgoedjes op de plank ordenen en de laatste plaats werd aan deze schoonheid toebedeeld. Na het kind voorzichtig geknuffeld te hebben verlieten beide ouders het kamertje en begaven zich naar hun eigen slaapvertrek om zelf ook te gaan slapen.
Midden in de nacht werd Marieke huilend wakker dikke traantjes biggelden over haar wangetjes en mama ging naar haar toe om haar gerust te stellen zonder het licht aan te maken suste de kleine en nam haar mee naar hu eigen kamer waar het meteen in slaap viel.
De volgende morgen was Marieke samen met mama naar beneden gekomen en had al eten gehad en zat nu in de kinderstoel, haar man die de krant uit de brievenbus haalde zei" ik pas wel even op de kleine , ga jij je maar verzorgen ik neem even het dagblad door.
Na een tien minuten riep de vrouw"ben je vannacht op geweest en heb je dat poppetje in het bedje van de kleine gelegd ?" "Néé was het antwoord hoe kom je daarbij
feedback van andere lezers- Theo_Roosen
Leuk verhaal. Vooral het onweer heb je prachtig beschreven. Je ziet het voor je ogen. Mooi ! THeo.
Hoeselaar: Dank je voor het reageren - Ghislaine
Het laatste stuk smeekt om een vervolg.
Hoeselaar: Ben geen groot schrijver maar probeer het toch eens, leuk dat je me bezocht - cehadebe
Wat een mooi verhaal, ga maar door:)
Hoeselaar: Zal ik doen bedankt voor het lezen - Henny
Dit vraagt zeker om een vervolg. Kijk nog eens naar je leestekens en hu kamer moet hun kamer zijn. Altijd lastig, die wegslippende letters. ;)
Hoeselaar: Dat zal er komen, heb nu andere katjes te geselen, - ERWEE
Knap geschreven. Helemaal eens met de collega feedbackers.
Hoeselaar: Dank je voor de bloemen fijn om ook daar iets van te kunnen - aquaangel
xx
Hoeselaar: Dank je wel voor deze waardering - jbrouns
Ben het eens met de rest: uitgegleden over leestekens, maar wacht wel op een vervolg. Grts
Hoeselaar: Hopelijk geen breuk aan overgehouden? - thijl
Absoluut een vervolg waard!
Hoeselaar: Dat zal er komen - muis
En dit vervolg wil ik lezen:)
Dat onweer heb je prachtig neergepend!
groetjes
Hoeselaar: Dank je wel om dit te lezen, ja het vervolg komt. - DensPowells
Ik vond je vorige reactie o mijn feedback wat aanvallend. Ik heb dit verhaal vluchtig gelezen, en ik merkte vele fouten, na zes jaar zouden die er zeker uit mogen zijn.
|
