writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Zwemplezier

door Dirk_Kaiser

Thuis is het eigenlijk ook zo slecht nog niet. Alles bij de hand, een groot
opzetbad achter in de tuin waar ik af en toe eens languit in ga liggen.
Over het algemeen probeer ik gastzwemmers buiten de deur te houden. Ik heb
geen zin om de hele dag badmeester, scheidsrechter en ober te gaan spelen.
Soms ontkom je er niet aan, wordt er een vriendinnetje of vriendje
uitgenodigd voordat je maar de kans hebt gekregen om "nee" te zeggen.
Een paar dagen geleden was het weer zover.
Amy, een 6 jarig meisje van een paar deuren verder, mocht het 's middags
komen proberen.
Amy is het type meisje dat anderen vertedert. Twee turven hoog, krulletjes,
aandoenlijk pratend, altijd de lachers op haar hand. Ik ken haar wat beter
(inside-information), zo leuk is ze nou ook weer niet. Vaak zijn andermans
kinderen helemaal niet leuk. Ik vind m'n eigen kinderen soms helemaal niet
leuk...

Amy kwam 's middags aanzetten. Truttig zwempakje, een badlaken bij zich
waarmee een compleet elftal + wisselspelers zich aan af kunnen drogen en die
vertederende glimlach...Brrrrr...
Ik heb haar de regels uitgelegd. Voeten afspoelen voordat je in het water
gaat, niet van het trapje springen, niet plassen in het water.

Ze klom het trapje op en ging aan de andere kant voorzichtig met één voetje
in het water.
"Het water is koud" zei ze.
Ja, watertemperatuur 28 graden...Da's behoorlijk koud, zeker...
"Dan ga je er niet in, Amy, en weer fijn naar huis."
Ze keek me even aan.
De vertederende glimlach verloor iets van zijn kracht.
"Het water is lekker warm" zei Amy.
Ze bleef even staan.
Vervolgens ging ze weer langs de andere kant naar beneden.
Om daarna weer omhoog te klimmen, en aan de andere kant weer haar voetje in
het water te steken.
"Het water is lekker warm."
Ze klom weer omhoog, en stond even later weer naast het bad.
Met deze aktie hield ze zich zeker een kwartier bezig.
Uiteindelijk stond ze dan toch in het water.
"Martin ?"
"Ja ?"
"Eigenlijk moet ik plassen."
Nee, he.
"Kom er maar uit. Dan droog ik je even af."
Vijf minuten later zat ze op de wc.
"Eigenlijk hoef ik niet te plassen."
Weer die glimlach.
Even later zat ze weer in het water.
Een kwartiertje of zo gespeeld met m'n dochter.
"Martin ?"
"Ja ?"
"Ik moet plassen."
"Hou het maar even op. Je bent net geweest."
"Ja, ik hou het even op."
Vijf minuten later staat ze naast het bad.
"Ik moet nu echt plassen."
Hetzelfde ritueel. Afdrogen, naar binnen, op de wc gezet.
"Eigenlijk hoef ik niet te plassen."
"Echt niet ?"
"Nee. Ik wil zwemmen."

Na weer even op en neer, trapje op, trapje af te hebben gespeeld was het
tijd voor een ijsje.
"Lust jij ook een ijsje, Amy ?"
"Ja."
"Lust jij aardbeien of vanille ?"
"Vanille."

Even later zaten we aan het ijs.
Amy keek hoe het ijsje in haar hand wegsmolt.
"Ik lust geen vanille."
"Je zei van wel."
"Ik lust geen vanille."
"Dan heb je geen ijsje. De aarbeien zijn op."
"Ik wil zwemmen."

Ze stapte van het trapje het water in.
"Eigenlijk moet ik plassen."
"Eigenlijk ben je net geweest, Amy. Hou het maar op."
"Ja" zei Amy.
Eén minuut later.
"Ik moet héél erg plassen."
Ze kneep zo overtuigend, en stond haast gebukt, dat ik het bijna ging
geloven.
En ik kon het risico niet nemen.
Kortom, hetzelfde ritueel.
En na ze op de wc gezet te hebben zei ze: "En nu ga ik plassen."
Ha, eindelijk...
"Eigenlijk..."
"....hoef je niet te plassen" vulde ik haar aan.
"Ik wil zwemmen."
Ja, zwemmen....

We waren weer in de tuin.
Ik begon steeds harder te zweten.
Als ze nu....
"Martin ?"
"Ja Amy."
"Ik heb dorst."
"Lust je ijsthee ?"
"Ik vind ijsthee lekker."

Amy keek naar de beker, maar dronk niet.
"Heb je geen dorst ?" vroeg ik.
"Ik lust geen ijsthee" zei ze.
Weer die glimlach.
"Ik wil water."
"Straks. Ga maar weer zwemmen."

M'n dochter was met een zitkussentje bezig en viel daar vanaf.
"Marieke spettert me nat. Ik vind dat niet leuk.
En nu vind ik Marieke niet aardig meer."
Marieke zette het op een huilen.
Weer die glimlach.
"Martin ?"

Nee, je mag niet plassen, en als je dat zo nodig wel wilt, ga je dat maar
lekker thuis doen, vuil mormel (dacht ik bij mezelf).

"Ik moet nu echt héél erg plassen."

"Nee, dat gaat hier niet, als je echt heel nodig moet, ga je dat maar bij
mamma doen. Het "vuil mormel" kon ik binnenhouden.

"Eigenlijk hoef ik niet te plassen."

Na een kwartiertje gezeik over plassen, ijs, plassen, drinken, nat
spetteren, ijs, plassen en nog eens plassen vond ik het welletjes.
Samen met Marieke heb ik haar thuis afgeleverd.
"Was het gezellig ?" Alles goed gegaan ?" vroeg moeders.
Nee, er was niks aan, ik heb me vreselijk lopen ergeren, dit was de eerste
en meteen de laatste keer (dacht ik).
"Ja" loog ik.

Als ik al twijfelde, dan wist ik het nu zeker.

Damien bestaat echt.

 

feedback van andere lezers

  • erinneke
    erg leuk
  • werner
    Hallo, Dirk, erg mooi. Is Damien het omenmannetje?

    Eén opmerking:

    Vervolgens ging ze weer langs de andere kant naar beneden.
    Om daarna weer omhoog te klimmen, en aan de andere kant weer ...
    kan je beter één zin van maken;

    Vervolgens ging ze weer langs de andere kant naar beneden, om daarna weer omhoog te klimmen, en aan de andere kant weer ...
  • aquaangel
    heel leuk om te lezen en herkenning ook hihi

    ik moet ook plassen :)P

    doeii
  • cehadebe
    SUPER!! Zó herkenbaar. Gek toch dat er mensen zijn die hun éigen kinderen vermoorden? (dit is een grapje)
  • ERWEE
    Prima stuk. Mooie binnenkomer. Welkom!

    Veel herhalingen (eerste idee) maar op de duur zorgt het wel voor de nodige hilarieteit.

    Even deze:
    "Was het gezellig ?" Alles goed gegaan ?" vroeg moeders. => . . . vroeg haar moeder.

  • Ghislaine
    Mooie binnenkomer. Welkom in ons schrijvershuis. Een tip je waar je mee doet wat je wenst:

    6 = zes.
    () hoeven niet. Een komma staat beter.
  • thijl
    Helaas zeer herkenbaar, zucht ... ;-) Vermoeiend als ik het alleen maar lees. Dus goed geschreven!
  • muis
    Herkenbaar, heel herkenbaar!
    Vermoeiend en irritant vind ik zelf:)
    Eigen kinderen, mooiste kinderen:)
    Knap geschreven, heel vlot
    groetjes
  • jbrouns
    Ik heb gelachen, ja, uit leedvermaak, ik beken, omdat ik dat achter de rug heb met een dochter die inmiddels 15 is, maar als het je kan troosten: ze zorgt voor andere ergernissen ;-)
    Groeten
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .