|
< terug
Memoires van een jonge dorpsmuzikant. Deel 15.
Een volgende vergadering. Ik wenste nog een keer terug te komen op mijn bemerkingen van de vorige samenkomst. Van z'n fouten kan men leren, dacht ik.
Eerst hadden andere vergaderpunten prioriteit, dan zou ik het onderwerp Leuven andermaal ter sprake brengen.
Alsof plots z'n frank viel, nam ondervoorzitter Albert Warson midden in een bespreking het woord. Jo Vranken zwaaide die avond af als dienaar van Vorst en Vaderland. Hij wilde stante pede dat enkele van onze jongere bestuursleden een versiering zouden gaan aanbrengen aan het huis van z'n ouders als feestelijke ontvangst bij zijn terugkeer naar het dagelijkse leven.
Met een stuk of vijf jonge gasten regelden we snel iets, een tijdje later waren we weer present in het harmonielokaal.
Ik wilde mijn onderwerp aansnijden, bracht de naam Leuven te berde, maar onmiddellijk sneed Warson me de pas af.
"Verdorie, is het al zo laat?", riep hij boven mijn stem uit, "dan gaan we maar eindigen voor vandaag."
Daarmee was de kous dus af voor die avond.
Blijkbaar danste men nog steeds liever naar de pijpen van enkele mensen en verandering scheen daarin niet te komen.
Tijdens de korte afwezigheid van de jongste bestuursleden op de vergadering hadden de andere leden een uitstap op de agenda geplaatst doorheen het dorp. Om zodoende toch enige ruchtbaarheid te geven aan de behaalde uitslag te Leuven. Hoeft het zo verwonderlijk te zijn dat ik daar niet bij aanwezig was?
Het was de eerste keer dat ik bewust wegbleef van een activiteit.
Louter omwille van ideologische redenen.
Tot slot toch even vermelden dat de K.H. Sint-Martinus te Leuven 75% behaalde.
Er gebeurde verder nog weinig. Omdat ik mijn buik vol had van alle mistoestanden bleef ik weg van de repetities. Tal van toestanden groeiden me stilaan boven het hoofd. Ik studeerde nog steeds aan het Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium, ik zat al in een job, en er waren de repetities en concerten met andere groepen.
Toen er ergens in de buurt nog een concert diende gespeeld te worden met de harmonie, moest ik mijn gezicht toch nog een keer laten zien op een repetitie.
De heer Otten bleek eens te meer ziek te zijn. Bij mijn aankomst in het lokaal, zag ik dat Jef Otten (oudste zoon) aan de dirigentenpupiter had plaats genomen.
De voorzitter verklaarde me de afwezigheid van vader Otten. Verder zei hij dat deze herhaling eerder dan op het gewone uur begonnen was en vroeg me of ik dan voor deze avond Jef Otten maar wilde laten verder doen als dirigent van de te spelen stukken. Zodoende kon ik dan meespelen, aldus de heer Thaens.
Om verdere heibel te vermijden volgde ik de wens van de voorzitter maar op. Met die man kon ik het nog steeds goed vinden.
Ik speelde mijn partijen en ging na afloop stilzwijgend naar huis.
Om een of andere duistere reden is die uitstap er niet van gekomen. Het fijne daarvan is mij nooit bekend gemaakt.
Weer liet ik hier een tijdje een windstilte overheen gaan.
Maar de maat was stilaan vol.
feedback van andere lezers- Henny
Een na laatste alinia staat Otten zonder hoofdletter. Ik had allang mijn jas in de wilgen gehangen. Goed word ik er niet van van zo'n beleid.
ERWEE: Ai, nu ook nog zonder hoofdletter. (Kan je nagaan *lol*)
Ren? was er allanger niet goed van, maar hij keek vaak naar de shows van Wim Sonneveld.
En zei die niet ooit: "Rekken en d'r bij blijven . . ."
(Andere context weliswaar.)
Zeer bedankt Henny. - SabineLuypaert
iemand zoekt last he, ge hebt geduld zenne,
ERWEE: Ik? Geduld??? Ren? Corvers, dat was een man met geduld.
Zeer bedankt! - muis
De voorzitter verklaarde me de afwezighid van vader Otten, Verder => afwezigheid + punt achter Otten ipv komma.
Tssss, Erwee toch, 2 tikfouten in 1 zin:)
Je hebt geduldige mensen in het leven. Ben benieuwd naar het volgende:)
groetjes
ERWEE: 't Waren de zenuwen. Pure stress!
Maar geweldig bedankt voor de correctie en het lezen.
|
