Volg ons op facebook
|
< terug
Van toen en ex-vergeten opgerakelde gedachten en belevenissen
Het overkomt een mens maar eens in zijn leven, plachte ik vroeger te denken. Helaas kwam aan deze stelling snel een einde de dag dat de pantoffelvisjes mijn badkuip uitzwommen in de vorm van een plastic badeend. Zo een moment waarvan men later denkt; waarom ik, waarom nu, waarom? WAAROM??? Net voor je het laatste beetje badschuim van je strikt persoonlijke voorkeur het water in pleurt en een smak zeep uit je mond spoelt. Je weet wel, zo een moment waarvan iedereen zegt; 'ja dat herken ik' en 'neen ik heb de buurvrouw nooit verleid' maar dat nu doet even niet ter zake. Zo een moment waarvan iedereen al lang blij is dat het hem of haar niet overkomt. Zo een moment waarop iedereen dan meewarig en hard knikkend bevestigt, wat jij zeurend van je arme ingezeepte lijfje tracht te praten. Zo een moment waarin je in de kijker staat zoals je het nooit gewenst hebt, moest die dikke cheque er niet aanhangen die Playboy jou gaat betalen, om al dit leed te doorstaan. Ja dát moment. Dát moment bedoel ik.
Stel;
Je zit daar, gezellig met de benen opgetrokken, in je afgeleefde badjas. Met rimpeltenen van te lang in het water te zitten, die maar niet willen straktrekken. Omdat jij nu eenmaal niet meer het strakke lijf met dito huid hebt dat je pakweg dertig jaar geleden had. En de fotograaf van dienst staat daar ongeduldig op de ballen van zijn hielen te draaien. Onderwijl een arme stagiaire toesnauwend dat ze een haardroger moet halen om die rimpeltenen van jou sneller strak te trekken, want 'taaim is monie,' sijpelt er gruwelijk gemeen van tussen zijn lippen. Jij bent van een ander soort mensheid, dat wist jij al sinds je ooit je eerste borsthaar ontwaarde en vandaag wordt dat gewoon nog maar eens herbevestigd. Jij bent van het soort mensen bij wie men blij mag zijn dat ze voor deze onverlaat met zijn ongeschoren baard van drie dagen en duidelijk versleten broek WILLEN poseren.
Ze kunnen je allemaal wat. Tenslotte ben jij de held van het momenteel wel erg blauwe doek. Benieuwd wat ze als achtergrond gaan zetten.
Wanneer de jonge stagiaire, met duidelijk strakke lichaamsvormen die jouw appetijt wel aanwakkeren, komt aanzetten met het opgedragen item, zijnde een haardroger, sla jij ongegeneerd je badjas rond je lendenen. Met duidelijk inzicht aan haar bevalligste zijde.
Met een gewiekst en doorgewinterd gebaar plemp je dan je voeten op de salontafel die aan mijn uitzicht echt geen meerwaarde toevoegt. Het arme schaap dat 'Mamzel' lijkt te noemen, bestraalt je lichaamsdragers met een bijna ongepaste tederheid. Jij ondergaat en geniet, kijkt ondertussen schalks naar de fotograaf, die er duidelijk de kunst niet van inziet.
Buiten regent het onweerwolken en bizarre ontmoetingen. Jij besluit de diva uit te hangen en brult in de menigte dat je een versnapering eist. Die je vervolgens, na amper tien minuten, wonderwel op exclusieve wijze in de vorm van een aan huis geleverde pizzadoos gebracht wordt. Vanzelfsprekend geniet je uitermate van deze behandeling. Met een verveeld gebaar wuif je de doorweekte delivery boy naar de fotograaf met zijn rekening. Of dacht die nu echt dat jij hier gratis kwam vertoeven. Met duidelijke tegenzin betaald hij het kleinood met toch wel zure grimas. Als dank laat je hem de kruimels, wanneer je voeten netjes opgestrakt zijn.
Dan kan iedereen weer aan de slag.
Jij duikt weer het bad in dat voor de gelegenheid eerst halfleeg gelaten werd, om vervolgens met emmerteugjes weer op een jou aangename warme temperatuur gebracht te zijn geworden. Teneinde jouw o zo begeerde lichaam niet met kippenvel op de gesmaakte foto's te zetten. Je strakgetrokken voeten hangen er schijnonverantwoord bij. Hun doel ontgaat je, maar de betaler beslist. Dus onderga je even en denkt aan al die nullen die op jouw persoonlijke, tot vandaag, magere rekening gaan komen en waarmee jij feestelijk met aangepaste wijnen 'jouw nieuwe tijd' gaat inluiden…
Ja stel je dat allemaal voor en beeld je dan in, hoe deze dag voor mij een bloedstollend einde kreeg.
Het lijkt bijna ongelooflijk maar, ondanks mijn meer dan bereidwillige medewerking bleek de fotograaf van dienst niet capabel te zijn, zijn klant tevreden te houden. Om de ene of ander reden zaten mijn voeten daar voor iets tussen. God mag weten waarom. Maar een ding is zeker, zulke verwensingen aan mijn adres tolereer ik niet, dus kan ik gerust vertellen dat ze het daar geweten hebben.
Toch blijft 'boter bij de vis,' mijn motto, en de lankmoedigheid van de ongeschoren gezichtsimpressie van de man met versleten slodderbroek die me te beurt viel, had als dusdanig op mij geen enkele invloed. Mijn sermoen was dan ook niet van de poes. De sonate die uit mijn mond orakelde, bracht enkele padvinders en van minachting doortrokken zielen weer op het goede pad. Ik had het trouwens altijd geweten, mijn roeping was er altijd al geweest, helaas werd ze ooit in de kiem gesmoord door mechanisatie en een nieuw closet, in ons op te knappen huis. Ach, ik ben immers ook gezegend met een ongelooflijke integriteit en de kracht en de heerlijkheid om goede ideeën te herkennen, dus kan ik wel tegen een stootje. Geen mus die mij daar ook voor afschoot.
Enkele stonden later, verliet ik het betreffende pand met grootscheepse stampij en woorddiarree, waar geen kat tegenin durfde gaan. 'Ordinaire intelligentie' zo werd het later in de kranten omschreven. En toch liepen daarna de contracten binnen als zoete broodjes. Elke levensdroom heeft wel een lijstje waar ooit twee dingen van uitkomen. Dit was er zo een.
Ondertussen laat ik de zon lekker schijnen, geniet na van mijn oude herinneringen in een schijnbaar Alzheimer-light stadium, dat ik te pas en te onpas toepas en eet als een braaf kind van zesenzeventig mijn voorgeprakte aardappelen. Het leven kan toch leuk zijn als je het toelaat.
Wat jij?
---------
11juli07 ** Uit de reeks vreemde Sabollekes
feedback van andere lezers- Ghislaine
Wat ben jij een lief bevallig mens. Ik kreeg meteen een hint van de duivel en sloeg die fotograaf meteen aandiggelen. Trouwens van mij mag niemand foto's maken, uit veiligheid voor de lenzen. Deze lelijke donder doet die dingen meteen kapot springen.
SabineLuypaert: hahaha wat een heerlijke fb haha, heeldank je wel - yrsa
Heerlijk woordgebruik.
SabineLuypaert: (smile) o wat leuk dat je me niet vreemd vind hahaha, dank dank - cehadebe
Twee maal gelezen, is best zware kost. Maar ik heb eigenlijk helemaal niet met je te doen ;)
SabineLuypaert: ik ben gewoon een gefrustreerd persoon in dit verhaalke he, erg erg, maar heb zo gelachen toen hij er uit vloeide (smile) echt? zware kost? groot bedankt voor de lezing en de tweede lezing (smile) en de fb - kapiteinsebbos
heerlijk
xxxx x
SabineLuypaert: (smile) beetje gekke pen op zen tijd mag eens mogen he ;) dank je kapiteintje om het te smaken (smile) - aquaangel
ik wilde je complimenteren met het woord:
Alzheimer-light stadium, maar lees nu dat jij
het zo fraai vond bij iemand anders ;))
wij woordendieven:))
liefs en fraai verhaal
SabineLuypaert: maar ik heb eerst netjes toelating gevraagd zenne (smile) en haar braaf het verhaaltje eerst laten lezen voor plaatsing ;) eerlijk is eerlijk he (smile), liefs terug met - Gaya
woorddiaree,:):)
Leuke lap S. Heerlijk geschreven.
Gr.
SabineLuypaert: het de 'r' toegevoegd oioi, dank je daarvoor (smile) je gek lapje he (smile) vind het zelf ook nog steeds leuk hahaha - ERWEE
Heb er maar een pijpke bij opgestoken. Leuk neergezet.
En strikt persoonlijk badschuim. *Tiens*
Zo een moment waarvan men later denkt, waarom ik, waarom nu, waarom? WAAROM???
. . . ik heb de buurvrouw noobit verleidt
Stel;
Je zit daar, gezellig met de benen opgetrokken, . . .
Van sommige langere zinnen zou ik twee kortere zinnen maken. Geeft de details meer aan.
SabineLuypaert: (smile) kwas al uitkijkende naar de dag uw rokende cirkelkes hierboven zouden draaien (smile) ikd acht, das eentje die den erwee zou kunnen geschreven hebben duidelijk erweeaanse in vloeden he, en gelachen dat ik heb terwijl (is die buurvrouw nu met d?t? of niet? daar blijvik weeral over twijfelen. EN heb nog twee zinnen ingekort, maar meer kan niet, of 'tllop niet meer lekker in mijne mond (is wreed goe badschuim zenne, basis was ferm luxewater), merciekes he - muis
:) Een knap verhaal:) Het leven is leuk als je het toelaat en als je aan alles je voeten veegt:) En naargelang je ouder wordt, heb je met deze gedachte minder en minder moeilijk. Vind ik toch:)
groetjes
SabineLuypaert: (smile) ne mens relativeert makkelijker he. Soms denk ik als ik aan iets denk, 'jee, hoe heb ik dat gedaan, of waarom of warover maakte ik me toen druk zeg (smile) merciekeens om weer te komen genieten he - Henny
Zoals gewoonlijk weer een echt Sarbineverhaal!
SabineLuypaert: kging eens vreemd gaan he ;) in men schrijven (smile) heeel dank je wel Henny
|
