|
< terug
Rotterdam
De zinnen verzettend ga ik op weg. Waarom eigenlijk ?
Van mezelf walgend en toch weer vragend. Nog meer geschreeuw, vragen om, ik ga alweer.
De huisdeur slaat met een krakend geluid dicht.
Honden van de buren blaffen in ritme, en schapen en koeien maken hun eigen tonen.
Antwoorden zijn er schijnbaar niet, toch rinkelt het geld in mijn broekzak.
Eenmaal op weg naar het noorden, wordt het druk.
De treinen zitten overvol, en ik kijk me scheel over de hoofden van de reizigers.
Elkeen voor zich kakelt erop los, het is nationale dichtersdag...
Even kijken...waar moet ik ook al weer heen...o ja daar was het : Rotterdam, voor ons het hoge noorden.
Mijn bril wordt bijna geplet door het zich verplaatsen en schuiven over de ruwe gepolsterde bank.
Mijn rust is me heilig, vandaar eerste-klas.
Bijna een uur was ik op weg, toen een gezet koppel tegenover mij plaatsnam.
Zij schichtig naar mij kijkend, hij wat vrijer en mij openlijk observerend.
Mijn ogen vielen steeds meer dicht, en verbaasde blikken deden me zelfs niets meer.
Alleen slapen wou ik nog, zalig slapen...
Met hoofdpijn werd ik plotseling wakker, waar was ik nu?
Gelukkig nog steeds op de juiste route.
Op Rotterdam centraal stapte ik uit. Het was daar, dat ik bijna drie keer van de trap donderde
met mijn veel te gladde leren laarzen, op zoek naar kaartjes voor de metro.
Hehe uiteindelijk zat ik na veel gevraag op de juiste lijn.
Zalig achteroverleunend dommelde ik opnieuw in.
Een microfoonstem schalde : "dit is de eindbestemming van deze tram, iedereen gelieve uit te
stappen !"
Behulpzame mannelijke reizigers genoeg...Maar helaas weer verkeerd uitgestapt.
Ik moest helemaal terug, en dan zo daar en daar de bushalte nemen, en zo weer terug.
Het duizelde me, en de kaart van Rotterdam zweefde nog lang voor mijn vermoeide ogen.
Eindelijk kwam er schot in, ik stopte aan een halte, en om de hoek van de straat was de Meerpaal.
Rennend en puffend kwam ik aan, maar liep te ver door en moest weer terug.
Het was zo tegen acht uur.
Wanhopig keek en liep ik me rot, totdat een jongeman op een fiets, die ik aanhield om de weg te vragen, mij vriendelijk antwoordde, dat de Meerpaal
vlakbij was.
"O wat fijn, dankje wel, kan ik een stukje met je mee rijden achterop ?"
Dat ging, maar wij zwaaiden van de linker stoephelft naar de rechter en weer terug...
Het was een wonder dat ik tien minuten voor half negen voor het gebouw, heel aankwam...
Mijn voordracht van twee Engelse gedichten was gepland om halfnegen...
Later hoorde ik dat er een tramlijn elektriciteitsnet uitgevallen was, en dat van de twaalf dichters er slechts vijf aangekomen waren op die dag...
feedback van andere lezers- Mistaker
Een mens maakt wat mee in Rotterdam...;-)
Waar moest je zijn?
Leuk verhaal Lazey.
Groet,
Greta
lazey: merci voor je lezen nog zo laat;op een voordrachtsplaats van diamond worthyevents in Rotterdam. - Neeltje
Je moest er wel wat voor doen zeg, je had zeker dubbel aplaus verdiend!?
Groet Neeltje.
lazey: Het veel wel mee hoor, ik bedoel met de rest van de avond, de mensen waren echt heel vriendelijk, die ons bij aankomst opvingen; en de toeschouwers heel enthousiast.
|
