|
< terug
Indigestie (deel 4)
De kamerdeur vloog terug open.
Een lange man met gladde, donkere haren en fijne, volumeloze bakkebaarden stond in het deurgat.
"Ah, dag," begroette hij David verveeld, trok vervolgens zijn jas uit en gooide zich in een zetel. Meteen begon hij over zijn vergadering, hoe interessant die geweest was. Zo, zonder zichzelf voor te stellen. Alsof ze elkaar al jaren kenden en de verveelde houding meer iets had van, lang geleden nog gezien.
'Peter de Verschrikkelijke?' schoot het door David's hoofd en hij moest een lach onderdrukken. Het imago van 'harde jongen' waarmee Anne hem had ongeveinsd werd meteen verpulverd.
Peter zat pal over hem, Anne naast hem. Met een kennersblik liet hij zijn aandachtspunt van de één naar de ander glijden. Een doodgewoon koppel, stelde hij vast. Van Peter's stalen harnas viel weinig te bespeuren. Opnieuw bekeek hij de magere gestalte dat deels in de beige kussens verzonken lag. In zijn groene schoenen staken rode sokken. Hogerop een keurig maar ouderwets pak en aan de top een kasjmieren sjaal die zijn lange nek bedekte.
"Dus jij bent Anne's collega?" Peter stond op en verdween achter David om.
"Dat klopt, ja."
Met een dikke Havanna tussen zijn knokige, behaarde vingers verscheen hij even later terug.
"Bevalt het werk je?"
Met de andere hand in zijn broekzak bleef hij afwachtend voor David staan. Nadat hij van de sigaar getrokken had en de rook diep inhaleerde liet hij zich terug in de zetel ploffen.
"Valt wel mee, al hoop ik ooit iets te vinden dat mij nog meer voldoening kan schenken," zei David maar.
Uit Peter's mond walmde rook die de linkerhelft van zijn gezicht afschermde, "En, dat is?"
Die vraag kwam David letterlijk de strot uit. Iedereen zocht steeds naar een concreet antwoord op een nog onbestaande situatie. Hij wist het zelf nog niet, het veranderde voortdurend. Trouwens, het antwoord zou wellicht daar komen waar hij het niet verwachtte. Door de waaier aan interesses lukte het hem niet om zich eenvoudigweg in een bepaalde richting te verdiepen. Het had voor hem weinig zin om zomaar iets te doen, gewoon, omdat het van je verwacht werd, omdat het moest.
Peter had zich gespecialiseerd in het implementeren van informaticapakketten. Als leek begreep David na een uur nog geen derde van wat Peter hem over het onderwerp verteld of uitgelegd had. Geleidelijk aan wijzigde dan toch het gespreksthema: hobby's. Dat was interessant, op dat punt bleken ze een aantal interesses te delen waardoor er een aangename dialoog op gang kwam.
"Ik ga maar eens," onderbrak David het gesprek alweer een uur later, "het is laat genoeg geworden."
"Zin om een keer mee te gaan zeilen?" vroeg Peter met een geamuseerde grijns op zijn gezicht.
"En of! Laat maar weten wanneer," zei David enthousiast en schudde hem de hand.
"Tot morgen dan!" zei Anne terwijl ze meeliep naar de voordeur en hem daar een kus op de wang gaf, "Ga je thuis geraken?"
"Ja, ja, ik loop wel een stukje. Dat is gezond. Tot morgen!"
feedback van andere lezers- cehadebe
Heel prettig om te lezen, ik ga nu de vorige delen opzoeken :)
Monalisa: Dank je wel cehadebe! groetjes - muis
De dialogen zijn goed neergepend. Het stalen harnas van Peter goed omschreven.
Ben benieuwd naar het verdere verloop
groetjes
Monalisa: Dat is een goed teken. Dank je wel muis. Groetjes
|
