|
< terug
het mes snijdt aan twee kanten
Het is weer zover.
In mijn hoofd een enorme chaos.
Denken... Het is onmogelijk. Ik wil maar één ding.
Verwilderd kijk ik om me heen.
Mijn hart bonkt, mijn ademhaling gaat snel en op mijn voorhoofd verschijnen zweetdruppels.
Ik zoek.
Zoek wanhopig naar iets scherps wat me kan verlossen van de zo aanwezige chaos.
Een schaar?
Een stukje glas?
Het maakt niet uit!
Daar... Daar op mijn bureau!
Er ligt een passer.
In één greep heb ik hem te pakken en klap hem uit.
De punt zet ik op mijn huid.
Ik druk.
Druk hard.
Harder.
De punt dringt mijn huid binnen.
Ik hoor mijn ademhaling gieren, alsof ik de eindstreep heb gehaald van de marathon in New-York.
Ik hoor hoe mijn hart in een recordtempo de slagen wegslaat.
Ik haal uit.
Een diepe kras in het gevolg.
De kras kleurt rood.
Ik laat de passer vallen en zak door mijn knieen.
Gefascineerd staar ik naar de kras.
Er druppelt bloed uit.
Eerst langzaam, maar al snel sijpelt het.
Ik sluit mijn ogen en voel hoe de chaos tesamen met het bloed mijn lichaam verlaat.
Het voelt goed.
Voor even voelt het zo ontzettend goed.
feedback van andere lezers- kapiteinsebbos
je stijl bevalt me wel :-)
ik ben er even
dikke knuffel,
xxx
yrsa: thnxxx
groetjes xx - muis
Alsof ik er bij was:)
Er is niets te veel, maar ook niets te weinig gezegd.
Groetjes
yrsa: Thnxxx muis ;) voor je positieve beoordeling en FB. Gr. yrsa xx - ERWEE
Goed stuk, technisch prima gezet.
Overdenk eens om alles gewoon te laten doorlopen ipv. elke nieuwe zin te beginnen met een andere regel. Gaat een ander tempo geven.
Enkel de laatste zin nog alleen laten staan.
yrsa: thnxxx voor de FB en beoordeling. ik zal het nog eens herlezen. Gr. yrsa xx - Monalisa
Het is alsof ik er, net als muis, ook bij was ;)
Voelbaar neergezet!
Groetjes
yrsa: thnxxx monalisa gr. yrsa xx
|
