|
< terug
Terug in de tijd
De geur van verbrand krantenpapier komt me tegen op de overloop, uren heb ik in mijn bedje liggen luisteren naar al de vreemde geluiden hier op de zolderkamer, er was dat verhaal over verstopte wapens tijdens de oorlog en dat was voldoende om de wildste dromen te doen uitkomen.
Ik werd opgevangen door mijn grootouders, zij ontfermden zich over het uit het nest gevallen musje dat ik wel was, ik het kleine jongetje met het rode haar waar ik me zo diep over schaamde, zelfs nu nog snijden die woorden me door het hart als ik ze ook maar hoor uitspreken, mijn leven lang ben ik al dat fragiele mensje met een peperkoeken hartje..
Ik zag mijn grootmoeder met haar rijzige postuur de leuvense kachel aansteken, haar handen waren blauwgekleurd van de winterkou, niets leek haar te deren..jaren later als ik ze zou zien aftakelen en ze een levend skelet werd heb ik nog uren zitten mijmeren aan haar bed en teruggedacht aan hoeveel respect ik destijds wel niet voor haar had.De vlammen likten haar handen en ze leek het zelfs niet te voelen, ondertussen was ze in de berging waar het gasfornuis opgesteld stond een lekker omeletje aan het bakken, in mijn ogen kon ze werkelijk alles tegelijk..zij was mijn voorbeeld van werklust..
Voorzichtig zat ik haar te bekijken door de trapspijlen en liet ik de indrukken mijn kleine lijfje binnendringen.Het gigantische grote huis inclusief winkel en cafe was mijn veilige burcht geworden, ik was een beetje onder de voet gelopen door mijn broer en zussen, er was te weinig tijd voor mij overgebleven en ook daarom ontfermden mijn grootouders zich om mij, 's middags aan tafel was ik de koning te rijk..alle aandacht op mij gericht en bij alles wat ik deed of zei werd er attent naar me geluisterd, ik voel de warmte zelfs nu nog na zovele jaren...waar zijn al mijn dromen, waar is mijn veilige burcht..zal er zich ooit nog zo'n gevoel van welbehagen meester maken over mij.
Ik werd 's morgens meegetroond naar de stalling waar het paard stond, de typische geur kwam me tegemoet en zou me levenslang bijblijven, van daaruit ging het richting varkensstallen, waar het gekrijs me bang maakte, ik begrijp nu welk comisch zicht het wel niet moet geweest zijn..ik die vanachter mijn grootvader stond toe te kijken met een kloppend hartje en met grote kijkers naar de wilde vervaarlijke dieren die de varkens voor mij waren op dat moment.
Het verse hooi lag op grote hopen te wachten op mij, uren heb ik daar doorgebracht kijkend naar de zonnestralen die door de dakpannen kwamen piepen..elk geluid nam ik in me op..ik vond het zalig als ze me zochten en ik bewust geen teken van leven gaf opdat ze me niet zouden gevonden hebben, die aandacht had ik destijds zo broodnodig..ik heb nog duizenden bladzijden vol te schrijven over die prachtige tijd die ik daar beleefd heb, nu bijna 40 jaar geleden..Enkel de dromen en herinneringen resten me nog, ik wil ze allemaal neerpennen al was het maar om alles terug te kunnen herbeleven..ik heb nog grootse plannen..
feedback van andere lezers- Vansion
ja ... doe dat ... pen ze neer ... ik wil ze lezen ...
roggemanj: ik beloof je dat ik nog veel van die schrijfsels op papier ga zetten, doet goed te weten dat je ze graag leest, groetjes
|
