|
< terug
Als een flits zo snel
'Dag lieverd' groet ik de jongste voor ik het klaslokaal verlaat, 'Goed je best doen he?'
Ik vang nog net een korte afwezige knik van hem op voor zijn vriendjes zijn aandacht opeisen.
Ik ben er blij om. Beter zo dan een huilend kind te moeten achterlaten op school.
Snel werp ik bij het verlaten van het lokaal een blik op de klok die in de grote hal hangt.
Over half negen al!
Ik moet vaart maken. Op een drafje begeef ik me naar de auto en hoop van harte op een rustige ritje naar mijn werk.
Zoals gewoonlijk is dat natuurlijk weer tevergeefse hoop want al bij de eerste zijweg, waar ik toch echt voorrang hoor te krijgen, moet ik vol de rem intrappen voor een opgeschoten jongen die in zijn 'kostbare' Golfje, waarvan de geluidinstallatie harder staat dan het wettelijk toegestaande decibel, met piepende banden voor mij de weg opscheurt.
Met een luide vloek, vervolg ik mijn weg die na het incident gaat zoals ik gehoopt had. Mijn irritatie neemt af.
Tijd voor wat muziek.
Ik laat mijn oog snel op de radio vallen en wil mijn rechterhand naar de radio brengen als ik vluchtig weer even opkijk.
In de verte zie ik een groepje tieners, die druk in gesprek hun weg naar school afleggen.
Het doet me aan mijn schooltijd herinneren en ik glimlach, terwijl ik de radio aandruk.
Meteen vult mijn auto zich met muziek die me aan die opgeschoten jongen doet denken.
Andere zender!
Kort blik ik weer op de radio om de knop te lokaliseren die ik moet hebben om de zender te verzetten.
Het is een hele korte blik want vanuit mijn ooghoeken zie ik plots iets onverwachts.
Ik kijk op... en voel een gigantische schok door me heen gaan, die mijn hart even laat stilstaan.
Tijd om te claxoneren heb ik niet meer.
Ik druk mijn lichaam vol naar achteren om op die manier meer kracht op de rem te zetten die ik tot op de bodem heb ingetrapt.
Het is een zinloze actie.
Piepende remmen... gevolgd door een klap.
Een keiharde klap die een overheersende stilte achterlaat.
Ik snak naar adem, terwijl mijn lichaam begint te trillen als dat van een drugsverslaafde die in de laatste fase zit van ontwenning.
Wat heb ik gedaan?
Wat in Godsnaam heb ik gedaan?
Ik wil achter me kijken om te zien wat ik heb aangericht, maar ik durf niet.
Ik ben bang.
Ik ben zo vreselijk bang.
Secondes tikken weg voor ik in staat ben mijn trillende hand naar het portier te brengen.
Ik moet die auto uit. Ik moet zien wat ik heb aangericht...
De stilte die er even zo nadrukkelijk is plots verdwenen en ik zie mensen naderen.
Vluchten kan niet meer. Het is een absurde gedachte die in me opkomt en waar ik helemaal niet achter sta.
Toch flitst het door mijn hoofd.
Ik open het portier en dwing mezelf uit te stappen.
De toegesnelde mensen vliegen gehaast langs me op, met hun ogen op dat ene doel gericht. Dat doel wat ik nog niet gezien heb en eigenlijk ook helemaal niet wil zien.
Ik voel mijn lichaam weer trillen terwijl mijn ademhaling sneller gaat dan na een potje voetbal met mijn zoon.
'Gaat het?' Een oude man staat opeens voor me en kijkt me met lichte bezorgdheid aan.
Het raakt me. Het raakt me zelfs zo erg dat ik moet gaan vechten tegen opkomende tranen.
Een reactie geven lukt me niet, wetende dat ik dan in huilen uit zal barsten.
En ik wil niet huilen. Ik wil absoluut niet huilen!
Radeloos glip ik langs hem op en been op de fietser af die ergens achter mijn auto moet liggen.
Een vreemde hand uit de menigte wil me tegenhouden.
Het maakt me hels. Ik moet toch zien wat ik gedaan heb!
Een tiener liggend in een plas bloed laat me die hand vergeten en ik voel een enorme misselijkheid opkomen.
Een misselijkheid die met het beeld wat op mijn netvlies gebrand staat nog heel lang bij me zal blijven...
feedback van andere lezers- muis
Snel werp bij het verlaten van het lokaal => tussen snel en werp een "ik" vergeten?
Zoals gewoonlijk is dat natuurlijk weer tevergeefse hoop want al bij de eerste zijweg, waar ik toch echt voorrang hoor te krijgen, moet ik vol in de remmen voor een opgeschoten jongen=>in de remmen stampen? (werkwoordje vergeten)
De opbouwende kritiek die ik in het begin op deze site kreeg betreft mijn verhalen, ga ik toch ook aan jou doorgeven.
Bijv. vloekend, pratend => zoveel mogelijk deze vorm vermijden en ombuigen tot andere vorm. Werkwoord dat eindigt op -end klinkt eerder passief. Een verhaal komt tot leven wanneer je de woorden laat leven. Niet negatief bedoeld, wel positief.
Voor de rest vind ik het weer heel goed geschreven. Ook een onderwerp waarin zich velen niet kunnen verplaatsen. Een ongeluk 'teweegbrengen' is beangstigend en dat draag je heel je leven mee.
Een prachtig en sterk begin ook!
Proficiat en graag gelezen
groetjes
yrsa: Dank je wel voor de FB muis (heel zinvol en leerzaam!)
GRoetjes - cehadebe
Prachtig, ik voel de angst en zenuwen! en ik leerde gelijk bij van wat muis schreef, groetjes
yrsa: Thnxxx cehadebe voor de FB en beoordeling ;)
Groetjes - aquaangel
m e e s l e p e n d
xx
yrsa: Thnxxx aquaangel voor de FB en beoordeling ;)
groetjes - SabineLuypaert
uurghhh slik brrr
yrsa: thnxxx Sabine ;) voor de FB en beoordeling.
groetjes - Ghislaine
Zo gebeuren de ongevallen nog het vlugst. Men is met alles bezig behalve met autorijden.
yrsa: Idd... Een momenteel van onoplettendheid en...
Thnxxx Ghislaine voor de FB en beoordeling
groetjes - Monalisa
Die angst die je bekruipt als iets onherstelbaars in een flits je leven ondersteboven gooit. Heel precies omschreven, die emotie, de wanhoop. Knap geschreven yrsa, (zoals ik dat van je gewoon ben ;)
Groetjes
yrsa: (bloos bloos) Thnxx Monalisa voor je lieve woorden ;)
Groetjess - Neeltje
Het beneemt me de adem Yrsa. Knap geschreven, mijn bewondering. Wat een ellendige gebeurtenis.
Een paar dingetjes; toegestaande=toegestane, piepende banden, misschien gierende banden? aan m`n schooltijd herinneren= het herinnert me aan m`n schooltijd of doet me aan m`n schooltijd denken. ik glimlach, terwijl...geen komma.
Groetjes van Neeltje en wanneer nodig, sterkte!
yrsa: Thnxxx voor de FB en beoordeling Neeltje ;)
groetjes - kapiteinsebbos
sprakeloos!
ik ben er!
xxx
yrsa: thnxxx - rob
Het begin is erg voorspelbaar maar als het dan eenmaal gebeurd is wordt het verhal stukken sterker.
yrsa: dank je wel ;)
groetjes xx
|
