Volg ons op facebook
|
< terug
Tera 1 Het eerste contact - Hoofdstuk 13/13
De noodstart
Als onze vier vrienden de centrale binnenkomen meldt Jan:
"Motoren startklaar, Jim."
"Waar is dat ruimteschip?"; vraagt deze.
"Ongeveer een tien kilometer van ons af, maar ik denk niet dat ze ons al opgemerkt hebben."; antwoordt Jan.
"Kom neem uw plaatsen in, snel."; beveelt Jim en laat zich in de pilotenstoel vallen.
Dan drukt hij enkele knoppen.
"Toini, ga snel in de stoel daar zitten."; roept Jim.
Neko laat zijn cert dalen en ankert hem vast aan de tafel Intussen blijft hij de gedachten van zijn nieuwe vrienden observeren.
"Kapitein aan bemanning. Opgepast, we moeten dadelijk een noodstart uitvoeren"; roept Jim in de intercom.
In de ziekenboeg binden Tjina en Sheila, Syla en Nita snel aan hun ligplaatsen vast.
"Itelia, ga snel op die stoel zitten en riem je vast."; roept Tjina.
Maar de inboorlinge kijkt naar de stoel, maar weet niet waar die voor dient. Sheila haast zich naar Itelia toe, maar ze is niet snel genoeg.
Op dat ogenblik drukt Jim op de startknop. Even later gevolgd door een hevige trilling. Verschillende voorwerpen vallen kapot, Tjina, Sheila en Itelia rollen over de grond. Ook Neko kan zich niet rechthouden en rolt over de vloer. Jim kan hem echter tijdig opvangen en plaatst hem op zijn schouder.
Op hetzelfde moment in de Kordiaanse kruiser.
"Alarm, een ruimteschip stijgt op in sector 8 afstand achttien Sjenta's (ongeveer negen km)"; roept de peiler plots.
"Snel achter hen aan, ze mogen niet ontkomen. Verwittig de andere kruisers en lanceer vijf jagers."; roept Kondo Darnama uit.
Enkele Kordiaanse soldaten zetten zich aan het werk, terwijl het alarm door het ruimteschip klinkt. Alle piloten bereiken al snel hun toestel en springen haastig in de cockpit. Juist dertig seconden later verlaten vijf, van de dertig jagers aan boord, de Kordiaanse kruiser en verdwijnen met grote snelheid de ruimte in.
Al snel hebben deze Kordiaanse jagers de USA 10 in zicht.
"Hier Kato Ersor. Open het vuur!"; roept de Kato, die het bevel voert over deze vijf jagers.
Hevige trillen de toestellen als alle boordwapens van de vijf Kordiaanse jagers hun vuur uitbraken. Maar op dat moment werken alle motoren van de USA 10 voor de tweede maal op volle kracht. Door de plotse versnelling van het schip, missen de Kordiaanse energiestralen hun doel.
Aan boord van de USA 10.
"Oef, dat was op het nippertje."; zegt Tjina.
Met steeds toenemende snelheid schiet het aardse toestel naar omhoog.
In de ziekenboeg richten Tjina, Sheila en Itelia zich terug op.
"Gelukkig, er is niemand van ons gewond. Alleen enkele blauwe plekken."; zegt Sheila, terwijl ze allen hun lichaam aftasten.
In de centrale.
"We zijn erin geslaagd om de ruimte te bereiken."; zegt Umu.
"Ja, maar daar zijn ze opnieuw."; merkt Tjina op.
"Snel, schakel het energiescherm op volle kracht, Tjina."; beveelt Jim.
"Maar, Jim, kunnen wij onze drie laatste jagers niet gebruiken en hen aanvallen."; vraagt Umu.
"Okee, we zullen het proberen. Haal Jan uit de ziekenboeg en neem de jagers voor uw rekening. Snel we hebben weinig tijd."; beveelt Jim.
"Tjina, meldt je dadelijk in de hangars.."; zegt Umu, nadat hij de boordradio inschakelde.
Dan staat hij op en geeft een teken aan Jan. Even kijkt Jan naar Jim en volgt de afrikaan dan naar de lift. Umu drukt opnieuw op een toets, waarna de lift terug naar boven schuift. Maar halverwege stopt hij. Jan en Umu vrienden verlaten de lift en haasten zich door de gang voor hen naar de hangars toe. Tjina en Sheila komen ook toe gelopen.
"Sheila, jij blijft hier, Tjina komt met ons mee."; beveelt Umu.
Even kijkt Tjina haar ondergeschikte aan, maar trekt dan haar schouders op.
"Doe wat de sergeant zegt, Sheila. Zorg samen met Itelia voor Nita en Syla."; stemt Tjina in.
De engelse kijkt haar drie lotgenoten aan en ziet hen door de hangardeur verdwijnen.
Op dat moment openen de vijf Kordiaanse Jagers opnieuw het vuur. Het energiescherm om de USA 10 houdt echter stand, al trilt heel het aardse schip. Dan schieten de drie aardse jagers onder een hevige druk, uit hun hangars de ruimte in.
Dadelijk nemen ze een bocht en razen recht op de vijf Kordiaanse jagers toe, terwijl zij uit al hun laserkanonnen vuren. Een van de vijf Kordiaanse jagers ontploft.
"Snel, schiet hun jagers neer."; roept de Kato uit.
Maar dan openen ook de aardmensen aan boord van de USA 10 het vuur en raken het toestel van de Kato. Op hetzelfde ogenblik ontploft er een andere Kordiaanse jager. De twee anderen duiken opzij, maar Tjina en Jan volgen hen.
"Pas op. Daar komen er nog vier."; horen ze de stem van Umu.
Een hevig ruimtegevecht barst los. De aardse jagers, gesteund door de USA 10 bieden hevig weerstand. De Kordianen lijken maar een doel te hebben. Zodra eentje zijn achtervolgers afgeschud heeft, duikt hij op het grote aardse schip af. Maar ze leiden verliezen. Nog twee kordiaanse jagers drijven beschadigd door de ruimte.
Dan wordt een naderende Kordiaanse kruisers gepeild. Kato , die zich aan boord van de beschadigde Kordiaanse jager bevindt, neemt dadelijk contact op met zijn basisschip:
"Ersor aan Kjont III. Onze opdracht is mislukt. Maar het aardse ruimteschip moet tegengehouden worden."
"Yo, Kato."; antwoordt de bevelhebber van de Kjont III.
De kruiser zet, achtervolgd door de drie Teraanse jagers, koers naar de USA 10 en opent het vuur. Verschillende energiestralen schieten op het aardse ruimteschip toe, even later gevolgd door een hevige ontploffing aan boord.
Doorheen het aardse schip klinkt het brandalarm.
"Jim, drie hoofdmotoren staan in brand de vierde is uitgevallen."; meldt Sheila.
Op hetzelfde moment raken verschillende raketten van de aardse jagers de Kordiaanse kruiser. Deze probeert nog weg te komen, maar het beveiligingscherm begeeft het en aan boord van het schip voelt men verschillende zware en lichte ontploffingen. Op verschillende plaatsen breekt brand uit. Enkele bemanningsleden in de centrale van de kruiser zien de aardse jagers naderen en verwachten het genadeschot. Maar tot hun verbazing draaien ze af en zetten koers naar hun basis schip.
De drie laatste kordiaanse jagers maakten van de kans gebruik en doken opnieuw op de USA 10 toe. Maar ze merken plots de twee aardse jagers op die hen naderen. Twee duiken opzij, terwijl de derde op koers blijft, maar een raket, die Tjina afvuurt raakt hem voor hij kan vuren. Een van de twee die wegduikt wordt door een boordwapen van de USA 10 geraakt en raast brandend weg. De laatste jager maakt een bocht en valt de USA 10 opnieuw een. Maar hij merkt te laat de jager van Jan op, die achter zijn toestel door de ruimte raast.
De piloot voelt de inslagen van de laserstralen en beseft dat hij er geweest is. Een lichte ontploffing doet zijn toestel schudden, terwijl de aardse jager voorbij suist.
Snel verlaten de beschadigde Kordiaanse toestellen het strijdtoneel en zetten koers naar de planeet. Intussen zweeft de USA 10 stuurloos door de ruimte. Onze vrienden aan boord onderzoeken de aard van de schade.
Ondertussen keren de aardse jagers weer in hun hangar terug. Umu land als eerste, want hij was al op weg naar het basisschip, omdat zijn toestel beschadigd is. Terwijl Umu, Jan en Tjina zich naar de centrale begeven, verschijnt het schaderapport op het centrale beeldscherm. De brand is intussen geblust. Maar uit de gegevens blijkt dat ze nog maar één motor kunnen gebruiken.
"Vrienden, het spijt me, maar uit dit rapport blijkt dat wij de aarde alleen maar zullen weerzien, als wij onszelf voor ongeveer vierhonderd jaar zullen invriezen."
"Invriezen, zijn jullie nog niet verder gevorderd, dan dat."; spot Toini.
"Het is een hoogstaande techniek, kordiaanse. Tenminste toen we 25 jaar geleden van de aarde vertrokken, was dat toch zo."; merkt Sheila op.
"Maar wie weet wat er dan op de aarde al veranderd is."; zegt Tjina nadenkend.
"Jim, is er geen enkele andere oplossing. Er moet toch een middel zijn om de hyperradio te herstellen."; vraagt Tjina.
"Om die te herstellen hebben wij nieuwe onderdelen nodig."; zegt Jim.
Op dat ogenblik komt Umu met de twee anderen binnen. Zij hebben het gesprek over de intercom gehoord.
"Invriezen dan maar. Misschien moeten wij de aarde nog redden over vierhonderd jaar."; zegt Jan lachend.
"Dat lijkt mij ook het beste."; zegt Jim.
"Kom, Neko. We kunnen je niet hier laten."; zegt Tjina.
"Dat is niets, Tjina. Mijn cert zorgt wel voor mij."
Even kijkt Tjina naar het kleine 'diertje' en knikt glimlachend.
Met de lift dalen onze vrienden af, naar het vertrek met de hyperbedden.
"Kapitein, vergeet je de schepen van mijn volk niet."; vraagt de kordiaanse plots."
"Nee, Toini, maar we kunnen niets meer doen. Een maal hebben we hen kunnen verrassen, maar een tweede maal zal dat niet lukken. We kunnen alleen maar hopen, dat we ver genoeg van deze sector verwijderd zijn, voor nieuwe kordiaanse schepen hier opduiken.
"Kom, we gaan ons klaarmaken."
"In orde, Tjina."; lacht Jan en verlaat als eerste centrale.
Een paar minuten later bereiken ze de ruimte met de hyperbedden, waar Itelia hen opwacht.
"Hoe is het met Nita en Syla, Sheila."; vraagt Jim.
"Zij waren nog steeds bewusteloos in hun bed, ik heb hen al laten inslapen en het regenaratie programma gestart."; antwoordt Sheila.
"Maar eerst moeten we nog een ander probleem oplossen, Jim. We hebben nog maar zes vrije hyperbedden en we zijn met zeven.".
"Wat, Tjina, Je hebt gelijk. Daar had ik nog niet aan gedacht."
De aanwezigen in de ruimte kijken elkaar aan.
'Een van ons heeft geen plaats, behalve als..'; denkt Tjina.
"Twee van ons moeten samen in een bed plaatsnemen"; zegt ze.
"Wat, Tjina. Ben je wel zeker. Elk bed is maar op een persoon berekend."
"Ja, Jim. De voorziene marge is hoog genoeg."
"Maar wie moet…"
"Itelia, zij is de enige die de apparatuur in de bedden niet kan bedienen."; merkt Umu op
"Laat haar bij mij plaatsnemen, ik ben niet zo breed."; laat Jan van zich horen.
"Dat zou jij wel willen, hee.. Jan. Als je niet oppast, neem ik je eens onder handen. Daarna kun jij zelfs niet meer alleen in het hyperbed."; mompelt Sheila verontwaardigd.
"Stop.. stop, Sheila... Ik bedoelde er niets kwaad mee."; trekt Jan zich terug met een rood aangelopen hoofd.
"Stop maar, jullie twee. Ik zal de computer wel programmeren, zodat haar bed automatisch geregeld wordt."; zegt Tjina.
"Zeg Jim. Als wij Itelia nu eens, terwijl zij zich in hyperslaap bevindt, een hypnoscholing geven. Dan is zij aangepast aan deze omgeving als zij terug opstaat."; stelt Umu voor.
"Ja, dat is nog zo geen slecht idee. Dat is dan ook weer in orde. Laten wij dan maar gaan slapen..."; stemt Jim in en drukt een rode knop in, waardoor de controle over de USA 10 aan de hoofdcomputer C-3 overgedragen wordt.
"Moet ik daarin. Nee, dat meen je niet."; stamelt de kordiaanse plots.
"Je moet, Toini. Anders ben je hier voor zeer vele jaren helemaal alleen."
"Vele jaren. Maar dan…"; zegt de blauwhuidige ontsteld.
'Doe maar wat ze vragen, Toini. Ik heb nog een verrassing voor onze nieuwe vrienden.'; hoort ze de stem van Neko plots in haar hoofd.
Ze weet niet waarom, maar iets zegt haar dat ze beter aan het verzoek van de aardbewoners kan voldoen. Aarzelend begint ze zich uit te kleden. Jan en Umu liggen al in hun bedden. Sheila drukt op een knop en ze schuiven dicht. Toini kijkt schrikkend naar de cilinder die met een lichtblauw goedje gevuld wordt.
"Er is geen gevaar, Toini."; zegt Jim.
De kordiaanse kijkt hem even aan en knikt. Als Jim gaat liggen, kust Tjina hem nog even. Terwijl de cilinder dichtschuift, kijkt Tjina glimlachend op heù neer. Plots merkt Sheila op:
"Hee, Itelia. Kom, doe zoals wij. Je moet niet zo verlegen zijn."
Verbaasd kijkt de Indonesische naar de eenzame inboorlinge, die zich in een hoek teruggetrokken heeft.
"Kom, laat mij je helpen. We zijn hier toch onder vrienden."; zegt Tjina, terwijl zij naar Itelia toestapt.
Ze slaat een arm om Itelia's schouders en stapt met het meisje naar een hyperbed en helpt haar om zich uit te kleden. Iets later glimlacht Tjina:
"Dat is al beter, ga nu liggen."
"Itelia, schrik niet als het bed dichtschuift. Kijk maar naar Toini."; merkt Tjina op.
De kordiaanse zit op de rand van het bed en fluistert:
"Ben je zeker, dat er geen gevaar is."
"Nee, Toini. Deze bedden staan onder controle van de boordcomputer. We worden dadelijk gewekt als er iets misgaat."; legt Tjina uit
De kordiaanse laat zich voorzichtig in haar cilinder zakken en Sheila drukt op de knop, die de cilinder langzaam sluit. Itelia kijkt even toe en laat zich dan geholpen door Tjina in haar cilinder zakken. De indonesische bevestigd de speciale koptelefoon, waardoor de computer Itelia hypnotische lessen kan geven. De inboorlinge kijkt angstig hoe de doorzichtige plaat over haar schuift. Een licht klik en ook haar cilinder wordt met de speciale lichtblauwe stof gevuld.
Sheila en Tjina geven nog enkele bevelen aan de computer door. Dan zet Tjina zich kreunend op de rand van haar hyperbed.
"Gaat het?"; vraagt Sheila, terwijl zij op de rand van de laatste cilinder gaat zitten.
"Goed, maar nu moeten we allebei in een cilinder zien te geraken."; glimlacht Tjina.
"Ik zak de regenerator inschakelen, dan zijn je wonden weer in orde als je waker wordt."
"Doe maar, Sheila. Ik neem nog even contact op met Neko in de centrale."; antwoordt Tjina, terwijl ze naar de wand toeloopt.
Maar nog voor ze twee stappen ver is, hoort ze de stem van de serk in haar hoofd."
'Laat maar, Tjina. Ik wens je een goede rust toe. Ik zorg wel dat jullie veilig aankomen.'
'En jij blijft hier helemaal alleen. Kan je niet beter in een hyperbed plaatsnemen.'; denkt ze.
Neko die telepathisch haar gedachten leest, antwoordt:
'Nee, Tjina. Dat is niet nodig. De reis zal voorbij zijn voor je het weet.'; hoort ze hem nog zeggen.
Dan stapt de indonesische naar de cilinder, waar Sheila al in gaan liggen is, toe. Er is niet veel plaats, maar als ze beiden op hun zijde gaan liggen, kunnen ze er juist in. Langzaam schuift de cilinder dicht.
"Amaai dat is maar krap hier binnen."; fluistert Sheila nog voor ze beiden inslapen.
De scheepscomputer regelt alle belangrijke taken, zoals het controleren van de koers, de hyperbedden e.a.
Plots geeft Neko een gedachtenbevel aan de computer van zijn sert. Op hetzelfde moment flitsen de aardse beeldschermen opnieuw aan. Verschillende lijnen met vreemde tekens scrollen over de schermen, terwijl Neko de computers opnieuw programmeerd.
Intussen op het Kordiaans slagschip OESKAN II, dat juist op een ongeveer één lichtjaar van de USA10 uit de hyperruimte gekomen is.
"Zo, Kato. Uw opdracht is mislukt. Het spijt me maar dat zal u uw rang kosten."; zegt de Kondo.
"Sir, dat aardse ruimteschip zal niet ver komen. Bij de beschieting werd het zwaar beschadigd. Na de ontploffing zijn, volgens de peilresultaten, drie, van de vier, motoren uitgevallen."
"Dat is beter nieuws, maar dat is alleen de verdienste van de Kondo Taman. Zijn familie zal hiervoor de gouden Kora ontvangen. Jij, soldaat Ersor, zult overgeplaatst worden naar de kruiser Terkot IV, in de sector Kornin. En maak nu dat je onder mijn ogen uitkomt."; zegt Kondo Darmana woedend.
Snel doet Ersor wat hem bevolen werd en verlaat de centrale. Terwijl de deur, achter hem, dichtschuift hoort hij de Kondo nog zeggen.
"Zo, dat is ook weer voorbij. Zet koers naar Korda II. Dat aardse ruimteschip zal de Aarde toch niet kunnen bereiken. Aan die snelheid doen zij er zeker honderden jaren over. Hun volk heeft dan al lang geboet voor de misdaden van hun voorvaderen."
Terwijl het Kordiaanse slagschip van koers verandert en even later in de hyperruimte verdwijnt, raast de USA 10 door de ruimte in de richting van de Aarde. Een paar minuten nadat het laatste kordiaanse schip verdween, wordt de USA10 echter door een licht rose scherm omgeven. Plots wordt dit scherm fel rood en dan is er niets meer. Het aardse ruimteschip is verdwenen.
feedback van andere lezers- Vansion
wat een fantasie joh
(ik zou nooit zo'n ding inkruipen om te slapen ... nooit)
|
