Volg ons op facebook
|
< terug
Kattenperikelen: Bezoekpoes 2
De Amsterdamse vriend van mij die twee poesjes gereserveerd had in het Antwerpse werd ervan op de hoogte gesteld dat zijn twee kindjes, een dikke week vroeger dan oorspronkelijk gepland, tijdelijk bij mij gingen ondergebracht worden. Zodoende werden de humpjes uit hun nestelijke omgeving verwijderd. Geen paniek, ze waren ruim de tien weken voorbij.
Dus, het moment dat ik mij als tijdelijk pleegmoeke ter beschikking stelde - teneinde de kadollekens niet van de ene huiskamer naar de andere te verhuizen voor ze hun eindbestemming zouden bereiken. - brak aan. Net als mensen is het immers niet goed op jeugdige leeftijd te veel te verhuizen, de poesjes zouden zich ontheemd kunnen voelen. Een verhuis weg van het nest, is al trauma genoeg voor babytjes. Ik begon meteen alles klaar te zetten om de twee sloebers warm te verwelkomen. Mijn pleegmoedergevoel speelde op. Naarstig zoekend in de berging naar een reservekattenbak en babypoesspeelgerief, kwam ik steeds meer en meer in de sfeer en, zag het helemaal steeds en meer zitten.
Mij kennende, eens zo een klein wollen bolletje in mijn handen gehad, ging het vast errug moeilijk worden en weer afstand van te doen. Hopelijk bleven ze niet te lang. Want hoe langer ze bleven hoe moeilijker het ging worden er weer afstand van te doen. Ik voelde de afscheidskramp nu al bijna toeslagen. Over dubbel gesproken. Maar nee, eerst nog plezier maken, met dat jonge leven in mijn bijt.
Mijn twee salontijgers begonnen reeds in het snuitje te krijgen dat er iets aan de hand was. Tobiasje volgde mij op de voet met zijn broer in het vaste kielzog. Wat na verloop van tijd inderdaad uitliep op een staarttrappend gevolg, van mijnen schuldigentwege. We schrokken alledrie maar ik riep het hardst en schoot me meteen zwaar verontschuldigend tegenover mijn Jaspertje, achter hem aan, om de schade te overkijken. Na tien meter livingsprinten liet hij zich tenslotte gewillig opnemen. Het feit dat ik meteen een grote neusknuffel kreeg stelde mij gerust, wat niet wegnam dat ik me minder schuldig voelde.
Dat schuldgevoel werd nog groter toen ik de keuken weer inkwam en daar een streep pels van drie op vijftien cm zag liggen. Het was duidelijk dat ik een serieus stuk van zijn staart gescalpeerd had met mijn lompe voeten. Arm jaspertje.
Ik nam de pluk sneeuwwitte pels tussen mijn vingers, keek naar Jaspertje die me weemoedig aankeek en vervolgens een blik op zijn onteerde pluimstaart wierp. Ik besloot het later goed te maken en opende een keukenkast om verder te gaan met mijn installatie bezigheden, namelijk een bordje klaarzetten voor de bezoekpoesjes. Dan konden mijn schatten alvast een beetje wennen aan dat idee.
Mijn schatjes in kwestie bleven mij op de voet volgen, tot het moment ik Tobias zijn poezeneuro zag vallen. Die had het begrepen.
Hij wandelde demonstratief naar de bordjes. Nam een hap uit zijn bord, een hap uit zijn broers bordje en frummelde vervolgens met elegante prutspootjes het derde - nu nog lege - bordje naar de zijkant van de onderlegger, zodat het een kletterend draaigeluid maakte op de vloer.
Hij bekeek mij met een boekdeelsprekende fronsneus en scheve blik, waarop ik vlug wegkeek om hem meteen in mijn ooghoeken te volgen. Hij was duidelijk misnoegd.
Vervolgens wandelde hij met stoere rechte rug naar de reservekattenbak - nu nog leeg - en ging erin liggen. Jasper die van dit alles niets begreep bekeek zijn broer met een blik van -zijde-gij-nu-echt-in-een-stadium-van-ik-spoor-niet? Of is er hier iets aan de hand. Jasper duwde zijn neus in de bak tussen broer en kant om zich er van te vergewissen dat er geen steentjes inlagen. Het leek net of, toen hij zag dat de bak fonkelnieuw en nog steenloos was, zijn broer weer sporend verklaard werd. Het kon hem verder allemaal niet veel meer interesseren en hij trippelde terug naar zijn groene speelmuis om een beetje te luchtvoetballen.
Tobias bleef mij scheef bekijken vanonder zijn nog steeds gefronste wenkbrauwen. Die was er duidelijk een heel pak minder gerust in. Hij had het natuurlijk allemaal al eens meegemaakt. De laatste keer vijf jaar geleden, toen Jasper binnengebracht werd.
Na ongeveer een half uurtje denk ik - het kan ook korter of langer geweest zijn - besloot hij op verder onderzoek te trekken. Hij had mij alle speelgoed zien verzamelen en besloot het zich weer eigen te maken. Gedurende de rest van de avond zag ik mijn gestreepte vriendje geregeld voorbij wandelen met speelgoedmuizen en bolletjes wol, die hij als een echte hond naar zijn bedjesmand droeg. Grappig.
Jaspertje liet het nog steeds niet aan zijn hart komen en keek zelfs een beetje verveeld naar zijn broer die met zijn over-en-weer-geloop een beetje op zijn systeem begon te werken.
Benieuwd wat dat ging worden als de poesjes daadwerkelijk aankwamen.
Voor mezelf had ik me al voorgenomen dat, de paar uur dat ik niet thuis zou zijn, de kleintjes in de slaapkamer zouden ondergebracht worden. Teneinde mijn lederen stoelen een beetje te vrijwaren van onderzoekende babyklimmers. In de slaapkamer was plaats genoeg om te ravotten en mijn kadollen mochten dan de rest van mijn appartementje bevolken. Een tijdelijke oplossing die niet beter kon uitvallen.
Met een grote grijns begaf ik me naar de badkamer om mij klaar te maken voor de voorlopig laatste nacht met ons drietjes. Tobias was naar gewoonte als eerste in de badkuip. Routines zijn niet gemaakt om te verbreken. Ik liet hem van de kraan drinken, zijn broer volgde, wijl ik tandjes poetsend mijmerde… het zou waarschijnlijk heel lang duren voor ik de slaap kon vatten.
__
FOTOKES http://www.sabineluypaert.com/bekijk.asp?type=v&id=603&c=25
feedback van andere lezers- kapiteinsebbos
het verhaal boeit me wel...
dikke knuffels,
xxx
ps: graag gedaan voor die reactie op het forum(WH3)
SabineLuypaert: leuk dat je ook poesjesverhalen smaakt (smile) heel dank je wel, ook voor de grag gedaan ;))
met knuff - muis
§3 Want hoe langer ze bleven hoe moeilijker ging worden.=< een 'het' je vergeten
§4 Wat na verloop van tijd inderdaad uitliep op een staartrappend gevolg,=< staartTrappend
§6 Ik nam de pluk sneeuwwitte pels tussen mijn vingers, keek naar Jaspertje die me weemoedig aankeen => aankeek
Een geweldig amusant verhaal! Met poezen kun je iets meemaken! Leuke beestjes:) Ik heb er drie, 2 katinnetjes en 1 kater. De kater telt voor vier:)
Je hebt het smakelijk neergepend Sabine. Humoristisch, mijn dag kan niet meer stuk.
Groetjes
SabineLuypaert: heel dank je wel om te genieten lief muizig poezenmoeke (smile) en ook bedankt voor het foutjesvissen, ze zijn aangepast
merciekes he - ERWEE
Uit het leven zoals het is. Leuk neergezet.
Dienen Tobias lijkt mij wel ne serieuzen macho.
§3- ... errug moeilijk worden eR weer afstand van te doen.
SabineLuypaert: jaja Tobiasje is een heel lief groot schattig schijnmachoke zenne (smile) hij doet soms alsof en ik speel 't spel graag mee he ;))
(stukje zin bijgezet(bloos) merciekes he - rob
Zelfs ik vond het leuk om te lezen, wetende dat ik een helkel aan poezen heb. Nou ja op een enkele soort na dan.;-)
SabineLuypaert: oe jij poesonvriendelijk robje???? buiten die ene soort dan??? kgeloof daar nu nekeer niets van zie (smile) - lazey
Heel goed geschreven, ik begreep sommige woorden niet, is dat typisch Vlaams?
SabineLuypaert: oei (bloos) ja het schijnt dat ik nogal eens durf vervlaamsen, maar als je me de woordjes aangeeft in een mailke of zo, zal ik ze graag vertalen zenne ( 'k zie ze niet meteen staan) - Ghislaine
Humoristisch maar zeer herkenbaar neergezet. Ik ben ook zo'n poezenmens.
SabineLuypaert: wij poezenmensen ondereen (smile) o wat voel ik me hier toch thuis (smile)
heel dank je wel - Monalisa
Als dierenliefhebber graag gelezen Sabine!
Klein puntje nog in §11: Voor mezelf had ik me al voorgenomen dat, de paar uurtjes....
Poezengroetjes ;)
SabineLuypaert: (smile) heel dank je wel dierenvriendin (smile) (heb de komma er snel tussengezet)
bedankt voor de leuke fb - Gaya
:) een echte poezenliefhebster stel je ten toon. Leuk geschreven Sabine..
H. gr. K@rin
SabineLuypaert: ja, ik geef het graag toe hoor, het zijn mijn favoriete dieren (smile) heel dank je wel om te komen smaken - lin
Leuk gevoelig neergepend dierenverhaal! Kleine opmerking:
...sporend verklaarD werd.
Heerlijk om te lezen en er is vast een vervolg in de maak?
SabineLuypaert: o ja hoor (smile) zal ik het maar meteen plaatsen ;))
(de dee rap veranderd, ik blijf dat maar doen he (bloos)
heel dank je wel - yrsa
Graag gelezen ;)
SabineLuypaert: ik jouw reactie ook (smile) merciekes he - dichtduvel
Mooimooi, plezant gebracht, grtz, Jef
SabineLuypaert: 't ging over plezante beestjes ook he ;) kon bijkanst neit anders (smile) merciekes Jefje - aquaangel
aaaaaaaaaah afstand doen van wollebolletjes is altijd moeilijk
ik ga meer voor de pups dan voor de kittens maar leuk geschreven xx
ik vind het gebruik van ERRUG niet zo fraai
wel als het om een MSN iets ging maar niet in dit verhaal
3 en 15 misschien beter met letters schrijven?
SabineLuypaert: heb de cijfersvoluit geschreven (smile) die errug heb ik speciaal gezet, om aan te geven hoe erg, vond het leuker staan als verschrikkelijk;) dus die laat ik even (smile) maar je hebt wel gelijk zenne.
En ja wollebolletjes en zeker als ze klein zijn, zijn nog eens zo schattig he, gelijk welk diertje het betreft,
groot bedankt he voor je fb - remy
Heerlijk om te lezen Sabine. Wanneer (vooral jonge) beestjes in een verhaal komen, ben ik verkocht.
SabineLuypaert: ik ben ook een beestjesmens, vooral kleintjes inderdaad zijn nog eens eens zo vertederend he, dan zal je vast blij zijn met het vervolg (alle in feite deel 1, want ik was weer eens verstrooid) - Henny
Ik heb ook smakelijk gelachen en leedvermaak. Wat een gedoe he? Heerlijk om te lezen. :-d
SabineLuypaert: en die kleine pluizenbollekss zijn so super he :-d heel bedankt voor de smakelijk lach (smile)
|
