|
< terug
De pendule 18
Nadat Peter gegaan was en er gesproken werd over het voorval van daar straks in de keuken, viel het Elisabeth op dat telkens ze aan Franck dacht er iets onverklaarbaars gebeurde. Gek toch dacht ze bij zichzelf, - het is alsof Franck me iets zeggen wil maar door zijn afwezigheid niet kan. Het is alsof hij haar waarschuwen wil, maar waarvoor? Waarom moeit hij zich zo, daar moet toch een reden toe zijn.
Meer en meer rare beleefde beelden doemden in Lisbeth's geest op, ja Franck wil haar iets aan het verstand brengen maar waar is de samenhang?
Als een hoopje ellende zat Lisbeth aan de woonkamer tafel voor zich uit te staren. Alle voorvallen die vanaf het moment van Franck's verdwijning onverklaarbaar waren passeerden nu de revue.
Waar wilde hij haar naartoe brengen?
Wat waren zijn bedoelingen?
Wat wilde hij haar zeggen, en hoe kon hij dit bewerkstelligen zonder lijfelijke aanwezigheid.
Voor wie moest ze bang hebben? En waarom dit alles?
Ja natuurlijk! Dat was het waarschijnlijk. Alles draaide natuurlijk om die pendule, maar waarom?
Waarom bestond die winkel niet meer? Waarom moesten zij dit zo duur bekopen, want als ze zich goed herinnerde, begon alle ellende toen met deze aankoop.
In haar hoofd passeerden de verschillende filmfragmenten van die bewuste aankoop, een voor een de revue. Ze zag weer dat winkeltje dat net iets anders was dan al die andere zaken die ze die dag bezochten. Ze voelde weer dat beklemmende dat ze ondervond bij het betreden van dat pandje. Het oude mannetje dat hen te woord stond en hen op de pendule attendeerde. De grijze lange haardos en het schemerige en anders als al het andere ruikende antiquariaat moest hen toch opgevallen zijn, maar nee, dat deed het toen niet. Al deze beelden kwamen uit een duister hoekje naar voor en vielen nu eerst als een puzzel in de juiste volgorde.
Zo verliep deze winkeldag ook heel anders dan dat men op voorhand gepland had. Ze wilden één maximum twee winkeltjes bezoeken zonder iets specifieks op het oog hebben. Dan zouden ze met een vriend van Franck die toevallig in de stad verbleef even iets gaan eten, om daarna met hem enkele mooie historische gebouwen die nu als museum ingericht waren gaan bezoeken. Er ontstond een gevoel van gulzigheid waardoor ze als het ware verplicht werden al deze winkeltjes bezoeken.
In haar gepeins zag Lisbeth niet dat Eva haar een kopje thee had voorgeschoteld en dit liet koud worden.
Haar gedachten vlogen terug in de tijd naar die bewuste avond na de aankoop, toen opeens alles anders voelde rook en proefde. Ze smaakte voor het eerst een bitter iets dat ze toen niet echt waarnam maar nu opeens naar voren springt. Het ongegronde kwaad worden op haar geliefde omdat hij voor haar gevoel te hard in de regen reed, iets dat ze nooit zou doen omdat hij een veel te goede chauffeur was. En van te voren hadden ze ook zoveel straten moeten doorlopen om hun voertuig terug te vinden waardoor haar humeur tot een diepte zonk. Daarna was er dat stoterige motor gedrag dat haar bang maakte. Het gevoel alleen te zijn midden in het niets waar bijna nooit een auto voorbij kwam omdat het een derderangsweg betrof met heel sporadisch verkeer. Het onverklaarbare verdwijnen van Franck en al die rare gebeurtenissen maken deel uit van een complot tegen haar maar gelukkig ziet ze de stukjes van de puzzel langzaam maar zeker op een overzichtelijke plaats vallen
feedback van andere lezers- muis
EINDELIJK!!! Daar is de pendule weer:)
Ik blijf volgen
groetjes
Hoeselaar: Goed Maddy, en ik probeer dit achter elkaar te schrijven
Groetje willy - Henny
Goed de sfeer beschreven. Bang hebben. Is dat geen dialect? Bang zijn is gangbaarder.
Hoeselaar: Men zegt toch ook hij of zij heeft bang en dus denk ik dat het zo als ik het schreef ook wel gangbaar zal zijn
Groetje Wilhelm
|
