|
< terug
Puist der puisten
Dit verhaaltje is even onsmakelijk als de titel doet vermoeden.
De rug van mijn vier jaar oudere broer zat, in de begintijd van zijn puberale periode, werkelijk onder de etterende met groen en geel omrande puisten, hij sliep dan ook altijd op zijn buik.
Mijn moeder behandelde zijn rug voorzichtig met in Dettol gedrenkte tissues en op haar gezicht was zowel medelijden als afschuw te lezen.
Het late voorjaar was om een of andere reden het meest verontrustende jaargetijde voor mijn broer aangebroken. De puisten breidden zich dan uit tot op zijn bovenarmen. Deze periode van het jaar was ook altijd een reisje naar mijn grootouders gepland.
Opoe, zoals we de moeder van onze moeder noemden, was een stille, grijze vrouw en altijd in het zwart gekleed. Een stoïcijns type dame waarvan men de gedachtegang nimmer kon doorgronden. Mysterieus en gelijkertijd dogmatisch, een dame met verborgen talenten en een groot deskundige op het gebied van steenpuisten.
Na de koffie en de zelfgebakken koekjes werd mijn broer naar de keuken gemaand en zijn overhemd werd uitgetrokken. Opoe taxeerde met sadistische grijns zijn steenpuisten op rijpheid. Ze keek daarbij met haar hoofd iets achterover door het leesgedeelte van haar brillenglazen, waarbij haar gele tanden zichtbaar werden, om te zien of enkele puisten konden worden uitgenepen. Ik had het vermoeden dat zij met opzet haar nagels liet groeien voor de komst van mijn broer en dat ze over een probaat middeltje beschikte om dit proces te bespoedigen. Aan het gegil van mijn broer te oordelen waren vele puisten nog niet rijp. Na enige tijd werd mijn broer losgelaten uit de keuken en mocht voor de getoonde dapperheid een kledingstuk uitzoeken in de winkel van Opoe.
Vijf jaar geleden wist ik wat mijn broer in zijn jeugd had moeten doorstaan. Ik stond onder de douche en kwam een puist tegen die men gerust als overrijp kan bestempelen. Bij de minste aanraking spoot de puist open en een golf van pus liep langs mijn been. Merel, mijn vriendin met een medische achtergrond, was te geïnteresseerd naar de puist. Bij aanraking gingen mijn haarwortels tintelen en tenen krullen van de pijn.
'Hier moet iets aan gedaan worden,' waren haar woorden. Ze zei me dat het hier een 'negenoog' betrof, de puist der puisten. Negen zwarte kopjes gevangen in een puist.
'Zolang ik pijnlijke handelingen met het oog kan zien, kan ik het wel aan,' zei ik stoer. Vanwege mijn beroep als kok, had ik vroeger een aantal keren flink in mijn vingers gesneden en laten hechten zonder verdoving, niet te flauw. Tenen, vingers en pols gebroken, pijnlijk maar te doen.
Merel pakte een dubieus potje zalf uit het medicijnkastje naast de badspiegel en een wattenstaafje. Het staafje werd flink door het potje geroerd en met een klodder zalf in een keer in de open puist gewreven.
In de halve eeuw die ik er heb opzitten, heb ik nimmer zoveel pijn gehad.
Volgens Merel trok ik wit weg. Ik draaide honderdentachtig graden om mijn as en viel met mijn kop tegen de wasbak waarbij mijn linker been tussen de wasmachine en de droger bleef steken. Een gebroken been en een zware hersenschudding waren het gevolg.
Vier dagen heb ik in het ziekenhuis moeten doorbrengen, vanwege een puist, een puist der puisten.
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
o jee wat een zaluige vettig verhaal (buiten dei verschrikkelijke breukval en zo dan he bedoel ik) jee zeg, blij nog nooit zo'n puist gehad te hebben, ik gruw al bij een pukkel (smile)
remy: Ja, lekker smerig h?, hier en daar nog een beetje aangedikt. thx! - Gaya
Schaterlachen!!! Voelde m al aan komen. Arme jij. Waar zat ie :):)?
Je verhaal is om te gieren Wim, maar als het echt gebeurd is, heb ik medelijden met je.
Erg leuk geschreven.
H.gr. K@rin
remy: Ja, hij zat hier ergens. Het been breken en de hersenschudding heb ik er bij verzonnen. thx - Draakje
*auw*
remy: Tja, nogal pijnlijk. - annvanbyl
Misschien is je dank zij het gebeuren een carrière als Clini-Puist weggelegd ? :-)
Grappig geschreven !
remy: Dank voor het lezen!
|
