|
< terug
De lomp en onbenullige Leo landschildpad versus Victor veldmuis
Lang... Lang geleden was ik de trotse bezitster van twee kleine veldmuisjes, die ik voor het gemak maar even Victor en Vladomir noem.
Impulsief aangeschaft van mijn zakgeld na het zien van een leuke film op televisie.
Pas thuis kwam ik tot de ontdekking dat het hebben van een kooitje iets was geweest waar ik ook over had moeten nadenken voor ik op de fiets gestapt was.
Helaas was mijn zakgeld op en het lef om bij mijn ouders aan te kloppen had ik niet, daar ik ze ook nog moest gaan vertellen wat ik zo impulsief gekocht had.
Omdat ik ze toch ergens in moest stoppen heb ik een oude ronde vissenkom van de zolder gevist, waar ooit mijn twee impulsief aangeschafte goudvisjes in gezwommen hadden.
Op de vissenkom heb ik een dik boek gelegd, zodat ontsnappen onmogelijk was.
Dat mijn ouders de vraag om geld voor een kooitje niet gewaardeerd zouden hebben bleek wel toen mijn moeder de volgende ochtend mijn slaapkamer in kwam en voor het eerst kennis maakte met Vladomir en Victor.
Haar woede was doeltreffender dan een wekker.
Of ik die twee goudvissen vergeten was waarvan ik het vissenvoer te duur had gevonden... En nog erger die vogel!
Die vogel die een andere biologische klok bleek te hebben gehad dan ik en waarvan ik al heel snel per ongeluk het deurtje van de kooi open heb laten staan, terwijl mijn raam ook open stond.
Nee... blij was ze niet.
In diezelfde tijd kreeg mijn twee jaar jongere broertje, die wel een gemeende dierenliefde had, voor zijn verjaardag zijn lang gewilde landschildpad.
Leo, noemde hij die landschildpad en ik herinner me nog heel goed hoe ik hem daarmee gepest heb.
'De Lomp En Onbenullige LEO.'
Dat gepest deerde mijn broertje helemaal niet en de lol was er voor mij dan ook heel snel af.
Hij was stapel op Leo, al heb ik nooit begrepen wat hij nu zo leuk vond aan dat slome, afzichtelijke beest.
De aanschaf van Victor en Vladomir begreep ik na de gigantische preek van mijn ouders en na een middagje observatie van die muizen ook niet meer.
Doen wat die lieve muisjes in die film op televisie deden, deden mijn muizen niet, en toen Vladomir zijn vrijheid verkoos boven die kleine, ronde vissenkom was ik daar ook helemaal niet rouwig om.
Het zal een week of twee na de aanschaf van de muizen geweest zijn toen mijn broertje onverwachts mijn kamer in binnen kwam met de vraag of hij Victor van me mocht lenen.
'Kan hij Leo gezelschap houden' was zijn uitleg op mijn logische waarom-vraag.
'Je mag hem hebben' moet ik geantwoord hebben.
Hebben hoefde hij hem niet, maar als hij hem een middagje mocht lenen was hij al heel gelukkig.
En gelukkig was hij! Nog geen kwartier later kwam hij me weer storen. Of ik alsjeblieft wilde komen kijken, het was namelijk zo leuk!
Ik zat er niet echt op te wachten om naar die beesten te kijken, maar in de hoop dat mijn broertje Victor toch in zijn bezit wilde krijgen ben ik op zijn verzoek ingegaan en heb ik ook nog geduldig naar zijn enthousiasme geluisterd.
'LAAT LOS...NEEEEE...' Een vreselijk gekrijs uit mijn broertjes kamer haalde mij voor de zoveelste keer die dag uit mijn concentratie en toen direct na het gekrijs zijn slaapkamerdeur open werd gesmeten, ben ik overeind gevlogen.
'HIJ HEEFT DE MUIS!!!' was de enige uitleg die ik in het voorbijgaan van mijn broertje kreeg, toen hij met Leo naar de badkamer rende.
'HIJ HEEFT DE MUIS' schreeuwde hij nogmaals, alsof ik zijn gekrijs niet gehoord had.
Ondanks zijn volume, snapte ik er geen snars van en heb ik onnozel zijn handelingen gevolgd die mij er nog minder van lieten snappen.
Leo was een landschildpad. Waarom liet hij dan in vredesnaam de wasbak vol water lopen... En waarom hied hij zo paniekerig Leo onder die harde straal met water?
Pas toen ik de badkamer inkwam zag ik wat hij had gekrijst...
In het bekje, wat ik helemaal niet groot geacht had toen ik dat beest voor het eerst gezien had, zat de kop van Victor. terwijl de rest van het lichaampje spastische bewegingen maakte.
Hoewel Victor van mij had mogen ontsnappen heb ik me toch wel even omgedraaid in die douche....
Leo kwam, zag en overwon.
Ik geloof dat Victor nog ergens in de tuin van mijn ouderlijk huis begraven moet liggen.
feedback van andere lezers- muis
Vlot neergepend en leest prettig. Ocharme die veldmuis:) Hoe je de wanhoop van je broertje neerzet, is treffend:) Heel sprekend. Ik kan het me al voorstellen:)
groetjes
yrsa: Hij is over het algemeen heel kalm en weet vaak precies wat hij doen moet, maar toen was hij volledig in paniek...
Dank je wel voor de FB en beoordeling muis ;)
groetjess xx - Neeltje
Prachtig muis versus Schildpadverhaal Yrsa en nog spannend ook.
Mooi beschreven situaties. Waarom die muisjes niet gestikt zijn onder dat dikke boek....Groetjes Xx
yrsa: Ik heb een heel klein kiertje over gelaten ;) (het is ook door dat kiertje waar een van de twee muis door ontsnapt is) ;)
Dank je wel Neeltje
groetjes xx - kapiteinsebbos
heel leuk verhaal!
doet me denken aan Toon Tellegen :-)
ik ben er !
xxx
yrsa: dank je wel ;) Ja, Toon heeft idd veel van dat soort verhalen.
groetjes
|
