Volg ons op facebook
|
< terug
Afscheid van de geobsedeerde sex
wat voorafging: HOE ZELFS LINKS MIJ DISKRIMINEERT
Afscheid van de geobsedeerde sex
Het was op een morgen dat ik met een barstende kop van de eerste avond ( straaldezopen was ik in bed gekropen ),aan de ontbijttafel gezeten en kusjes uitdelend , een van de Zweedse mannen naast mij ontwaarde : Björn , met zijn gebruinde lijf en zijn vlezige lippen .We praaten wat in ons stamelend Engels en de ganse dag kommunikeerden wij , soms op een afstand , soms dichtbij , tot we 's avons samen onze lichamen deden spelen.
Er is ook Willempje , waar ik een ganse avond dans , waar ik me aan opgeil , en die de ganse nacht bij mij blijft .
De eerste avond , disko-avond wou ik zo hard iemant versieren dat ik stomdronken alleen onder de lakens moest toen ik de volgende dag , met een zware kater de meute terug vervoegde , besefte ik dat het niet mogelijk was iemant het bed in te slepen in een sfeer waar iedereen konstant bij elkaar was . Wilde je iemant leren kennen , vond je iemant lief , dan ging je met hem eten , deed je de afwas samen . wandelde je , praatte je , kortom leefde je samen . En toen 's avons de muziek speelde , danste je samen .. En als je allebei dezelfde herkening had gevoelt , ging je ook samen vrijen . Niet meer die barsfeer moeten ondergaan ,zonodig versiert-te-moeten-worden .Gewoon samenleven .
Zoals pierre uit lyon , mijn vriend die ik de eerste dag in zijn blootje had zien rondlopen ,waarbij ik twee nachten heel dichtbij , pratend , heb daargebracht . Hier geen verplichting om te seksen , maar wel een behoefte om te kennen , en te voelen , waar hij mee bezig was , hoe hij was , en wat hij was .
En pierre uit Parijs die ik de eerste dag als leuke bedgenoot beschouwde en in wiens armen ik de nacht erop heel zachtjes , samen in de roes van Armagnac en Ricard , indomelde . Hij die enkele dagen later bij mij kwam wegens een nog niet uitgesproken verliefdheid die met zijn betraande gezicht mij ook bijna aan het huilen bracht .Maar ik kon niet meer .
En mathias, die lieve nederlander , die op een dag dat ik diep in de put wat voor mij uit zat te
staren , mij uitnodigde om koffie te gaan drinken in een van de omliggende dorpjes . Daar voelde ik weer het ongenoegen van de buitenwereld over het manifest homo-seksueel-zijn :mijn nagels waren gelakt en mijn ogen geschminkt . Toen wij het cafe binnen-kwamen , zagen wij het nadrukkelijk gegluur en gegiechel van het klienten , en het gezicht van de patron , dat versomberde naarmate hij ons een voor een bekeek .
En dan nog Eef , de lieve man waarmee ik de terugreis deed . Twee dagen langzaam afgekickt en elkaar begeleidend ," onze plaats " terugvindend , tussen het " normale ".
Ik herinner me de paranoia die in het begin van het kamp velen bang maakte voor de onvriendelijke dorpelingen en een mogelijke politie-inval . Maar ook onze solidariteit
Toen wij onze huisbaas de deur uitgooiden omdat hij onze sfeer verziekte .
Deze stukjes zijn ogenbliken geweest van intens leven . Ik vertel niet alles want dat zou ik niet kunnen . Een ervaring van veertien dagen herkening met allen van het kamp , waardoor ik gesterkt terug in de fallokratische maatschapij kwam . Een plaats waar ik terug besefte dat mijn homosexualiteit voor mij een mogelijkheid was om te eksperimenteren met mijzelf en met de mensen rondom mij , en van hieruit mijn homo-zijn als een konstante verrijking aan te voelen , als enkeling in een groep die steeds bezig is te zoeken naar zichzelf. Niet de eenzaamheid vrezend maar de eenzaamheid als meditatie toelatend.
De rode flikkers.
Het homo kamp in Frankrijk was georganiseerd door de rode flikkers een Nederlandse organisatie die een grote verandering veroorzaakte in mijn denken .
Wie waren de roode flikkers?
In het Nederland van de jaren 70tig waren er in de linkse beweging een aantal mensen, homosexueelen die theorieën rond de onderdrukking opstelden die werden netjes op pamfletten gedrukt en verspreid via de grote koepel van de toenmalige links beweging zonder die beweging zelf in vraag te stellen. Ze noemden zich - het flikerfront- enkele leden vonden het nogal beperkt en vonden dat er moest gewerkt worden op de plaatsen waar niet alleen links maar waar homoseksuelen aanwezig waren. Die leden scheurden zich af en begonnen vanuit hun eigen homoseksuele onderdruking te werken. Vanuit het idée het persoonlijke is politiek. Ze werkten niet meer, ver weg van de dagelijkse realiteit vanuit een ivoren linkse ivoren toren, vanuit de links woordenschat.
Hun eerste actie was het huren van een gemeenschapshuis waar verschillende klassen gingen samenwonen. Een volksjongen deelde het huis met een academicus en iemand uit de wereld van de kunsten. Het huis was ook een verzamelplaats voor diegenen die de acties genegen waren er werd niet alleen veel gediscussieerd ze verzamelden ook de opgedane ervaring ze schreven regelmatig een blaadje vol. Hun actie en ervaringsplaats was wat velen het homogeto noemden. Een van de opmerkelijkste ontdekkingen was dat diegenen die de homoseksuelen verbaal en fysiek in elkaar sloegen, de homofoben, dat die zelf meestal homoseksueel waren .
Een van hun acties was het opzetten van een vakantie kampplaats in Frankrijk waar ze al diegenen die in Europa bezig was met alternatieve acties rond homoseksualiteit uitnodigden. De bekendste die tot nu toe actief zijn is het franse blad GAYPIED
.
Een andere actie maakte ik mee in Nijmegen.
Het was de gewoonte dat aan de universiteit van Nijmegen ieder jaar de nieuwe studenten werden voorgesteld aan de actiegroepen die rond de universiteit wekten. Niet alleen de traditionele studenten clubs maar toe ook de groepen die zich bezighielden met feminisme ecologie en de homogroepen.
U moet zich een een grote zaal voorstelen die stampvol eerste jaar studenten zit. In de loop van de avond hadden menige groep reeds op het podium zichzelf voorgesteld. De groep die voor de rode flikkers de zaal hadden gebombardeerd waren de vrouwengroepen die de mannelijke studenten al in de war hadden gebracht. En toen ging het licht uit er werd harde Rock muziek gespeeld.
Opeens was er op het podium een zeer knappe jongeman zichtbaar met lange wilde blonde loken hij was met het licht van een stroboscoop schokkend zichtbaar, hij kleedde zich uit.
Op het moment dat hij zijn slipje uittrok werd niet, zoals gebruikelijk het licht gedoofd, maar floepte al het licht van de zaal aan.
Enkele leden van de rode flikkers stonden in de zaal en wezen met een priemende vinger naar die jonge mannen en riepen in de volledige muisstille zaal.
Doe iets met de flikkerij in jezelf.
IK HEB NOG NOOIT ZOVEEL ANGST GEZIEN OP HET GEZICHT VAN ZOVEEL JONGE MANNEN.
Want wat was er gebeurd, iedere jongeman die opeens een erectie kreeg door het zien van de uitkleed act werd opeens geconfronteerd, niet, met de duisternis waar ze hun homoseksuele gevoelens konden wegstopen maar met LICHT en ze werden door de vinger AANGESPOORD iets met hun gevoelens te doen . Ontkennen was niet meer mogelijk.
Als actiemiddel vond ik het veel overtuigender dan een paflet die het Fflikerfront gebruikte.
Een andere actie was tijdens de punkperiode de oprichting van een punkband
TETJE EN DE FLIKKERS
Het was die acties die mij in Vlaanderen deed twijfelen aan hetgeen waar ik toen mee bezig was bij DE ROOIE VLINDER.
Het was een van de redenen die mij het besluit deed nemen om in Antwerpen een plaats te creëren in het homogetto waar homoseksuelen zonder de minste discriminatie terecht moesten kunnen. het werd
Christopherstreet in de vanschoonhovenstraat.
de pimple.
Toen ik in Leuven woonde was ik in contact gekomen met professor De batselier.
Daar had ik meegewerkt aan een gemeenschapshuis die zelfbedruipend was, beneden was er een cafe en iedereen die in het huis werkte kon gratis wonen en kreeg een kleine vergoeding. Dat was de manier die ik wilde gebruiken om Christopherstreet te organiseren.
VERVOLG
revolutie in homoland deel 1 Christopherstreet (gay) vanschoonhovenstraat Antwerpen
|
