|
< terug
Begraafplaats te Koop!
Een goedlachse journaliste was in de pen geklommen en had er een paginalang artikel aangewijd in de plaatselijke krant onder de kop "Weinig ANIMO voor begraafplaats".
"Gemeente biedt Begraafplaats te koop aan"! -Misschien iets voor een belegger wellicht- schreef zij opgewekt! Volgens mij logisch dat er weinig interesse bestaat voor een begraafplaats! Leven en doorgaan met ademhalen zijn toch de zaken waar wij het druk mee hebben. Lijk(t) mij ook pittig dat een begraafplaats met inhoud verkocht kan worden!
De bewuste begraafplaats ligt midden in het centrum van de stad. Het is er overweldigend mooi! Ik zelf zou spreken over een zeer krachtige, lommerijke begraafplaats. Maar helaas het is niet rendabel genoeg! Hoe verzinnen ze het!!!!!
Dus volgens een gemeenteraad hier ter plaatse hoort een lijk in de vuilnisbak. De grijze kliko in dit geval.
Vooral geen armen en benen die uitsteken, want dan laten ze het categorisch staan. Stankoverlast is de verantwoordelijkheid van de nabestaanden en dan komen ze zeker verhaal halen. Dood is dood. Af en vergeten. Snel weer verder met ontoelaatbare dakkapellen, tuinafscheidingen die kadestraal niet kloppen en de burenruzie die met machtsvertoon, witte leren jacks en gillende sirene, in den minne wordt geschikt. Laf, lomp en macho. Overheden die hoeden over de waarden en normen van de samenleving. Onze dierbare samenleving glijdt door infiltratie af.
Toch is iets nog onberoerd: het respect voor de doden. Zij zijn ons dierbaar, zij zijn ons heilig. Zij staan nooit ter discussie. Zij vertellen de waarden en normen van onze samenleving, onze cultuur. Allochtoon, autochtoon, crimineel of gewoon, het respect is universeel en onwrikbaar.
Onze gemeenteraad hier doet daar echter al lang niet meer aan mee. De kosten van de gemiddelde dierbare rijzen de pan uit en het enige dat deze Raad en consorten kan verzinnen is: Sluiting. Rommelen met kisten en graven doet iets te schennerig aan, maar links (of rechts) laten liggen kan heel goed wat de Raad betreft. Een vader die noodlottig verongelukt is onder de achterwielen van de stadsbus, een vrouw die een aantal verschillende soorten kankers te veel werd, een dochter mishandeld en vermoord, ga er maar niet meer naar toe!!! Doden lopen heus niet weg. Woekeren met geld is woekeren met graven. De natuur moet zijn woekerende loop hebben. Stop maar met je bezoek. Denk er niet meer aan, de Raad sluit de poort.
Maar dat haalt niemand in zijn hoofd. Er is geen weldenkend mens die dit gaat advocateren. Er is geen bestuur dat zich hierover wil buigen. Er is geen electoraat dat ooit zal toestaan vertegenwoordigd te worden door zo'n Gemeentebestuur. Geen partij en geen Raad wil deze sluitingsvraag op de agenda hebben. De vraag formuleren is de doodzonde begaan.
En sommige gemeentes maken haar! Maken haar op een bijna onvergeeflijke manier. Het is het (z)ware gezicht van de ambtenarij. Het kan niet toevallig zijn, het kan niet steunen op een onbedachtzaamheid, het is dan de ijzingwekkende gevoelloosheid van ver verwijderd bestuur. Verzameld rond een agendapunt dat grafschennis benadert, dat het hiernamaals onteert, dat harten breekt, die voorouders ontkent in waarden.
Geen respect voor dood is het wegschuiven van overlevering, van cultuur, van al dat was! Het staat gelijk met afstandnemen van wat hierna komt, geloof van hen, de waarden van een ander. De spiegel in de tijd. Blunderend in gesprek over kostenbesparing violeert men de waarden van overleden dierbaren. Beschamend kortzichtig in haar voorstellen naar portmonnaie.
Maar eigenlijk is het ook mijn schoonzus die daar rust. Haar kinderen bezoeken haar graf veelvuldig. Ze zijn nog erg jong en vooral haar oudste van zeventien is daar regelmatig te vinden. Vlak voor zijn examens bijvoorbeeld. Dan wil hij gewoon even bij zijn moeder zijn. Haar plek is daar. Prachtig, lommerrijk en stads. Zoals zij was en is!
Zij gaat maar eenmaal weg en is daar waar zij is neergelegd.
Sluiten? Over my dead body!
feedback van andere lezers- aquaangel
goed stukje Rachel
xx
Rachel: Dank je aquaangel.
Fijn dat je het las.
Rachel
|
