Volg ons op facebook
|
< terug
a fraction too much f(r)iction...
Het is laat in de namiddag wanneer ze de terminal van het dorp binnenrijden. Haar achterste is half gevoelloos na een rit van 4 uur door de Andes, in een roestig, rammelend, rookspuwend wrak van een bus. Ze zat vooraan achter de chauffeur, blijkbaar net boven de motor want het was snikheet aan haar voeten. De fles water die ze voor het gemak op de grond had gezet, is niet meer te drinken.
Ze strekt haar stijve gewrichten en gaat tussen de hoop bagage op zoek naar haar rugzak. Dan wandelt ze terug tot op het dorpsplein waar ze een bordje 'hotel' heeft zien staan toen de bus er zonet passeerde.
Het is herfst, even buiten het hoogseizoen, en het verlengde Paasweekend - het laatste toeristische topmoment voor de winter - is voorbij. Overal plaats genoeg dus, ook hier. Voor 13 pesos krijgt ze een propere tweepersoonskamer met gedeelde badkamer en... TV! De badkamer delen met de kamer ernaast is geen enkel bezwaar, voor TV op de kamer is ze bereid meer op te offeren. Ze trekt al maanden rond en is sinds een week terug alleen. Het was leuker met 2 reizen, maar de engelse waar ze net 2 maanden heel Zuid Argentina mee heeft afgereisd, is verder getrokken, richting Brasil. Daar wil zij niet heen, dus hun wegen scheidden een week geleden in San Juan.
Sindsdien zwerft ze terug alleen rond, genietend van de warme herfst en de vele natuurwonderen die Argentina herbergt. Het spijtige is dat de meeste laguna's, canyons, watervallen en gletsjers in the middle of nowhere liggen. Zoals hier. Na 2 nachten in een hospedaje in een dorpje bij de canyons lezend bij kaarslicht te hebben doorgebracht, is ze al blij dat dit gehuchtje vlakbij de laguna die ze wil zien TV op de kamer biedt, om haar avonden alleen aangenaam door te brengen.
Zonder internet voelt ze zich afgesloten van de rest van de wereld, haar spaanse roman is bijna uit en geen boekenwinkel te zien hier. Ze ploft haar spullen neer op het tweede bed en gaat voor TV liggen. Na alle 40 posten te hebben afgezapt stelt ze wat misnoegd vast dat ze Fox noch MGM hebben, de enige kanalen die films in hun originele versie tonen. Soit, het is TV.
Een paar uur later gaat ze op zoek naar eten. Acht uur, belachelijk vroeg naar Argentijnse normen maar haar maag is het enige dat na al die maanden van huis koppig blijft vasthouden aan de Belgische tijd.
Bij navraag blijkt er slechts 1 comedor in het dorp te zijn, dus kiezen is vandaag niet moeilijk. Ze houdt enorm van die typische dorpse eethuisjes die inderdaad meer weg hebben van iemands eetkamer dan van een restaurant, waar iedere weduwnaar, vrijgezel en halve dronkaard zijn avonden doorbrengt, met de dagschotel voor een meestal gigantisch groot televisiescherm, commentaar lallend bij het nieuws en roepend bij de voetbalmatchen.
Ook hier is het niet anders: de gewoonlijke tandenloze grijsaards en enkele oudere mate drinkende, breiende vrouwen.
Ze leest wat in de krant terwijl ze een pizza naar binnen werkt; het plattelandseten is nog een reden waarom ze snel terug in een stad wil zijn. Vegetariers worden in dit land van biefstukken en barbecues verward met konijnen, ze leeft al een week op sla en pizza. Het kannetje rode wijn bij het eten maakt haar wat lichthoofdig wanneer ze door de koele avondlucht over het plein wandelt, terug richting hotel, voor een paar uur Hollywood-vergetelheid.
Terwijl ze morrelend probeert haar sleutel in het slot te krijgen, stelt ze vast dat de deur van de kamer tegenover de hare toe is. Die stond daarstraks open, nu schijnt er licht van onder de deurspleet. Hopelijk is het geen koppel met een krijsende baby, of een stel kokette Argentijnse meiden die elk 1 uur in de badkamer nodig hebben morgenvroeg...
Ze zet alles klaar voor een avondje TV: zapper, water, knabbels, manicureset, amandelolie om haar droge benen mee in te wrijven na het ontharen, en haar boek - laatste hoofdstuk - voor het geval de programma's abominabel zouden blijken.
Dan neemt ze zeep, handdoek en toiletzak en wil net de badkamer induiken, wanneer op hetzelfde moment de deur van de kamer tegenover de hare opengaat. Een jonge Argentijn stapt in jeans en op blote voeten de gang in. Achter hem ziet ze in een flits een hoop rommel op het tweede bed liggen, hij is dus ook alleen. Geen krijsende baby's, geen ijdeltuiten. "Sorry," lacht ze, een beetje verlegen omdat ze hier nogal onnozel staat, met een badhanddoek rond en haar toiletzak onder haar oksel. "Nee, nee, wil je eerst? Por favor, ga je gang, ik wacht wel!" "Zeker?" "Si si" en hij lacht zijn witte tanden bloot terwijl hij haar van kop tot teen opneemt. "Gracias," en ze glipt de badkamer in.
Hij is knap... Alle Argentijnen trouwens, ze heeft nog nooit zo'n mooi volk gezien, zowel mannen als vrouwen. Ze doucht en wanneer ze de badkamer verlaat, is zijn deur dicht. Ze hoort hem even later zingen onder de douche. Glimlachend borstelt ze haar haar, terwijl ze fantaseert over hoe hij eruit ziet. Gebruind sportief lichaam, leuk gezicht, mooie mond, zwart halflang krullend haar en een rechte neus. Duidelijk Italiaanse voorouders. Jammer dat ze alleen zijn voorkant zag, ze durft te wedden dat hij een lekker kontje heeft... Bij deze gedachte lacht ze hardop, ze is duidelijk al te lang alleen. Ze probeert een excuus te verzinnen om met hem in contact te komen maar vindt er geen. Geen ondoorzichtig tenminste.
Even later hoort ze de badkamerdeur opengaan, maar in plaats van de verwachte klik in het slot van zijn kamerdeur, wordt er op de hare geklopt. Lachend kijkt hij haar aan, met een handdoek rond zijn heupen. Zijn haar is nat en glanst, en drupt op zijn bovenlijf. Net als ze beseft dat ze hem nogal schaapachtig met open mond staat aan te kijken, vraagt hij of 'dit' soms van haar is. Dan pas ziet ze meer dan zijn knappe lijf en kijkt ze naar wat hij in zijn hand houdt: haar string...
Ze voelt haar kaken gloeien terwijl ze hem stotterend bedankt, het kleinood uit schaamte bijna uit zijn hand rukkend. "You're welcome" lacht hij met een zwaar accent. Met haar blonde haren en blauwe ogen is het overduidelijk dat ze toeriste is. Hij maakt niet dadelijk aanstalten om zich om te draaien wanneer hij aan de troep op haar tweede bed merkt dat zij ook alleen reist. Maar ze is gegeneerd door de string en weet zich geen houding te geven, dus ze bedankt hem nogmaals en sluit de deur. Inwendig vloekend dat ze deze kans voorbij heeft laten gaan, smijt ze de string door de kamer. Hij is echt leuk... en ze voelt instinctief dat zij hem ook bevalt. Ze staat even besluiteloos in de kamer en kijkt naar de voorbereidingen voor TV-night. Het idee van een avondje zappen heeft ineens zijn aantrekkingskracht verloren, dus ze trekt een jeans aan en een sexy shirt en haar stoute schoenen: ze gaat hem vragen of hij zin heeft ergens (waar??) iets te gaan drinken. De string heeft het ijs gebroken, ze heeft niet veel waardigheid meer te verliezen denkt ze lachend. En ze stapt de gang in, haar vuist al gebald om op zijn deur te kloppen, wanneer... hij net hetzelfde doet. Zo staan ze beiden even sprakeloos en zonder te bewegen tegenover mekaar in de gang, tot ze tegelijkertijd beginnen lachen om het komische van de situatie. Ze kijken mekaar een tijdje aan zonder iets te zeggen, omdat ze overduidelijk allebei hetzelfde in gedachten hadden. "Ik wou..." "Heb je soms..." beginnen ze tegelijkertijd en lachen weer. "Jij eerst..." zegt ze, terwijl ze haar armen kruist en hem met haar hoofd een beetje schuin glimlachend aankijkt. Hij komt een stapje dichterbij terwijl hij een natte lok van zijn voorhoofd duwt. "Ik dacht, we kunnen misschien..." Zijn donkere ogen twinkelen terwijl hij haar met een handgebaar uitnodigt de rest van de zin aan te vullen. "Iets gaan drinken?" "Bijvoorbeeld..." lacht hij. "In een gezellige bar in het dorp?" en zijn schelmse blik doet vermoeden dat hij goed genoeg weet dat er niets te zien valt buiten de comedor. Niet echt de uitgelezen plek voor een zwoele tête-à-tête... "Eu..." lacht ze en aarzelt. Ze heeft geen zin hem in haar kamer uit te nodigen, niet alleen omwille van haar uitgestalde verzameling ontharingsprodukten en vuile strings, maar vooral omdat ze liever 'op verplaatsing' speelt, kwestie van er nadien in het holst van de nacht stiekem vandoor te kunnen gaan. Ze wordt liever alleen wakker dan in het harde ochtendlicht geconfronteerd te worden met een verfrommelde, beschaamde of overduidelijk ongeïnteresseerde onbekende. Ze beseft pas dat ze naar haar tenen stond te staren wanneer hij zachtjes haar kin optilt. "Ik heb net voor sluitingstijd nog een fles rode wijn kunnen bemachtigen in het supermarktje, een Malbec, zin om hem met me te delen?" Malbec is haar lievelingsdruif, maar zelfs voor een fles gruwelijke Liebfraumilch zou ze dit heerschap naar zijn kamer gevolgd zijn! Hij is gewoon onwaarschijnlijk knap en sexy, en ze vraagt zich af of het aan de wijn ligt, of aan de volle maan, de hitte, haar hormonen, of alles tesamen, maar ze kan zich niet herinneren wanneer ze nog eens zo in vuur en vlam heeft gestaan voor een man.
Een volslagen onbekende dan nog, maar dat doet er niet toe. Niets doet er op dit moment nog toe, zelfs niet de wetenschap dat haar sleutel nog op haar kamer ligt en ze net de deur in het slot heeft dichtgetrokken, noch het feit dat de TV nog speelt en heel de nacht zal spelen.
Ze sluipt niet weg in het holst van de nacht maar blijft tot op het allerlaatste moment, wanneer hij zijn kamer moet verlaten omdat hij verder reist, terwijl zij blijft om de laguna met de flamingo's op de hoogvlakte te bezoeken.
Terwijl de hotelbaas morrend op zoek gaat naar de reservesleutel van haar kamer, ziet ze in het hotelregister zijn naam staan: Amor Javier Morales. En op dat moment beseft ze dat ze niet eens mekaars namen kennen. "Amor," mijmert ze half hardop, "moest hij het me verteld hebben, ik zou hem niet eens geloofd hebben."
En met de smaak van Amor nog op haar lippen slentert ze het dorp in, richting comedor, op zoek naar ontbijt.
feedback van andere lezers- lin
Goed verhaal, maar hier en daar wat langdradig. Schaven en schrappen! Het moeilijkste maar belangrijkste werk voor een schrijver.
Voorbeeld:
Ze trekt al maanden rond en is sinds een week terug alleen. Het was leuker met 2 reizen, maar de engelse waar ze net 2 maanden heel Zuid Argentina mee heeft afgereisd, is verder getrokken, richting Brasil. Daar wil zij niet heen, dus hun wegen scheidden een week geleden in San Juan.
Sindsdien zwerft ze terug alleen rond,
Kan veel korter want zoals hierboven beschreven zou ik eigenlijk al willen afhaken. Bekijk dit eens:
Twee maanden lang heeft ze samen met een Engelse Zuid Argentina afgereisd. Die wilde echter door naar Brasil. Zij niet, dus zwerft ze sinds een week alleen rond,
Zo zijn er nog meer passages die een stuk korter kunnen. Maar de lijn van het verhaal is erg goed! Groetjes, lin
- Ghislaine
Een mooie binnenkomer. Enkele tipjes waar je mee doet wat je wenst:
Cijfers voluit schrijven
Dialoogzinnen steeds op een nieuwe regel beginnen.
Welkom in ons schrijvershuis
mie: hey hartelijk bedankt, ook voor de tips, al had ik dat wel moeten weten... stay tuned, er komt nog ;) - cehadebe
mooi verhaal
mie: dankjewel, de eerste commentaren zijn de waardevolste, of niet? ;)
|
