|
< terug
Dagje uit
Jaap en Clara Hangbuikzwijn gingen een dagje op stap.
Eigenlijk had Jaap daar helemaal geen zin in.
Hij was liever lui.
Een beetje slapen, eten, slapen, eten...
En dan hoefde het niet eens in die volgorde.
Bovendien, het was zijn vrije dag.
Clara had daar geen boodschap aan gehad.
"Nu we samen vrij zijn, gaan we een dagje op stap" had ze gezegd.
Jaap had eerst tegengestribbeld.
Clara had hem daarop voor de keus gesteld.
"Of je gaat mee, of we blijven thuis.
In het laatste geval kan je het huis gaan opruimen. Het lijkt wel een zwijnenstal."
De keus was voor Jaap niet moeilijk geweest.
Dan maar een dagje op stap.
Ze zouden vast niet de hele dag gaan rondlopen, en nog wel ergens gaan zitten of zo.
"Waar gaan we heen ?" had hij aan Clara gevraagd.
"Naar de stad" zei Clara.
"Maak je spaarvarken maar vast leeg, ik ga veel kopen."
Ze had daarbij als een speenvarken gegild van de pret.
Jaap had alleen maar geknord.
Vervolgens had ze er aan toegevoegd dat ze met de trein zouden gaan.
Nou, dat zou nog wat worden.
"Doe stevige schoenen aan" zei Clara.
"Die met die spekzolen."
Niet veel later waren ze op weg.
Gelukkig was het niet ver lopen naar het station.
Nadat ze kaartjes hadden gekocht liepen ze naar het perron.
Lang hoefden ze niet te wachten.
Na een paar minuten kwam de trein er al aan.
Jaap hees zich naar binnen.
Niet geheel zonder moeite, want zijn spekbuik zat in de weg.
Hij liep het treinstel in en plofte neer in een bank.
"Au !"
Jaap keek opzij.
"Kan je niet uitkijken ? " mopperde de muis die naast hem zat.
"Het is niet erg dat je zoveel spek op je ribben hebt" klaagde de muis.
"Maar zoveel kan ik niet hebben."
"Sorry" zei Jaap.
De muis stond op en ging ergens anders zitten.
Jaap keek uit het raam.
De trein zette zich langzaam in beweging.
"Jaap !!"
Jaap schrok.
Dat was waar ook.
Hij was Clara vergeten.
"Jij bent een mooie !" schold ze. "Laat je me alleen instappen !"
"Je bent er nu toch ? " zei Jaap.
"Gaan we bijdehand worden ?"
Clara liep rood aan.
"Gelukkig was de perronopzichter zo aardig me een zetje te geven"
"Wat fijn" wist Jaap.
"Heb je hem bedankt ?"
Clara schudde haar hoofd.
"Dat had ik wel willen doen" zei ze.
"Maar toen ik me omdraaide werd hij net met een dubbele hernia afgevoerd."
"Wat vervelend" zei Jaap.
Clara keek hem nog steeds boos aan.
"Ga jij eens hier zitten" zei ze.
"Waarom ? " vroeg Jaap.
"Omdat je weet dat ik niet tegen achteruit rijden kan" zei Clara.
"Maar dat kan ik ook niet" piepte Jaap.
"Wat kan mij dat schelen ? Wegwezen."
Met enige tegenzin stond Jaap op en ging tegenover Clara zitten.
De trein begon steeds harder te rijden.
Jaap voelde zich niet goed worden.
Dit ging niet goed komen.
Hij stond op.
"Waar ga je heen ?"vroeg Clara.
"Ik ben misselijk" zei Jaap.
"Eigen schuld. Je eet veel te veel."
De trein begon te wiebelen.
Jaap kon zich niet houden.
De vloer was spekglad en hij viel op de grond.
Hij probeerde overeind te komen, maar dat lukte hem niet.
"Help !" riep Jaap.
Clara keek opzij, met haar priemende varkensoogjes.
"Bekijk het maar" zei ze.
"Jij hebt mij ook niet geholpen met instappen."
Terwijl ze dit zei scheurde ze een pak spekkoeken open.
"Ga je nou gewoon zitten eten ?" vroeg Jaap.
"Ja" zei Clara.
"Ik heb honger."
"Ik heb ook honger" zei Jaap.
"Geef me een koek."
Clara schudde haar hoofd.
"Geen sprake van" zei ze.
"Je zei net dat je misselijk bent."
"Dat is nu over" zei Jaap.
"Dat is dan jammer" zei Clara.
"Ik eet alles alleen op."
Jaap zuchtte.
Hij probeerde zich te draaien, maar het lukte hem niet.
De andere passagiers hadden even naar het spektakel gekeken.
Een aantal waren opgestaan en hielpen Jaap overeind.
"Bedankt" zei Jaap.
Hij trok zijn kleren recht en ging ergens zitten.
De stem van de conducteur klonk.
Jaap luisterde aandachtig.
Ze waren er bijna.
De reis was snel gegaan door al dat gedoe.
Hij stond op, want hij kon maar beter Clara gaan helpen.
Maar haar plaats was al leeg.
Verbaasd waggelde hij naar de deur.
Clara stond al op het perron.
"Oh, daar ben je" zei ze.
"Ik dacht dat je al weg was."
"Nee hoor" zei Jaap.
"Ik zat een paar plaatsen achter je."
"Gezellig ben jij" mopperde Clara.
"Gaan we samen op stap, zit ik er een beetje voor spek en bonen bij."
"Sorry" zei jaap,
Niet veel later stond ook Jaap op het perron.
In de verte zag hij nog net hoe de perronopzichter met een dubbele hernia werd afgevoerd.
"Wat vervelend voor die man" zei Jaap.
"Ja, erg vervelend" zei Clara.
"Maar hij was tenminste in de buurt om me te helpen met uitstappen."
Ze keek hem weer met die doordringende varkensoogjes aan.
"Sorry" zei jaap.
"Hoe kan ik het goedmaken ?"
Clara dacht na.
"Nou, een bezoek aan een lekkere mesthoop zou ik wel leuk vinden."
Jaap knikte.
Dat was nog eens een goed idee.
Hij hield de eerste de beste mestkar aan.
Niet veel later zaten ze in de kar.
Het enige vervelende was dat Jaap zelf zou moeten rijden.
De bestuurder was namelijk net met een dubbele hernia afgevoerd toen hij Clara had geholpen met instappen.
Jaap kon er niet zo mee zitten.
De dag zou nu toch nog goedkomen.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Voor kids tussen de tien a twaalf jaar lijkt me dit goed geschikt. - cehadebe
Was weer leuk om te lezen, groetjes
|
