|
< terug
De randen deel 1. De kennismaking.
Even later zaten we aan de bar van het bruine cafe-restaurant. Pindaschillen en zand op de eiken vloer, gedempt licht en rustige muziek. Zo'n lokaal waarvan de meeste aanwezigen eigenlijk thuis bij hun partner zouden moeten zitten. Het zou nog een uurtje duren voor ons plaatsje bij het raam vrij zou komen had Linda van achter de bar gezegd terwijl ze ons een drankje van het huis voorzette. Ze zorgde altijd dat wij ons plekje bij het raam kregen met uitzicht op de gracht. Het restaurant was door een warmeluchtgordijn gescheiden van de kroeg waardoor de rokerige lucht niet kon doordringen in het restaurantgedeelte, het gedeelte waar iedereen het wel uit zijn hoofd liet rook te produceren. De buitendeur van de kroeg was verborgen achter een veloursgordijn dat af en toe opzij werd geduwd door nieuwe gasten. Plotseling viel er een stilte. Voor het gordijn stond zij, bronskleurig lichaam in een spierwitte jurk met net niet te diep uitgesneden hals en net niet te kort voor haar lange benen. Haar pikzwarte lange haren dansten rond haar hoofd en haar donkere ogen keken mij priemend aan. Ze kwam haast zwevend op ons toe, legde een hand op mijn dij en de andere op die van Angelique en bestelde tussen ons door een Cuba Libre terwijl haar ruime borsten haast onze gezichten raakten. Ze nam het glas aan met de hand die even tevoren nog op mijn dij rustte.
"Dus dat is je nieuwe vlam?" zei ze zwoel, "Je gaat me toch niet vertellen dat ik van háár verloren heb?" Ze keek Angelique geringschattend aan. Ik zag de woede op het gezicht van Angelique. Dit was Huisgeest ten voeten uit. Ze pakte een viltje en een pen van de bar en schreef op de achterkant van het viltje een vergelijking.
"Los die maar eens op muts!" Ziedend nam Angelique het viltje aan en keek ernaar. Even zag ik haar bedenkelijk kijken. De vergelijking waar een gemiddeld begaafd wiskundige een week voor nodig zou hebben gehad loste zij in tien seconden op.
"De uitkomst is nul en dat zijn precies het aantal seconden die je hebt om je hand van mijn kruis te halen!" Tegelijkertijd sloeg ze Huisgeest met de vlakke hand op haar wang. Huisgeest deinsde quasie verbaasd terug.
"Geen gesodemieter van jaloerse tantes in mijn tent!" riep Linda beheerst, maar ik zag aan haar ogen dat Huisgeest haar al gerust had gesteld terwijl zij de zin uitsprak.
"Angelique, mag ik je voorstellen, dit is Huisgeest."
"Huisgeest?"
"Ja, ik ben Huisgeest, je kent mij alleen maar uit verhalen die Rob je vertelde maar als je even je ogen dicht doet zal ik je laten zien wie ik werkelijk ben." Als in trance zat Angelique op haar kruk. Ze opende haar ogen en een glimlach verscheen rond haar mond.
"Whaaaw, en jij wordt onze reisgezel?"
"Als Rob het goed vind!" en ze krulde zich om mij heen zodat mijn gezicht in haar décollete begraven werd.
"Huisgeest, je kunt te ver gaan, zelfs in míjn kroeg!" riep Linda lachend. "Rob, jullie tafeltje is vrij."
"Wat denk je Angelique, nemen we haar mee?" vroeg ik.
"Aan tafel? Geen denken aan!" lachte ze.
"Op reis bedoel ik!"
"Als ze dit soort grappen achterwege laat en een normale gedaante aanneemt, liefst iets minder mooi dan ik zal ik er nog eens over denken." Huisgeest gaf haar een zoen op de wang en verdween richting uitgang. Voor ze het gordijn sloot veranderde ze even in een lelijke tante. Gelukkig was dat alleen voor ons zichtbaar. Net voor het gordijn dichtviel zag ik nog even haar natuurlijke groene gloed.
"Is ze altijd zo? Dat je het met haar uithoudt." zei ze terwijl wij bij het raam plaatsnamen.
"Ik houd het ook niet met haar uit maar zij wel met mij." lachte ik. "Aan jou de menukeuze, ik trakteer immers."
"Dat is goed, dan kies jij vannacht het menu!" Ik voelde dat de aanwezige gasten ons wat verbaasd aankeken.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Dit beloofd weer prachtig te worden. Ik kijk met genoegen uit naar het vervolg rob.
rob: Ik hoop dat je de tijd vindt, maar de verhalen schijnen hier nog wel even te blijven staan heb ik begrepen. Succes met opstaan.:-)) - remy
Wel apart ja, ik heb natuurlijk nog geen idee waar het naar toe gaat, maar ik zal het blijven volgen.
rob: Ik neem aan dat je de proloog ook las. We gaan naar de randen van het zevende universum. - aquaangel
leuk om te lezen en alleraardigst van je om mijn naam te gebruiken ;))
ik heb, foei dame! ietsje aangepast snel want ik moet zo gaan werken
maar ik weet wat je bedoelde.... op de cursus leerde ik trouwens wel ' te gebruiken ipv " (wat kan jij me daar over zeggen?)
groetjes Angélique
rob: Dat jij in principe gelijk hebt met die quote, maar ik de dubbele quote mooier vind staan op het scherm. De naam is puur toeval, de aard van het beestje ook.;-)) - Mistaker
Leuk en origineel.
Groet,
Greta
rob: Een achtervolgster uit een ver verleden?
|
