Volg ons op facebook
|
< terug
Een scootmobiel krijg je bij een pakje boter. 5/5
"Schat, ga je dadelijk mee?"
"Waar naar toe?"
"Naar het gemeentehuis, om een aanvraag te doen."
Henny verbleekte.
"Nee Henny, ik weet wat je zeggen wil. We gaan nu dan ben je door de eerste zure appel heen!" Hij meende het. "De scootmobiel die we tweedehands zelf kochten is stuk en de reparatie is in verhouding te duur. Jij hebt vervoer nodig!"
In de wachtruimte zat Henny met een brok in de keel te wachten tot ze geroepen werden.
"Mevrouw, meneer, komt u maar mee," zei een aardige dame, "En neemt u binnen maar plaats."
Ze ging zitten tegenover het stel en vroeg: "Wat kan ik voor u doen?"
Met een hoge versnelde stem begon Henny over de aanvraag van een scootmobiel.
"En daarom zie ik zo tegen het hele gedoe op, maar mijn man drong aan."
"Daar hoeft u niet meer tegen op te zien," stelde de vrouw Henny gerust. "Hier liggen nog notities van u en het kan daardoor versneld aangevraagd worden. Neemt u dit formulier maar mee en dan komt het wel goed."
"Dat viel wel mee hè, de eerste stap is gezet."
"Maar die andere stappen," verzuchtte Henny.
Peter vulde de aanvraag in en met een snel kloppend hart ondertekende Henny het formulier. Toch duurde het nog bijna een week voordat de brief op de post ging. Henny 'vergat' hem elke keer mee te nemen.
Drie dagen later ging de telefoon. "U spreekt met Anke Verhagen van het adviesbureau Brederode. U hebt een scootmobiel aangevraagd. Is het goed dat woensdag twee van mijn collega's bij u thuis komen kijken en bespreken wat voor u de beste oplossing is? De gemeente heeft ons advies gevraagd"
Brederode? "Dat is goed, mijn man is dan ook thuis, want hij heeft vakantie."
"Dan kunt u om elf uur de dames verwachten, als het u schikt."
Opgelucht legde Henny de hoorn neer. De wetenschap dat ze niet meer naar Argonaut hoefde, was een pak van haar hart. Ze kon bijna niet wachten tot haar man terug was van de hond uitlaten om het te vertellen.
De dames waren er precies op de afgesproken tijd. Terwijl Peter de deur opendeed, hield Henny de hond aan de lijn. Lucky kon wel eens te enthousiast op mensen afvliegen, zeker als het om vrouwen ging
"Gaat u maar aan tafel zitten, dat is makkelijker," zei Peter nadat ze zich voorgesteld hadden.
"Zal ik koffie zetten?" vroeg Henny.
De dames sloegen het aanbod af. Toen ze zaten kon de hond los en hij werd hartelijk begroet door het bezoek. De vrouw die rechts zat nam het woord.
"Ik zie aan uw houding en de enkele stappen die u nam, dat u moeilijk ter been bent. Ook gaf u mij uw linkerhand in plaats van de rechterhand. Mag ik vragen wat uw klachten zijn en hoe het komt?"
Dat mochten ze! Henny was door de toonzetting van die vraag helemaal gerust. Ze vertelde dat ze blij was dat er nu een ander adviesbureau was aangesteld en ze beschreef haar ervaringen met Argonout.
"Werd u zo ter woord gestaan en behandeld?" vroeg de vrouw met ogen zo groot als schotels. "Natuurlijk hebt u pijn, de spieren en gewrichten worden extra belast zo. Mag ik eens kijken?"
"Natuurlijk."
Ze liet haar handen, armen en voeten zien en legde uit dat een heel simpel iets als een stoeprand al een obstakel kon zijn. De vrouw die links zat, noteerde alles en stelde ook vragen, vooral of Henny bij een specialist onder behandeling was.
"Nee, want ze kunnen niets doen. Opereren mag niet en dat was de enige optie."
De dame rechts keek onderzoekend naar haar cliënt: "Heeft u last van uw linkerschouder?"
"Ja, heel vaak."
Ze keek de arts verrast aan. Hoe kon zij dat nu zien?
"Dat dacht ik al. Wilt u uw linkerarm helemaal boven uw hoofd uitstrekken."
"Geen probleem."
Henny stak haar arm omhoog en tot haar verbazing kon ze de arm niet helemaal meer strekken.
"Ook die spieren zijn overbelast door de beperkingen in hand en pols. U hebt wel degelijk een scootmobiel nodig en geen gewone. Ik adviseer een scootmobiel, schok en trilvrij, aangepast aan uw handen en schouders. Dat de artsen van dat ander bureau daar geen begrip voor konden opbrengen en u dat niet toegezegd hebben, is voor mij een raadsel. Mogen we naar uw schuur en poort kijken?"
"Dat mag maar er staat een scootmobiel in die we vorig jaar tweedehands gekocht hebben zodat ik toch nog ergens kon komen. Die is nu stuk. Ook hebben we een inklapbare rolstoel gekocht, zodat we toch een keer weg konden."
"Mensen nog op kosten jagen ook…" verzuchtte de vragenstelster.
Even later was het viertal weer binnen.
"Kan niet beter! Er is elektriciteit, een oprit om de schuur in en uit te komen. De poort is verbreed en er is een stoep. Wij nemen wél contact met uw huisarts op om te weten hoe zwaar uw schouder belast mag worden. Binnen enkele dagen neemt firma Doove contact met u op voor de levering."
De dame die alles noteerde, had ook nog een vraag.
"Ik ga altijd met mijn man zaterdags boodschappen doen. Gaan jullie samen? Ik vraag mij gewoon af hoe mensen zoals u dat oplossen."
"Met heel slecht weer blijft Henny thuis en ga ik alleen. Meestal gaan we samen. Bij het winkelen, loopt Henny mee. Als we in de ene winkel klaar zijn, gaat Henny de zaak uit en 'parkeert' zich aan een tafeltje bij de bakker verder op. Dat hebben we zo afgesproken. Ik betaal en zet de spullen in de auto. Dan gaan we samen naar de andere super en als we daar klaar zijn met inladen, gaat Henny vast in de auto zitten en later gaan we samen naar huis."
"Je moet toch wat, "lachte de vrouw. "Prachtig opgelost!"
Er werd nog wat nagebabbeld over de ervaringen van de vorige keren. Deze artsen lieten duidelijk merken dat het niet de schuld van Henny was, maar van de instanties. Een adviseur zei zelfs dat zij zich plaatsvervangend schaamde voor het gedrag en handelen van de vorige artsen. Door het gesprek leefde Henny aanzienlijk op. Erkenning krijgen, begrip en medewerking! Toen de dames weg waren en Peter de hond uitliet, zat ze nog een tijd verstomd voor zich uit te kijken, het hele gebeuren ging als een film voorbij. Haar man kwam achterom en Lucky rende naar binnen. Henny stond op, vloog in Peter zijn armen en huilde: "Het is eindelijk gelukt!"
Peter stond buiten met een hogedrukspuit de caravan af te spuiten. Buurman Jan kwam in zijn rolstoel aangerold en zei: "Ik heb nog een wasborstel van dat merk liggen. Kun je daar iets mee doen?"
"Niet nodig, wel fijn dat je het aanbiedt, maar ik heb er al een."
Henny zag de buurman praten en hobbelde naar buiten om het goede nieuws te vertellen.
"Wat gun ik je het van harte meid! Dat er een nieuw adviesbureau is, wist ik niet. Wel dat er een andere leverancier is. Ook ik had veel klachten over Welzorg. Ik weet dat er de afgelopen paar jaren erg veel klachten over de gemeente en instanties waren."
O ja?
"Daarom hebben ze besloten het anders aan te pakken. Een ander bestuur bij de gemeente, Welzorg vervangen door Doove en nu weet ik van jou dat Argonaut er ook uitgekieperd is. Ik ben echt blij voor je, want ik zie je de laatste tijd zo weinig buiten."
Binnen een week was de scootmobiel er. Wel wat meer geveerd maar niet schokvrij en aangepast. Dáár had de gemeente weer geen toestemming voor gegeven! Het zou ook anders zijn. Toch, ze kan vooruit. De winkels weer zelfstanding bezoeken. Niet meer denken met hond uitlaten en boodschappen doen, of, of, maar en, en.
Voor Henny was het ook heel erg belangrijk dat ze erkenning heeft gekregen. Ze is geen aansteller en het is niet haar eigen schuld! Er is weer leven verder dan de achterdeur!
feedback van andere lezers- lin
Henny, je hebt hier een prachtige serie neergezet, helemaal uit eigen ervaring opgeschreven met alle emoties die erbij horen. Heel knap gedaan en ik ben blij dat het toch goed kwam! Lieve groet, lin
Henny: Ik ben er ook heel blij mee. Bijna elke dag ga ik wel met Hurbie, zo noem ik hem, op stap. Fijn dat je kwam lezen en meeleefde. {} - zwartkopje
Mooi einde, al kon je als lezer al wel een idee hebben over de positieve afloop van het verhaal. Knap dat je het zo hebt kunnen neerschrijven.
groetjes,
zwartkopje
Henny: Ondertussen weer gevochten, over hulp, die ik kreeg. Nieuwe regels... Toch wat kunnen behouden - togu_hang
mooi geschreven henny, ik wens je't allerbeste, grtjes
Henny: Dank je! Nu nog een regenpak. :-d - SabineLuypaert
o lieverd (smile) eindelijk iemand met verstand, gelukkig maar dat deze miserie niet bleef duren (maar het had best en beetje veel menselijker gekund tegenover jullie he, ik hoop dat die engerds hun van hier tot de noordpool schamen, maar dat zal wel niet, die vergeten gewoond at ze met mensen bezig zijn, denken enkel aan hun statistieken) ben reuzeblij dat je nu kan rondsnorren (wel oppassen met de snelheidsbeperkingen he ;)) winkt vettig
Henny: hahaha! Ik maak de weg onveilig met mijn gecross met 12 km per uur! Als ik die dames eerder had gehad was mij veel leed bespaard gebleven. {} - aquaangel
en nu maar met veel mooie dagen scooteren door de natuur...xx
Henny: Vandaag gedaan! Alleen een bospad is toch een groot hindernis. :D Heerlijk met man ?n hond de grote wandeling gemaakt wat ik al drie jaar niet meer kon. - emmerik
Uitstekend verwoord! Weet je, ik heb die twee dames ook op bezoek gehad! Waarachtig. Toch duurde het voor een jaar en diverse brieven van de artsen voordat men inzag dat ik een scootmobiel inderdaad nodig had! Zo'n schuur en oprit en poort was bij ook een item. De gemeente wees mijn aavraag voor een traplift echter af, Ook mijn bezwaar werd door de gemeente ongegrond verklaard. Ik ben toen in beroep naar de bestuursrechter gegaan, die de gemeente hier terugfloot!
Alles bij elkaar, iets aanvragen is een hele heisa!Net als Henny had ik ook 12 km per uur, jawel. Heb het kreng opgevoerd!
Henny: Ik neem mijn petje voor je af! Dat er een bestuurrechter was, wist ik niet. Ik weet niet of je alle delen gelezen hebt, maar het is toch bar en boos dat zo met mensen omgegaan wordt. Opvoeren kan ik niet laten doen. Hurbie is een huurmobiel. Ja, hij heeft, vanaf vandaag een naam gekregen! Jij krijgt een grote knuf van mij! - Ghislaine
Uiteindelijk toch weer een beetje dwars gaan liggen. Jouw gemeente mocht zich eens goed schamen. Gelukkig heeft de gemeente of stad geen beslissingsrecht inzake handicaptezorg. De overkoepelende orgaan heet hier Integratie voor personen met een handicap en is ondergeschikt aan het ministerie van gezondheidzorg. Overal is in deze sector centen tekort met overvoedde ministers en artsen. Je zou ze!!
Henny: Dat is sinds 1 januari in Nederland ook zo. Ik ben bang dat ik hem anders nog niet heb gehad. Fijn dat je weer kwam lezen! - Hoeselaar
dit heeft veel voeten in de aarde gehad vooraleer je dat bekwam waarop je toch recht had. Zij die het beslissingsrecht hebben weten meestal van toeten of blazen, kennen de materie niet of zijn met duizend dingen tegelijk bezig en verschuilen zich achter cijfers en percentages.
Knappe beschrijving van hoe bureaucratisch ons gezondheidssysteem in elkaar steekt.
Groetje Wilhelm
Henny: Dank je! Ik ben een lange weg gegaan met veel hobbels. Toch, de aanhouder wint, maar vraag niet hoe. - ERWEE
Zie je wel: ERWEE wist het. Van een vroeger stuk.
Prima geheel en zeker ook voor deel 5.
Technisch zeer degelijk gezet.
Paar kleinigheden:
"Maar die andere stappen," verzuchtte Henny. => ook een " voor maar.
&
Ik weet dat er het afgelopen paar jaren ... => Ik weet dat er de afgelopen paar jaren ...
Henny: Goede verbeteringen ERWEE. Ik ga het aanpassen! - muis
Eind goed, al goed:) Een mens heeft erkenning nodig. Goed dat er een adviesbureau gekomen is Henny:)
Graag gelezen dit verhaal
groetjes
Henny: Al goed nog niet helemaal. Dat zal vast nog wel een keer komen. De minachtijg en de vernederingen vond ik nog het ergste. Deze dames hebben veel goed gemakt. - Vansion
Hé Henny
Ik zie dat het meer dan een jaar geleden is dat ik je las
en dat ik het eind goed al goed van dit verhaal heb gemist...
Nochtans ben ik me de fantastische titel altijd blijven herinneren...
Misschien krijg ik ooit splints bij een pakje boter?
dat zou me van pas komen bij het schrijven...
Nu even ernstig. Je hebt dit goed neergezet. met aandacht voor details en lévensecht. Als ik jou was zou ik er wat fantasie binnensmokkelen. Ik zou de omgeving (bv. de hogedrukreiniger) mee betrekken in het verhaal. Of de dames van het bureau wat meer karakter geven.Gewoon om het verhaal kracht bij te zetten.
Maar misschien wou je het het liefst plaatsen zoals het echt was. En dat mag natuurlijk ook.
Groet. Je hoort nog van me. Ik lees je bij. En reageer als ik uit de voeten geraak met mijn handen...
Henny: Ik heb het bewust wat kaal gehouden omdat ik het anders niet op kon schrijven. Dit hele gebeuren heeft mij heel sterk aangegrepen.
Gisteren werd ik gekeurd voor een parkeerkaart voor het hele land. Ondanks dat er nu een arts was van Van Brederode, was ik nog vol stress. Hij vond dat ik het al veel eerder aan had moeten vragen en zou de gemeente adviseren er een te verstrekken.
Het zal nog wel even duren voordat ik die angst voorbij ben, ondanks dat deze mensen heel aardig en begripvol zijn.
|
