Volg ons op facebook
|
< terug
Inspelen op Brusselmans-Oplossingen (1/2)
'Mijn man heeft last van erectiestoornissen en hij lijdt daar verschrikkelijk onder.'
Een deel van een kop boven een artikel in een bijvoegsel bij een weekendkrant. Een krant die overigens nooit, never, jamais, niemals, jamás, mai, aldrig of te nimmer in huis zou komen, ware het niet dat dochterlief de spaarpunten verzamelt die momenteel dagelijks op de voorpagina van dat dagblad staan.
Ik dus elke dag iets voor het middaguur naar de strikt persoonlijke krantenwinkel. Dat 'strikt persoonlijk' dient in deze context evenwel niet letterlijk genomen te worden.
Boven de deur van bedoelde zaak hangt er namelijk een lichtbord met het opschrift 'Krantenshop Agnes'. Nochthans treffen de klanten Agnes daar niet zo vaak aan. Agnes doet het zo goed in het leven dat dit hier eigenlijk reeds haar tweede krantenshop is. Een eerste winkel opende Agnes reeds jaren geleden in een ander deel van deze gemeente.
Om haar klanten waardig van dienst te zijn, staat in onze 'Krantenshop Agnes' een andere klassedame achter de toonbank. Haar naam is Sonja. Agnes mag er zijn. Sonja absoluut ook.
Ik dus heden zaterdag omstreeks half twaalf op weg naar de shop. Voor die krant met die spaarpunten. Al meerdere keren heb ik me lopen afvragen: waarom hebben die gasten van dat shitblad er niet gewoon aan gedacht een keer een extra pagina in een editie te steken? Met daarop al die vijfendertig uit te knippen spaarpunten. Probleem in een dag van de baan. Zo niet dus. Ik kwijt mij dan maar dagelijks van deze vaderlijke taak.
Oksel, de strikt persoonlijke viervoeter met staart, is daarbij mijn vaste wandelpartner. En hier dient dat 'strikt persoonlijke' wel degelijk zeer letterlijk genomen te worden. De hond loopt namelijk niet met lichtborden op haar rug om dat duidelijk te maken. Eerlijk gezegd: een hond met zo'n lichtbord op de rug, het zou geen zicht zijn.
Ik laat het dier dan wel dagelijks, in alle vroegte uit, doch ik probeer het ook zo te regelen dat mijn trouwe vriend nog een keer of zes plast op weg naar 'Krantenshop Agnes' en Sonja. Lichtpalen, een verschroeide struik of aan de voorgevel van een stilaan in verval zijnde huis behoren tot de mogelijkheden voor zo'n stilstaande fase.
Eveneens heb ik het dier in die mate weten te brainwashen dat ze haar schijterij steevast deponeert voor het huis van Lindemans Viviane. Verder geen woord over Lindemans Viviane.
Enkel dit nog: Lindemans Viviane heeft het genoegen precies halverwege te wonen tussen mijn strikt persoonlijke woning en 'Krantenshop Agnes'. Welke dus feitelijk schitterend gerund wordt door niemand minder dan Sonja.
Als we het huis van Lindemans Viviane naderen, bazel ik wat liefkozende woorden in de oren van mijn hond. En jawel, precies op het goede moment, voor het huis van Lindemans Viviane, doet Oksel haar gevoeg in de vorm van bruine, keutelachtige worsten. Heden waren het trouwens ook worsten, maar door een extra hap, rechtstreeks van de tafel gisteren, leek het toch allemaal iets platter. Iets weker. Iets boekweitachtiger. Iets drassiger.
Een keer is het ook falikant fout gelopen. Met name een dag of tien geleden. Die dag kwam de drol niet terecht voor het huis van Lindemans Viviane, maar voor de woning van Juffrouw Flore. Juffrouw, omdat ze carričre gemaakt heeft in de strikt lokale katholieke meisjesschool. Na zesenveertig jaren op pensioen kon, maar dat gewoonweg weigerde. Nog zes jaren hebben de schoolgaande meisjes van dit landelijke dorp Juffrouw Flore daar moeten dulden. Met of zonder levieten. Juffrouw ook, omdat ze nooit of van haar leven een vent tot zich toegelaten heeft.
Die Juffrouw Flore, laat het geweten zijn, ik heb het zo niet voor haar. Net goed dus dat mijn dierbare Oksel op het moment der schijterij de genoemde vergissing beging. Een revanche mijnerzijds nadat Juffrouw Flore op een zondag in 1964, na de Hoogmis, zwaar dacht te moeten uithalen naar mijn vrienden en mezelf. Terwijl wij de facto niet eens zo'n bijzonder grote zonde begaan hadden tijdens dat wekelijkse uur van gebed en devotie.
Nadat ik de bewuste krant met het voorlaatste nieuws van de hoop geplukt en de 1,25 euro neergeteld had in Sonja's rechterhand, toog ik wederom huiswaarts. Daarbij genietend van de fondant praline die Sonja mij naar aanleiding van de 'Dag van de klant' nog met veel liefde toegestopt had.
Om precies te zijn: in mijn strikt persoonlijke rechterhand. Zonder lichtbord of tattoos. Medegerekend mag ook worden dat die fondant praline enkel smolt op de strikt persoonlijke tong om dan, eveneens met veel liefde, de weg naar mijn strikt persoonlijke maag in te slaan. Honderd meter na 'Krantenshop Agnes': exit fondant praline. Aangename conclusie ook: zowel Sonja als ikzelf, we zijn dus beiden rechtshandig.
Mij tijdens het stappen geenszins de vraag stellend of Lindemans Viviane op de een of andere dag, of zelfs op deze feitelijke dag, hic et nunc misschien, ergens achter haar haag zou kunnen klaarstaan met in de hand een .22 Long Rifle. Om nog maar te zwijgen van desgevallend een Kalashnikow.
Erger zou ik het nog vinden indien Lindemans Viviane het venster van haar slaapkamer zou openen en mij haar pispot over het hoofd zou uitgieten. Enfin soit.
Ik kom thuis. Leg die pulpkrant op tafel. Neem plaats aan de pc, mijn dagelijkse werkmakker in de strijd om brood, hesp en kaas. Ik neem een karig maal tot me. Zoiets wat je ook voorgezet krijgt tijdens 'een sobere maaltijd' ten voordele van de derde wereldlanden, en daar dan wel, drank incluis, toch nog 14,75 euro voor afdokt.
Ik drop enkele overvolle plastic zakken in de grijze vuilniscontainer en ik denk: laat me maar even die shitkrant doorbladeren.
Allemaal oud nieuws uiteraard.
=Vervolg morgen, waarbij in deel 2 echte oplossingen worden aangeboden, oplossingen die de mannenwereld te goede zullen komen, en met name zelfs een oplossing voor een zeer goede vriend uit de schrijverswereld.=
feedback van andere lezers- libo
jep... ben hier geweest
knuffeltje
ERWEE: Zeer bedankt hoor Livina, en de oplossingen zitten in deel twee. - Victoria
Tof geschreven! Behoeft om de anale fase nog eens te herbeleven?:-)
ERWEE: Zeer bedankt!
Er zijn meerdere toffe ERWEE's te vinden op de site.
En morgen deel 2 met oplossingen die alleen schrijvers kunnen bedenken. - aquaangel
vervolg wacht ik af, graag gelezen Erwee.... x
ERWEE: Zeer bedankt hoor!
Dat vervolg ja, de wereld zit vol met eigenaardige oplossingen. - Henny
Smakelijk verhaal, zullen we maar zeggen. :D Ik lees het vervolg wel
ERWEE: Zeer bedankt hoor!
Het vervolg lezen zal zeker nodig zijn om die oplossingen te ontdekken. *wink* - SabineLuypaert
oe:o geen tato op uw hand???????? wat saai zeg hahah gutgut, plat van 't buikschuddend lachen hier hahahaha
ERWEE: en dat lachen kan nog, ook na deel twee
Zeer bedankt voor deze. - muis
§7stilaan in verval zijnd huis =< verval zijnde
§14Sonja's rechterhand, toog ik weredom huiswaarts.=>wederom
Ben benieuwd naar het vervolg Erwee:) Wat een vader leiden kan:)
groetjes
ERWEE: En niet te vergeten Lindemans Viviane, wat heeft die allemaal te lijden?
Zeer bedankt Muis, voor lezing en correcties. - mistral
ik heb hier aan mijn strikt persoonlijke tafel goed gelachen en toch wel wat kompassie gehad met Lindemans Viviane haha je weet een verhaal op te bouwen ERWEE en er de spanning in te houden, oksel is hier mee verantwoordelijk voor denk ik ... ;))
groetjes
ERWEE: en had die tafel nu een lichtbord?
oksel, jawel, die heeft hier idd. wel het een en ander in de pap te brokken
Zeer bedankt mistral! - Vansion
next
ERWEE: ok
|
