|
< terug
Knippen en scheren
Hond lag onder een boom.
Het was warm.
Heel erg warm.
Onder de boom was het minder warm.
Daar was schaduw.
De tong van Hond hing uit zijn bek.
Dat doen honden altijd als ze het warm hebben.
De boom stond naast het hek van de wei.
De takken van de boom hingen een stukje boven de wei.
In de wei lag Schaap.
Zij was in de schaduw gaan liggen.
Net als Hond.
Schaap had het ook warm.
Schaap had haar tong niet uit haar bek hangen.
Daar werd haar tong alleen maar droog van.
En kreeg ze meer dorst.
"Wat is het warm, he ?" hijgde Hond.
"Dat kan je wel zeggen" antwoordde Schaap.
"Het is veel te warm."
"Gelukkig hebben we hier schaduw" zei Hond.
"Ja" knikte Schaap.
"Gelukkig wel."
Hond en Schaap waren twee verschillende dieren.
Toch leken ze wat op elkaar.
Hond was een poedel.
Zijn vacht had net zulke krullen als Schaap.
En ook dezelfde kleur.
Schaap rekte zich even uit.
Ze moest heel hard gapen.
"Van dat warme weer word je lui" zei Schaap.
"Dat kan je wel zeggen" zei Hond.
Hond gaapte ook.
"Ik hoop vanmiddag wat minder last te hebben van de warmte" zei Schaap.
Hond keek haar aan.
"Wat ga je dan doen ?" wilde Hond weten.
"Ik niets" zei Schaap.
Hond keek haar vragend aan.
"Vanmiddag komt de kapper" zei Schaap.
"Hij gaat mijn vacht scheren."
"Dat scheelt" zei Hond.
"Dat scheelt zeker" knikte Schaap.
Het bleef een tijdje stil.
Het was veel te warm om te praten.
In de verte ging een hek open.
Schaap keek op.
"Daar komt de boer" ze zei.
Langzaam stond ze op.
"Tot straks" zei Schaap.
"Tot straks" zei Hond.
Schaap liep langzaam in de richting van de boer.
Heel langzaam.
Want het was veel te warm om snel te lopen.
Na een tijdje kwam Schaap weer terug.
Ze ging weer in de schaduw liggen.
Hond keek op.
"Oh, je bent er weer" zei hij.
Zijn bek hing nog steeds ver open.
Hond keek Schaap aan.
Hond begon te lachen.
Héél hard te lachen.
Schaap keek hond aan.
"Wat lach je nou ?" wilde ze weten.
"Hahahahahaha !!" lachte Hond.
Hij kon haast niet stoppen met lachen.
Schaap zag er zó raar uit !
Ze leek net een dikke worst.
"Vertel me nou waarom je moet lachen" vroeg Schaap.
Hond werd wat rustiger.
Hij had het nog warmer gekregen van al dat lachen.
"Lach je mij soms uit ?" vroeg Schaap boos.
"Ja, ik kan er niets aan doen" lachte Hond.
"Je ziet er zo raar uit !"
Hond blafte van plezier.
"Je loopt echt voor gek."
Schaap kreeg tranen in haar ogen.
"Dat is niet aardig" snikte ze.
Hond rolde nu op zijn rug van het lachen.
"Je zou jezelf eens moeten zien" kefte hij.
Schaap ging met haar rug naar Hond toe liggen.
Die nare poedel wilde ze even niet zien.
Ze dacht dat ze vrienden waren.
Nou, dan had ze zich vergist.
Ze hoorde Hond nog steeds gillen van de lach.
Schaap wilde opstaan en weglopen.
Maar dit was de enige plek waar schaduw was.
En het was nog steeds erg warm.
Schaap hoorde ergens een deur opengaan.
Ze tilde haar kop op.
Het was de boerin.
Ze liep naar de plek waar Hond lag.
Hond had nog steeds veel pret toen hij met de boerin mee liep.
Schaap wist niet waarom ze Hond kwam halen.
Het kon haar eigenlijk niet schelen.
Hond was nu tenminste weg.
Ze hoefde nu niet meer naar dat vervelende gelach te luisteren.
Ze deed haar ogen dicht.
Misschien zou ze wat kunnen slapen.
Na een tijdje werd Schaap wakker.
Ze hoorde iemand aankomen.
Ze keek en zag dat Hond weer terug was.
De ogen van Schaap werden groot.
Zag ze dat nu goed ?
Hond kwam dichterbij en ging weer in de schaduw liggen.
Ja.
Schaap had het goed gezien.
Ook Hond was naar de kapper geweest.
Ze kon haar lachen bijna niet inhouden.
"Ben je naar de kapper geweest ?" vroeg Schaap.
"Ja" antwoordde Hond.
"Hahahahahaha !!!" lachte Schaap.
Ze kon het niet meer tegenhouden.
"Wat lach je nou ?" vroeg Hond.
Schaap kon geen antwoord geven.
Ze kon alleen maar lachen.
Hond werd boos.
"Wat is er ?! Riep hij.
Schaap werd wat rustiger.
"Heb je al gezien hoe je eruit ziet ?" zei ze tegen Hond.
"Nee"zei Hond.
"Hoezo ?"
"Je ziet er echt heel mal uit" mekkerde Schaap.
"Dat is niet aardig" jankte Hond.
Hond was bijna kaal.
Alleen zijn staart was niet geknipt.
En boven zijn poten zaten nog krullen.
Daardoor leek het net alsof hij sokken aanhad.
Schaap kwam nu haast niet meer bij.
Ze rolde op haar rug van het lachen.
Hond dacht even na.
Hij was boos op Schaap.
Maar Schaap was ook boos geweest op hem.
Hij had Schaap ook uitgelachen.
En nu lachte Schaap hem uit.
"Zeg Schaap" zei Hond.
Schaap was nu bijna uitgelachen.
"Wat is er ?" vroeg ze.
"Sorry" zei Hond.
"Omdat ik je heb uitgelachen."
Schaap knikte.
"Het spijt me ook" zei ze.
Ze keken elkaar aan.
En begonnen allebei hard te lachen.
"Je ziet er toch wel een beetje raar uit" blafte Hond.
"Jij ook" zei Schaap.
Nu vonden ze het helemaal niet erg dat ze om elkaar moesten lachen.
Het was eigenlijk best wel grappig.
Maar ze bleven niet lang lachen.
Daarvoor was het veel en veel te warm.
Ze gingen er nog eens goed bij liggen.
In de schaduw van de grote boom.
feedback van andere lezers- drebddronefish
Kinderlijk grappig, het zou evenwel aangenamer lezen mocht je de weggelaten zinsdelen er toch nog op één of andere manier aan zou toevoegen.
groetjes - Victoria
:-)
doet mij aan leesboekjes van de lagere school denken... nostalgie
|
