Volg ons op facebook
|
< terug
Kattenperikelen : 4 - Ramses, zo maken ze ze niet meer.
Mijn katten zijn uniek. Speciaal en helemaal anders dan elke andere doorsnee kat uit de buurt, de straat, de wijk, het dorp, het land en omstreken. Mijn katten zijn de geweldigste, liefste, vriendelijkste wezentjes die hier rondlopen en ik, mag mij met trots, 'hun' moeke' noemen.
Vroeger, dat wil zeggen, heel lang geleden in 1982, toen ik nog een klein mensje was, hadden wij een babykatertje. Een heerlijke lieve pluizenbol in donker chocolade bruin. En zeg nu zelf, wat is er schattiger dan een kitten. We doopten hem Ramses in een heuse ceremonie waarbij wij, zijnde zus en ik, al de kinderen uit de straat uitnodigden. Achteraf kreeg iedereen limonade en chips.
Ramses groeide op tot een stoere, lieve grote kater van een goeie 8,5+ kilogram, zonder echt te vet te zijn. Met zijn atletische lichaam was hij een echte bink, die nogal tuk was op het vele vrouwelijke schoon uit de buurt. Helaas hield hij ook van territoriumafbakening, met het gevolg dat mijn ouders op een gegeven dag besloten hem te laten castreren.
Ik herinner me nog dat hij nog niet helemaal wakker was toen hij terug thuis gebracht werd door de dierenarts met camionette, en ook dat ik heel erg bezorgd was. Tot in de overdrijvende trap (hoorde ik naderhand zeggen.) Omdat mijn poes, ocharme, er zo 'slappekens' bijlag. De hele nacht heb ik toen naast hem in het waskot -waar ik stiekem mijn donsdekentje mee naartoe gesmokkeld had- gezeten.
Zo brachten wij samen onze, en zijn eerste ontknikkerde nacht door op de washokgrond. Onze band voor het leven was gesmeed.
Van toen af aan, elke keer ik ziek te bed lag, kwam Ramses er bij gekropen. Bij elk verdriet, groot en klein, was Ramses daar om mij te troosten. Bij elke poppenkast die we speelden, mocht Rammetje een rol meespelen. Bij elke kamer die ik betrad, volgde mijn Rammetje in het kielzog.
Wanneer ik nu bedenk wat ik dat arme schaapje allemaal aandeed uit liefde... Ik heb hem in poppenkleedjes gestopt, vervolgens in een poppenwagen gelegd om daarna met hem de hele straat door te wandelen en trots 'mijn' kindje te laten zien aan de buren. Hij liet graag met zich sollen en ik solde graag met hem. Ook liep hij aan de leiband als een getraind hondje, reed mee in de wagen, ging met ons wandelen in de duinen en hij wist als geen ander hoe hij een mens om kon kopen, pure emotionele black-male, daar was hij ook al zo een meester in. Om het kort te zeggen, Ramses was 'De' man.
Bijvoorbeeld, als wij naar zee gingen tijdens de schoolvakanties, kwam vader elke vrijdagavond achter, met de kat. Die lag dan als een sjaal op het dashboard van de auto gedrapeerd, of in zijn hals.
Aan zee zelf, wandelde hij netjes aangelijnd, steevast vanuit de auto recht naar de achterdeur van het restaurant onder ons appartement. Waarop de kok dan buiten kwam, hem een dikke wrijf gaf met natuurlijk Westvlaams gemompel, ons een grote glimlach schonk en vervolgens de keuken binnenliep om weer buiten te komen met een stukje filet pûre voor zijn vlaamse vierpotige chocoladevriend.
Ramses verstond de kunst altijd de lekkerste beetjes te versieren en dat deed hij met zo'n flair dat men het soms zelfs niet eens doorhad in de maling genomen te worden.
Het was trouwens heus niet de eerste keer dat het lekkerste stukje vlees naar hem ging wijl wij de beentjes afknabbelden van ons koteletje. (dat was wel als moeder niet keek natuurlijk, anders bakte die haring niet.)
Op een van die vakanties aan zee gingen we minstens een keer dagelijks met Ramses wandelen. Tenslotte woonden wij thuis op 'den boerenbuiten', zoals ze dat hier zeggen en een boerenbuitense poes twee dagen opsluiten, dat kon niet, vonden wij.
Gezonde zeelucht wordt niet voor niets gezond genoemd voor iedereen.
Ons appartement bevond zich quasi recht tegenover het begin van de Blankenbergse duinen. Het leek dus logisch dat we met hem in die duinen gingen wandelen. Voor hem, Ramsesje dus, waren duinen een reuze kattenbak. Hij liep zo graag te spurten met zijn pootjes in dat rulle zand, zover zijn lijntje lang was en wij, hadden er ook deugd van.
Na een tiental minuten spelen en putjes graven, zette hij zich dan schrap om een echt putteke te graven daar zijn verwachte en opgespaarde boodschap in te doen.
Het moest gezegd, nooit hebben wij ons Ramsesje er op betrapt een putje te graven om zijn behoeften te doen, op een plaats waar enige argeloze voorbij wandelende mens er per ongeluk in zou kunnen getrapt hebben. Steeds weer verstopte hij zich deels onder een struik. Of het uit verlegenheid was of om de mensheid te beschermen, hebben we nooit geweten. Ach, hij was zo flink.
Behalve die ene keer dan. Toen had hij een konijnenpijp gevonden en schoot zijn lenige lijfje er als een pijl uit een boog in. Op een, twee, drie zat hij er zover in, dat wij hem er maar amper meer uitkregen. Uiteindelijk hebben we hem er na enig graafwerk aan zijn achterpootjes moeten uittrekken, hetgeen ons niet echt in dank werd afgenomen; Doch, Ramses wist instinctief dat wij hem nooit kwaad of pijn zouden doen. Hij besefte echt dat het voor zijn eigen goed was. De situatie was er trouwens netelig genoeg voor. Naderhand zat er zand in zijn neus en oren, om van de rest nog maar te zwijgen.
Na dat avontuur heeft hij het nooit meer aangedurfd in een konijnenpijp of hol van enig andere dier te kruipen. Van die dag af, was onze Ramses, nog steeds even lief en stoer, maar hij werd een schrikkepeut en een eenzame poezenman op duinwandelgebied. Thuis merkte daar niemand wat van, hij ving nog steeds al dat hem voor de pootjes kwam, maar bleef stokstijf staan, wanneer zijn potentiele buit een gat in de grond inspurtte.
Enkele maanden nadat hij gecastreerd was, werd hij steeds rustiger, liep niet meer zo ver weg. Een schare vriendinnetjes kwam hem nog wel trouw aan de venster zitten buiten proberen lokken, maar veel meer dan samen in de bloementuin liggen en een muis delen was er niet meer bij. althans, voor zover wij met onze onschuldige oogjes konden zien.
Toen besloot pa dat het tijd werd een speelkameraadje voor hem te vinden. Pa durfde nogal eens de oneerbiedige naam 'dikzak' of 'Ha lamzak' laten vallen als Rammetje onder zijn ogen kwam. Nochtans bestond er geen trouwere en lievere schat als hij. Het was trouwens niet meer dan een plagerijtje, maar dan wel eentje van het soort waarop wij heel verbouwereerd in actie schoten, om die arme schat zijn wollige oortjes te beschermen tegen zulke denigrerende praat. Ramsesje liet het in elk geval nooit aan zijn hart komen.
Elke avond op mensenslaapuur, werd Ramses trouw buitengezet. 'Om poezendingen te gaan doen,' sprak pa wijselijk en, 'een beetje beweging na een vermoeiende ganse dag slapen.' Waarop ik hem stiekem vijf minuten later langs de garage weer binnensmokkelde.
Ramses was een lamme goedzak en de vriendelijkheid zelve. Hij heeft me trouwens nooit verraden, hoewel het me nog steeds verwondert dat onze ouders nooit te weten kwamen hoe hij nu weer binnengeglipt was.
Wij zwegen, Ramses zweeg en zij ook.
Ramses was een groot katerman, zo maken ze ze niet meer.
feedback van andere lezers- muis
andere doorsneekat=< doorsnee kat
Hij liet graag met zich sollen en ik solde grag met hem=< graag
WOW! Zo een kater wil ik ook hebben! Heel goed neergepoot Sabine:) Goede opbouw, echt fantastisch:)
Verveelt ook geen seconde:) Ik zie Ramses zo voor me:)
Met dat konijnehol was erg grappig:)
Allee, mijn nachtje is weer goed met een katteverhaaltje:)
Sluutjes
SabineLuypaert: oi, wreed he, heb ik net nog gekeken en toch weer overgekeken (smile) blij dat je nachtje er goed uit ziet worden zie (smile) hier is ne foto van wijlen mijnen schat (gans vanonder) http://www.sabineluypaert.com/bekijk.asp?type=f&id=286&c=2
zie je meteen over wie je nog slaapwelverhaalkes kan verwachten he ;)
enne, dat konijnenhol was echt gebeurd zenne (sad)
haja, mercie om 't graag te lezen he - ivo
ja, hoe een diertje de alter-ego kan worden waarin hetgeen de mens hetgeen hij voelt en denkt kan projecteren.
neemt niet weg dat dieren ook een eigenheid kan hebben dat men kan 'herkennen'. Er zijn lieve, valse en wilde katten ... en zo ken ik ook mensen die lief, vals en wild zijn ... daarin kan men overeenkomsten zien ...
leuk verhaal en goed gebracht ..
SabineLuypaert: het was dan ook een schatje he, en 't is waar, elke poes is zoals elk mens, net even anders dank je ivo - ERWEE
Straffe poezenkerel die Ramses.
Mooi en leuk geschreven.
einde alinea 10:
zette hij zich dan schrap om een echt putteke te graven "em" daar zijn
SabineLuypaert: was schatje zenne (smile) (oi, wat staat die 'em' daar te doen,, rap wegmaken zie)
dank je erweeken - mistral
Daar kan mijne Miro nog een puntje aan zuigen zie! maar ach, dat katermannetje is ook nog jong hé ...
ik heb van je verhaal genoten!!!
SabineLuypaert: Jama Miroken moet nog veel groeien he ;) ramsesje is 21 geworden zenne, heeft erg veel geleerd in die tijd (ikken ook)
bedankt voor 't genieten he - annedanvoie
Wat een leuk verhaal,
heel graag gelezen.
Een echte katervent
deze Ramses van je*
vriendelijke groet,
liefs,
@nne xxx
SabineLuypaert: hij was mijn liefste chocoladevriendje (smile)
heel dank je wel om mee te genieten - Henny
Klopt, Sarbine, sommige dieren waren écht je lievelingsdieren. Die steken er met kop en schouder bovenuit! Dat deed Ramses ook. Graag komen lezen.
SabineLuypaert: elk beestje dat ik in huis krijf is wel een beetje lievelingsdier zenne, maar ja, een mens is er zo aan verknocht he (smile) herken jij vast als ook dierenmensje zijnde ;) - togu_hang
graag gelezen Sabine ... van Ramses de Grote
groetjes
SabineLuypaert: (smile) heel dank je wel, ook in naam van mijn rammetje zaliger ;) - fenk
Eigenlijk ben ik niet zo'n grote dierenman (waarschijnlijk heb ik er nu voor altijd bij je gelegen), en ik hou zeker niet van dierenverhalen. Maar dit verhaal gaat eigenlijk meer over een lief meisje, en het is heel vlot geschreven. Daarom heb ik het met veel plezier gelezen.
("ontknikkerd": prachtig woord)
SabineLuypaert: geen dierenmensje??? jee 't is goed dat ik je ken zenne of ge ahd er gelegen ahhaa, wel lief dat je toch komen lezen bent, en dat het lieve meisjesschrift de doorslag gaf ;)
heel groot bedankt zenne, (en over die knikkers;) 'k wou het netjs houden he ;)) - jbrouns
Hela Sabineke dat hebt ge schitterend neergepend, ik krijg onmiddellijk een goed beeld van Ramses en een hele boel sympathie voor zowel Ramses als voor dat kleine meisje dat zoveel van hem houdt. Leest supervlot! (Ik vind 'ontknikkerd' ook prachitg gevonden). Tudelu
SabineLuypaert: ja in die tijd waren we allemaal errug schattig he ;) heel dank je wel voor je zalige reactie (en ik over die knikkers;) 't moest netjes blijven he hahaha, toen kende ik bepaalde woorden nog niet ;))
|
