|
< terug
Veertig en acht (Definitie van overspel)
Ik vloek en kanker bij de aanblik van een wit briefje onder mijn ene ruitenwisser. Ze zouden de ordehandhavers die niet verder kijken dan hun blauwe neus lang is en die mijn parkeerticket niet zagen liggen, geen eten meer mogen geven. Uithongeren die lui, verbannen naar een eiland waar de kans op een tsunami groot is. En hetzelfde met de weerman die de wind niet heeft voorspeld waardoor dat parkeerding misschien is weggewaaid toen ik het portier opende. Ik grom een serenade weinig verdraagzame verwensingen bijeen.
Het briefje is dubbelgevouwen en lijkt van dichtbij in niets op de klassieke boete.
Ik lees: "Voor jou" in sierlijke letters. Voor mij? Van-wie-waar-hoe-maar-vooral-waarom? Met de bijnaam Aagje naar een van mijn zovele deugden, open ik met haastige trekken het kleinood.
"Je ruikt lekker en je lacht zo mooi. En iedere keer als ik jou zie is mijn dag goed. Ik wil wel met je praten, maar durf het niet. Op deze manier lukt het wel, bel je me eens? Nummer…."
Getekend "X", van initiaalzoen of Xander of Xeghetnunogniet.
Straatvriendje heeft het aangedurfd me een variant op een liefdesbriefje te bezorgen, hoe onwaarschijnlijk lief, snoezig en vertederend. Ik kreun hardop en verbaas de hele buurt met mijn breedsmoelkikkerlach van volkomen gelukzaligheid. Het feit dat Straatvriendje tien jaar jonger is dan mij, bloedmooi en nu nog een hapklare brok blijkt te zijn, streelt mijn ijdelheid. Diezelfde trots die met de nakende jaren van hormonale droogte en opvliegers af en toe een deftige knauw krijgt.
Zonder nadenken stuur ik hem een berichtje terug. Ja, ja, driewerf ja. Dat ik hem graag zou ontmoeten op een rustig moment. Dat die ogenblikken echter nu wat schaars zijn (net zoals zijn kledij in mijn gedachten, maar die quote hou ik wijselijk voor mezelf) maar dat hij nog van mij hoort. Zeker weten. En ik verzend.
Drie kilometer -en twintig minuten file- verder verwens ik mijn spontaniteit die meestal hand in hand gaat met tomeloze naïviteit. Het twijfelkonijn knaagt aan mijn maag. Mijn levensmoto is altijd geweest "doe niets aan een ander wat je niet aan jezelf wil doen". Dergelijke wijsheid is de parameter van mijn rustig bestaan en de manier waarop ik Lief in de ogen kan kijken zonder loenstrekjes. Maar ik voel deze keer kriebels, een potje vreemdgaan als jeukpoeder in mijn sleurig bestaan. Vertel ik het Lief, en wat als die het verkeerd opneemt? Wat als hij me van lichtzinnigheid beticht en dat ik een Beetje Tippel ben? Verzwijg ik het hem omdat ik toch niets misdoe, of nu toch nog niet? Zou ik het van Lief verdragen dat hij er een laanvriendinnetje op nahoudt? Ik geraak er niet uit en teer thuisgekomen op de kennis van de internetpsycholoog. Ik vind een vreemdgalijstje en punt het een en ander af. Seks hebben is geen vereiste voor overspel, je gedachten zijn een eerste aanwijzing. Dingen met een ander bespreken die je niet met je partner bespreekt en voor hem verzwijgt, is ook mis poes. En het menu wordt afgesloten met " in functie van hem handelen, zoals je speciaal kleden of je opmaken".
De barometer gaat op en neer. Ik lag nog niet met Straatvriendje tussen de lakens, maar denk stiekem wel aan dolle pret in een vurig hotelbed. Woorden waren er nog niet, maar blikken des te meer. En ja, sinds ik de kaap heb overschreden hanteer ik kwistiger de poederkwast en die kleedjes gaan ook niet onopgemerkt voorbij. En hoewel Straatvriendje het niet heeft over mijn mascarawimpertjes en prachtig gevormde benen, verwacht ik dat toch een beetje in brief twee.
Lief opent de deur, en ik moffel het blaadje haastig weg. En in die ene heldere seconde beslis ik nog eventjes te leven volgens de leuze van mijn grootmoeder met "wat niet weet, niet deert", wanneer ze stiekem taartjes kocht. Of misschien parkeer ik dit gevoel eventjes onder "geniet, maar met mate…."
feedback van andere lezers- thiefenthal
Zelden lees ik de verhalen op write history wegens erbarmelijk slecht geschreven. Jij maakt hier de gelukkige uitzondering. Er zit wat spanning in de lucht maar mij treft vooral de eerlijkheid van dit verhaal.
annvanbyl: Bedankt, het doet goed om dit te lezen ! - dichtduvel
Leuk, slecht weinigen bereiken de totale droogte, dus troost je, J
annvanbyl: hoera, er is nog hoop...:-)
|
