|
< terug
Het orakel van Siwa
De uitgestrekte dorre vlakte leek al van in het begin mijn aandacht te trekken, het zoutmeer bood een adembenemend vergezicht en het leek als voorbestemd, we ploften ons neer in de rieten zetels die daar blijkbaar klaar stonden. Hier had ik alle tijd om alles eens op een rijtje te zetten, iets waar ik thuis niet aan toekwam.
Een tenger ventje liep er te zeulen met een tot op de draad versleten jutte zak met daarin enkele flesjes gekoelde frisdranken, god mag weten waar hij die vandaan haalde in deze woestenij. Alles leek nu in slowmotion te gaan verlopen, waarschijnlijk een gevolg van te lang blootgesteld te zijn aan deze extreme temperaturen. In dit deel van de oase was er geen levendige ziel te bespeuren uitgezonderd onze volgeling die aan ons meende een stuiver te kunnen verdienen, dit was echt een godvergeten plek. Ik voelde toen al dat ik hier zeker zou terugkeren, het orakel van Siwa oefende een enorme aantrekkingskracht op me uit, Alexander De Grote en Rommel waren me al voorgeweest, nu was het mijn beurt om er op verkenning te gaan.
De verschillende warmwaterbronnen in de oase maakten het een heel klein beetje draaglijk allemaal, de opborrelende waters maakten dat er leven mogelijk was, we maakten er dan ook gretig gebruik van en doken bij elke gelegenheid het warme water in. De lokale bevolking hadden irrigatiekanaaltjes gegraven en er zodoende hun akkers bevloeid, de glanzende dadels waren er het bewijs van dat dit allemaal de moeite waard was dit slavenwerk uit te voeren.
Tijdens de middag als de zon haar hoogste stand bereikte en er geen levende ziel op straat te bespeuren was lag ik vanuit een belommerde tent de omgeving te observeren. Alle leven leek er te zijn stilgevallen, de mannen lagen languit onder zeilen in de groene tuinen, de donkere tabak die ze rookten gaf aan dit beeld nog een extra dimensie. Vrouwen waren er niet te bespeuren, die kwamen alleen tevoorschijn als de eerste duisternis van de avond zijn intrede had gedaan, volgzaam liepen ze een eindje achter hun mannen aan, gehoorzaam als jonge honden liepen ze met hun hoofd gebogen over de straat en vermeden elk oogcontact met ons, vreemdelingen.
De afgebrokkelde muren van de huizen uit de oase werden verwoest door een regenbui nu al meer dan 55 jaar geleden, sindsdien was er hier geen druppel regen meer gevallen, de uit klei opgetrokken gebouwen waren hierdoor dan ook grotendeels verwoest en stonden er nu bij als ruines uit een horrorverhaal.
We bezochten er de dodenberg en zagen er mummies in alle maten en groten, hier werden alle bewoners van de oase begraven in een soort van kerkhof in een bergwand, in de zandgrond werden de graven uitgegraven en er op die manier geconserveerd voor de oneindigheid.
En terwijl de avondzon heel snel naar beneden valt haasten we ons richting dorp om er onze vermoeide ledematen in een warmwaterbad te dompelen en er weg te dromen in deze uit een stripboek geknipte omgeving.
feedback van andere lezers- aquaangel
heel fraai om te lezen hoor xxx
is: liep er te zuilen, niet: liep er te zeulen??
Synoniem van zeulen: sjorren (werkwoord)
Synoniem van zeulen: sjouwen (werkwoord)
Synoniem van zeulen: torsen (werkwoord)
zuilen: kasteel in nederland
zuilen: Plaatsen-in-Benelux
zuilen: Plaatsen-in-Europa
zuilen: Plaatsen-in-Nederland
zuilen: Utrecht / plaats in
zuilen: plaats in Utrecht
zuilen: kasteel
En terwijl de avondzon heel snel naar beneden valt haasten
komma tussen valt en haasten plaatsen:
En terwijl de avondzon heel snel naar beneden valt, haasten
roggemanj: Is bij deze aangepast :-) - cehadebe
Prachtig omschreven, ik proefde de hitte en zag hoe mooi het was.
roggemanj: Bedankt voor je reactie
|
