Volg ons op facebook
|
< terug
Flarden van mijn "zijn" - Trauma
Argeloos een blik door het raam naar de grijze lucht werpend, besefte ik plots dringend een glazenmaker te moeten bellen. Toen ik de scherven samen veegde zwierven mijn gedachten doelloos rond in mijn verleden. Wat mijn geheugen betreft, ben ik zeker goed bedeeld door moeder natuur of de schepper des levens, als je dat liever hoort. Eigenlijk heb ik altijd op de laatste rij gestaan bij de bedeling van alles en nog wat. Bijna iedereen bekijkt dat verkeerd volgens mijn zienswijze, eender wie iets moet verdelen aan een grote massa zal "te" zuinig beginnen om zeker te zijn niemand met lege handen terug te moeten sturen. Daarom mag je er zeker van zijn dat je als laatste meer krijgt dan de eersten.
Mijn geheugen gaat jammer genoeg terug tot voor mijn geboorte. Het was ergens in mei negentienhonderd zesenvijftig. Ik werd nogal bruut wakker geschud toen mijn vader op zijn fiets sprong en tegen mijn moeder riep " schat, we rijden naar de heide van Waasmunster".
Na wat te hebben rondgewandeld zochten ze koelte tussen enige struiken. Wat mijn vader toen bezielde weet ik niet, maar ondanks het warme weer begon hij daar om mijn moeder te imponeren allerhande turnoefeningen te doen. Het moet haar bevallen zijn, want ze begon spontaan mee te doen. Na een tijdje dooreen geschud te zijn, voelde ik iets alsmaar harder in mijn rug drummen. Opeens merkte ik dat ik vlak voor de uitgang van ons verblijf zat, het was er zo pekdonker dat ik het eerst niet opgemerkt had. Er begonnen zich alsmaar meer en meer broertjes en zusjes samen te dringen tot de druk zo groot werd dat ik in paniek naar buiten snelde. Ik keek nog even achter mij en merkte dat ze wel met honderden, duizenden of misschien wel miljoenen waren, juist weet ik het niet, want ik kon toen nog niet tellen. We werden met een rotgang door een lange tunnel geperst tot we opeens in een donkere glibberige grot werden gesmeten, met tussenpozen voelde ik dat er telkens een andere lading over ons heen werd gegooid. Ik begon dan maar te zwemmen en te zwemmen achterna gezeten door de rest met hun dikke koppen. In de verte zag ik iets liggen dat op een knikker leek, ik zwom er achter en wou dat met een duw naar mijn achtervolgers rollen. Met een grote aanloop knalde ik ertegen en tot mijn grote verbazing belande ik er middenin.
Al vlug begon ik te groeien en kreeg een slang in mijn buik geduwd waarlangs ik te eten en drinken kreeg. Regelmatig werd ik daar dooreen geschud zodat ik tegen alle zijden van die grot botste en onderste boven in mijn warmwaterzak lag. Even later kwamen er dan een heleboel kleine broers en zusjes langs, maar liet hen niet binnen. Ik denk dat het hun begon te vervelen want ik zag ze steeds minder en minder passeren. Naarmate ik groeide werd mijn verblijf kleiner en kleiner tot ik een aanval van claustrofobie kreeg en woest begon te schoppen en stampen. Opeens spatte mijn warmwaterkruik uiteen en werd ik naar buiten geperst. Met heel veel moeite lukte het mij om mijn hoofd naar buiten te wringen en werd tot mijn grote schrik vastgenomen en naar buiten gesleurd. Een groen marsmannetje nam me met mijn voeten, hield mij ondersteboven vast en sloeg op mijn zacht achterwerkje. Dat zal mijn straf geweest zijn omdat ik de boel daarbinnen heb verwoest. Ik kromp in elkaar van de koude, die gierigaards hadden de verwarming veel te laag gezet, nu weet ik dat het een eerste gewenning was aan het temperatuurverschil van de ene seconde op de andere. Plots kreeg ik geen zuurstof meer, ze hadden verdorie de luchtslang doorgesneden en dichtgeknoopt. Ik ben daar dan eens goed beginnen protesteren en ze gaven me dan maar vlug aan mijn moeder.
23 februari negentienhonderd zevenenvijftig, veertien uur zestien.
De eerste traumatische ervaring in mijn bestaan. Jullie mogen gelukkig zijn er niets meer van te weten.
-Geluk komt onverwacht tot bloei en omdat het maar van korte duur is, moet je er ter plekke van genieten (David Baird)
feedback van andere lezers- ERWEE
Vind ik een goed en veelbelovend begin.
freke: het doet me veel genoegen dat van jou te horen,
bedankt voor je reactie en waardering
ggreetzz, fr?ke - drebddronefish
Zeer vlot allemaal. Graag gelezen
groetjes
freke: ik zal je dan even vlot bedanken voor je reactie en waaardering
ggreetzz, fr?ke - mistral
Ik heb er formidabel van genoten Fréke! méér, méér ...!
freke: ben zeer blij dat het je bevalt
bedankt voor je reactie en waardering
ggreetzz, fr?ke - figment
Interessante ideëen, van die laatste rij, en uiteraard de seks/zwangerschap/geboorte herinnering. Ook leuk uitgewerkt.
freke: zo denk ik er toch met overtuiging over ;-)
bedankt voor je positieve reactie en waardering,
ggreetzz, fr?ke - SabineLuypaert
PROEST
ik ben dan maar rap beginnen zwemmen hahah
ooo freke wat een zalig stukje NOGNOGNOG
freke: (*bloos*) kan niet goe tegen applaus, en zeker niet als ze het zelf beter kunnen
ggreetzz, fréke - muis
Dit is een prachtig stukje. Hoe je de bevruchting beschrijft is wonderlijk!
Even naar kijken: doorheen geschud=>dooreen.
Niets op aan te merken, geen woordje te veel, opbouw is goed en het vlot:)
groetjes
freke: bedankt voor de corectie
heb veel geleerd van de reacties bij mijn proloog ;-)
bedankt voor je lofvolle reactie en waaardering
ggreetzz, freke - tati
Idd een heel leuk en mooi geschreven stukje. Heel graag gelezen :o)
freke: jullie zijn vree eensgezind, ik begin het al wat te geloven ook ;-)
bedankt voor je reactie en waardering
ggreetzz, fr?ke - togu_hang
Freke ... ik weet het niet heel zeker, maar ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat ik ook zoiets meegemaakt heb ... of is het nen déjà vue???? Mijn geheugen is een paar jaartjes jonger, dus misschien is mijn wijsheid nog nie zo ver LoL.
Knap en plezant ... graag gelezen
groetjes
freke: ik vermoed dat het maaar best is dat we er ons niets ven herinneren, het moet verdomde pijn doen peinzek ;-)
bedankt voor je stimulerende reactie en waardering
ggreetzz, fr?ke - jbrouns
Dat hebt ge goed gedaan fréke, boeiend geschreven, dus graag gelezen. Nu zijt ge goed vertrokken, ben benieuwd naar wat volgt. Vraagje: de titel, is dat een werktitel of wil je deze behouden? Naar mijn mening is hij niet erg origineel.
Grts.
freke: Flarden van mijn "zijn"...... is en blijft de titel, maar bij het volgende zal de subtitel anders zijn.......
sugesties altijd welkom!
bedankt voor je aanmoedigende reactie en waardering
ggreetzz, fr?ke - green_eyes
Amai, hoedje af!!!
Applaus ze, nog van dat... wat een super intro... wauw!
Grts, Marina
freke: h?h?, ik durf nie meer..... ;-)
bedankt voor je reactie en waardering
ggreetzz, fr?ke
|
