naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Einde der dagen/ Lof van rommel/ deel 3

door drebddronefish

Het verhaal! Het verhaal was er weer. Steeds kwam dat verhaal, zomaar, zonder reden. Net als die boutade 'De één zijn dood is de ander zijn brood!'. Die zin leek hem al even onzinnig. Hij kende niet eens het woord brood. Brood was het zoveelste woord uit de boekjes die hier overal te vinden waren. Wat hij onder het woord 'brood' verstond, hadden de ouderen hem met veel moeite proberen uit te leggen. Net als al die andere vreemde woorden die de ouderen soms gebruikten. Hij las alleen Thorgal, net als alle andere jongeren hier. Zij zwoeren allen bij de avonturen van Thorgal en Aaricia en hun zoontje Jolan. Zij vulden hun avonden met het navertellen van de schier onmogelijke opdrachten die Thorgal telkens weer moest ondernemen. Maar de stripreeks was geëindigd bij nummer dertig en zij vulden het vervolg in met hun eigen ongebreidelde fantasie, gevoed door hun oververhitte jeugdige hoofden of ze speelden een alternatief einde na. Op één of andere manier leek het hem een holle bezigheid. Een spelletje voor kinderen. Althans de laatste tijd toch. Er scheen iets te broeien bij hem.

Net als alle andere keren dat het verhaal zomaar plots uit het niets gekomen was, werd hij weer beduusd wakker uit zijn droom. In halve kleermakerszit op de vloer, zich niet herinnerend wanneer hij was gaan zitten en of hij daareven geleden niet zijn ladder nog bij de hand had. Hij vroeg zich af wat de droom te betekenen had of wat de verborgen boodschap wel kon wezen. De laatste weken manifesteerde de droom zich steeds vaker. Er moest wel iets aan de hand zijn. In ieder geval voelde hij zich niet lekker meer. Hij voelde zich apatisch worden, terwijl hij anders altijd zo'n druk baasje is. In feite voelt hij zich pas opperbest als hij iets te doen heeft. Dat heeft hij altijd onbewust geweten. De bergen rommel intrekken met zijn ladder is zijn lust en zijn leven. Maar nu is zijn gemoedsrust in de maalstroom van een filosofische kronkel terecht gekomen en wat dat nu te betekenen heeft kan hij nog niet beredeneren. Iets zegt hem dat hij zal moeten handelen en het vervult hem met angst. Angst voor het onbekende...


...wordt vervolgd...