Volg ons op facebook
|
< terug
Flarden van mijn "zijn" - De kanarie
Scherven zijn er genoeg geweest in mijn leven, maar meestal zonder het bijhorende geluk zoals het spreekwoord belooft. Te vaak heb ik ze gelijmd besefte ik plots. Daarom betaalde ik de glazenmaker met plezier. De grijze lucht klaarde helemaal op. Ik ben een mens met een uitzonderlijk geduld en begrip, maar eens het is opgebruikt bestaat er geen tweede kans. Dat is heel hard hoor ik nu enkelen denken, maar de voorafgaande inspanningen zijn dan wel enorm geweest. Behandel anderen zoals je zelf behandeld wil worden durf ik al eens als weerwoord te gebruiken in bepaalde situaties.
Mijn moeder zette mij op de wereld toen ze twintig was, mijn oudere zuster Godelieve op haar achttiende. Te jong om een echte moeder te zijn en daardoor onmachtig om het gevoel van moederliefde bij mij te ontwikkelen. De drie en een half die na mij kwamen, één broer, twee zussen en een halfzuster, hebben daar blijkbaar meer geluk in gehad. Niettegenstaande, heb ik altijd alles gedaan om dat gevoel, ook al was het maar even, te ervaren.
Ik herinner mij nog goed dat ik voor haar tweeëndertigste verjaardag een houten vogelkooitje had gemaakt. Volledig met een figuurzaagje uit triplex gezaagd. De uren dat ik daaraan besteed heb ben ik vergeten. Zo fier als een gieter gaf ik het haar. Het enige wat ze zei was "ik had er graag een kanarietje bij gehad". Het wenen stond mij nader dan het lachen, maar liet dat niet merken. Zonder iets te zeggen nam ik de fiets van mijn vader en reed naar mijn grootvader van moeders kant, die ook mijn peter was. Vanuit de Heistraat in Sint-Niklaas tot de Weverstraat in Waasmunster was het voor mij als twaalfjarige een ongelooflijke spannende ervaring, zeker denkende aan hetgene mij te wachten stond als ik terug thuis zou zijn. Nadat ik het gebeurde tussen snot en slingers door aan mijn peter had verteld, nam hij me mee naar zijn volière en zei "kies er maar een mooie uit manneke". Mijn keuze viel op een klein geeltje dat prachtig aan het fluiten was. Mijn peter opa stak het kanarievogeltje in een broodzak en stuurde mij terug naar huis. "Voorzichtig zijn onderweg" riep hij me nog na. Onderweg begon het hard te regenen, ik stak de broodzak met het gele kanarietje voorzichtig onder mijn jas om het te beschermen.
Vanuit de verte zag ik mijn vader al aan de voordeur staan, zijn gezicht op storm windkracht tien. In mijn haast, maar meer door de schrik denk ik, gebruikte ik de voorrem en daardoor kwam het achterwiel van de fiets omhoog en ik met mijn gezicht en de rest van mijn lijfje midden in een plas. Ik hoorde tijdens het neerkomen een doffe "PLOF". Bijna in paniek haalde ik de gescheurde broodzak vanonder mijn jas maar gelukkig was het kanarievogeltje enkel vuil en nat. Mijn vader stond daar te bulderen van het lachen, ik dacht dat hij er in zou blijven. Van die gelegenheid gebruikmakend rende ik naar de badkamer. Heel voorzichtig heb ik daar het vogeltje gewassen, met lauw water afgespoeld en nog voorzichtiger met de haardroger van mijn moeder gedroogd. Mijn moeder was heel blij met haar kanarievogeltje, ze vroeg zelfs niet eens waar ik het gehaald had.
De volgende morgen redelijk vroeg, het schemerde nog, werd ik wakker geroepen door mijn moeder. Freddieeeeeeeeee verdomme, maak dat je binnen de minuut beneden bent, ik was er op veertig seconden. Woedend wees ze naar het vogelkooitje en ik merkte dat het kanarietje stokstijf op de bodem lag, "helemaal dood". Ik zorg wel voor een ander zei ik vlug en rende weg. Nadenkend hoe het kanarietje aan zijn einde was gekomen kwam ik tot het besluit dat het niet door de haardroger kwam, maar dat ik het waarschijnlijk iets te hard had uitgewrongen na het wassen.
Jullie zitten nu waarschijnlijk te lachen, maar voor mij was het de zoveelste tegenslag. Hoe goed ik het ook bedoelde, de afloop was steeds desastreus. De wet van Murphy is al lang mijn achtervolger. De oplossing schoot mij vlug te binnen, ontmoedigd ben ik zelden. Mijn oom Hubert had ook vogels en ik ging er te voet naar toe. Na mijn verhaal gedaan te hebben mocht ik als troost een vogel uitkiezen. Wat er mis kan gaan zal ook misgaan ontbrak ook nu niet, hij had geen enkel kanarievogeltje zitten. In gedachten hoorde ik mijn moeder al vloeken, een rilling liep over mijn ruggengraat door de gedachte alleen. Er zat een vogeltje bij dat ongeveer op een kanarie leek, enkel zijn snavel was veel te lang. Ik koos dat dan maar, bedankte mijn oom en keerde vol goede moed huiswaarts weer. Ik ging langs de weide die achter onze tuin lag en klauterde over de betonnen omheining. Onderweg had ik al iets bedacht en haastte me naar het werkhuis van mijn vader, knipte een stuk van de vogel zijn bek, nam een heel fijn zoetvijltje en bracht het verder in model. Het leek als twee druppels water op een kanarietje, zelfs mijn ma merkte niets en was tevreden.
De volgende morgen kwam mijn moeder hysterisch mijn kamer binnengelopen, sleurde mij uit bed en trok me van de trap. Bonk, bonk, bonk, hoorde en voelde ik zesentwintig maal, de blauwe plekken zijn nog niet volledig van mijn achterwerk verdwenen. Ja, je hebt het goed geraden, het vogeltje lag stokstijf op de bodem van het kooitje, "helemaal dood". Na nog enkele schoppen op mijn al gehavende zitvlak, vluchtte ik naar buiten en verstopte me in het kippenhok. Na een tijdje alles goed geanalyseerd te hebben kwam ik aan de oorzaak van het dramatische overlijden van het pseudo kanarievogeltje. De reden was niet het afknippen en bijvijlen van het bekje. Ook niet de tong die ik tegelijkertijd ingekort had maar niet durfde te melden voorheen uit schrik dat iemand van jullie Gaia zou bellen. Maar jammer genoeg had ik het vogeltje zijn kop iets te hard tussen de bankschroef gespannen.
De drang om mijn moeder tevreden te stellen was zo sterk dat ik besloot mijn spaarcentjes aan te spreken om een kanarievogeltje in de dierenwinkel te kopen. Maar bij mij bestaan alle slechte dingen uit drie, ze hadden geen gele kanariekes meer. De schrik sloeg me nu echt om het hart, werd lijkbleek en de wereld draaide in het rond. Al hakkelend vertelde ik de winkelier het hele verhaal en uit medelijden gaf hij mij een gevlekte kanarie gratis. Denkend op alles een oplossing te weten, rende ik naar de garagist vier straten verder. Na zijn garage grondig te hebben gereinigd omdat ik niet toe kwam met mijn spaarcentjes wandelde ik fluitend naar huis. Zonder ook maar een seconde te twijfelen nam ik de aangekochte spuitbus met gele verf en veranderde zo de gevlekte kanarievogel in een prachtige gele. Mijn moeder was ondertussen al tot rust gekomen na een valium of vijf van twintig milligram. Bevend gaf ik de kanarie aan haar en tot mijn verwondering merkte ze niets van het spuitwerk.
De volgende morgen ben ik heel vroeg opgestaan en ja, je raad het weer juist, op de bodem van het kooitje, stokstijf en "helemaal dood" lag het geel gespoten kanarietje. Dat ik hem had gespoten was niet de oorzaak, ook niet het lichtjes opschuren had er iets mee te maken.
Maar het afbranden van de vorige laag is hem uiteindelijk fataal geworden.
Geduldig en zonder schrik heb ik de gevolgen afgewacht.
-Als we pech de schuld geven van de gevolgen van een risicovolle beslissing, doen we niet meer dan vluchten voor de verantwoordelijkheid voor onze acties. (David Baird)
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
FREKE IEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEKKKKKKKSSSSSSSSSSSSSS ik ga nachtmerries hebben van het hengstige soort nu
SLIK
beloof mij dat ge nooit in de buurt van kanariekes komt he in de eerste vijftig jaar:o gutgutgut
(maar wel beestig geschreven of is (slik) dat er over als repleik in dees kontekst ;))
freke: awel se sanineke, ik ben er bekanst vanaf, nog 12 jaar en het is 50 jaar geleden.............
gggggggrrrrrrrrrrr............ (*klauw*) voor het beestig vinden
bedankt voor je reactie en waardering
ggreetzz, fr?ke - jbrouns
Daaag Fréke, werkelijk goed neergezet, tragikomisch op zijn best. Misschien nog iets te veel uitleg hier of daar.
'Behandel anderen zoals je zelf behandeld wil worden dan ben je al een heel stuk in de goede richting.' -> een waarheid als een koe, maar natuurlijk wel zeer moraliserend, een schrijver wijst niet snel met de vinger.
Nog enkele kleine typfoutjes:
'rest ven mijn' -> vAn
'De volgende morgens' -> morgen
'werd ik wakker geropen door' -> geroEpen
'rugge graat' -> ruggengraat
'aleen' -> dubbel ll
'De volgende morgend' -> is dialect -> morgen
Groetjes.
freke: ik zal daar duidelijker naar mezelf verwijzen om de vinger in mijn richting te doen wijzen......en wat minder beschrijvend trachten te zijn
bedankt voor de typ/spelfoutjes aan te geven en je suggesties
en ook voor de waardering
ggreetzz, fr?ke - ERWEE
Prima stuk. De rest vertel ik u op den tram.
efkes deze:
§3 Zonder iets te zeggen nam ik mijn vader zijn fiets en reed naar mijn grootvader => Zonder iets te zeggen nam ik de fiets van mijn vader ...
§5 De volgende morgens redelijk vroeg, het schemerde nog, werd ik wakker geropen door mijn moeder. +> morgen & geroepen
§6 een rilling liep over mijn rugge graat door de gedachte aleen. => ruggegraat & alleen
De volgende morgend, => zou de D ende komma daar weghalen
freke: da is goed ERWEE, 't is maar te hopen dat we dan op dezelfde tram zitten h?
ik heb hier een ongelooflijke luxe, twee spelling/typfouten controles na elkaar... ;-)
waarvoor mijn dank, de tips neem ik ook mee
bedankt voor je reactie en waardering, fr?ke - innerchild
Maar Fréke toch ... nu durf ik helemaal niet meer naar den Hopsack te komen. Wie weet wat voor toeren ge daar allemaal gaat uithalen ? Man, man ... toch !
Maar serieus ... ik begon te lezen met een krop in mijn keel ... zo zielig was 't ... maar dan ... jongens toch ... 't was puur genieten. Ge zijt nog erger dan de Witte van Zichem !
Prima stukje !!!!!
freke: amai, amai, wat een lof....... maar kom gerust naar den Hospack hoor, mijn muze begeleid me, en die houd me wel in toom ;-)
bedankt voor je reactie en waaardering
ggreetzz, fr?ke - aquaangel
graag gelezen
xxx
+++++++++++++++++++++
+++ ++.-"``"-. + + +
+++++ /_____; ..+ + +
+++++{______}.. + + +
++++++( o o )..... + +
------ooO-(_)-Ooo------
------EEN-GEZOND,
-------gelukkig, & talentvol-
-----------2008----------------
*******-Toegewenst***********
---------AQuaKiss--------
___________________Hello
__________________I Have
_________________Come Here
________________To Wish You
_______________Merry Christmas
______________And Also, A Happy
_____________New Year To You For
____________2008... I Hope The New
___________Year Brings You Loads Of
__________Happiness And Good Health.
_________I Hope You Have A Nice Day On
________Christmas Day, Filled With Lots Of
_______Family Time.....And Of Course Eating
______Lots Of Nice Foods, And Candy’s. I Hope
_____That Santa Is Good To You As Well And He
___Brings You Loads Of Presents On Christmas Day
_________________.*(¨`•.•´¨)`•.¸
______________.`•.¸.(¨`•.•´¨) `•.¸.
________. ×`•.¸.•´×. (¨`•.•´¨)`•.¸`•.¸
_________________. .(¨`•.•´¨). .×`•.¸.
__________________AQUAANGEL__________________
freke: amaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii zo ne schoone kerstboom, wowwwwww
bedankt voor je versierende reactie en waardering
ggreetzz, fr?ke
Ps. versierende => opsmukken => mooimaken => tooien - tati
Graag gelezen... als dàt maar geen échte vogels waren, die sukkeltjes... sadohumoristisch manneke... *wink* :o)
freke: elaba ik den aangesloten bij de dierenbescherming zulle, da was met goede bedoelingen....... ;-)
bedankt voor je reactie en waardering
ggreetzz, fr?ke - togu_hang
zeg Freke ... die Murphy ... ik ken die kerel ... komt bij mij ook regelmatig binnenwippen. "Beestig" goed geschreven ... graag gelezen.
groetjes
freke: ja maar het is eddy niet ze..........
bedankt voor de beestige reactie en waardering
ggreetzz, fr?ke - dannycant
Mooi hilarisch stukje... met de glimlach gelezen
groeten
freke: euuuuuu, aangenaam verrast je hier te zien verschijnen......
bedankt Danny voor je reactie en waardering
ggreetzz, fr?ke
|
