Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 017. spiegels en Saroma
Met de rol van dood beestenvel onder de arm en mijn rugzakje over de schouder stap ik bedremmeld de gang door. Ik heb mijn jas nog om, maar ik heb het koud. De verwarming staat nog niet op. Ik moet alle kantoortjes passeren die in een U-vorm rond de vergaderzaal, schouder aan schouder tegeneen leunen om die maandagochtendklus te klaren. Mijn stap is loom. Het veulentje dat daarnet nog fluks op de fiets trapte, is 'opgezadeld'. Het residu van wat zopas gebeurd is, weegt even zwaar op mijn flanken als een spiksplinternieuw zadel dat littekens nalaat. Ik heb gezien. Tegen mijn zin. Onmiskenbaar echt heb ik gloed gezien. Zoals ik dat als kind zag achter de kleine venstertjes in de stoof. Het fascineerde mij mateloos. Alleen is mijn standpunt veranderd: nu zag ik vlammen vrijuit in de open kosmos woeden; zelf stond ik gevangen in de ronde gietijzeren kachel, hulpeloos starend door schamele raampjes.
Tientallen keren heb ik vrouwen en meisjes horen en zien getuigen van laaiende passie. Niets van dat alles maakte indruk op mij. Toch niet meer dan een flauwe soap op een onbewaakt moment. Zoiets bevindt zich veel te ver van mijn bed. Ik krijg het niet geplaatst. Deze keer werd ik gedwongen tot zien. Ik weet waarom. Barclay heeft een bedje gespreid in mijn hersenen. De schrijver heeft mij klaargekneed om op te nemen wat mij totaal vreemd is: een pleegbeleving, zeg maar …Als ik niet net dit weekend de passage van de uitzinnige prinses-priesteres gelezen had, was mijn zien niet zo intens geweest, niet zo visionair.
Al de rest dat hieromtrent in mijn kop steekt, lijkt ontmaskerd. Mijn herseninhoud bestaat uit louter poeder van het soort waarvan men instant pudding maakt. Mijn doctoraat is op te lepelen, te slikken en te smaken als Saroma. Bladzijden aan één stuk door met ingewikkelde structuralistische analyses, hermeneutische kringetjes en loopjes, gezift en gesnuif die niet anders kunnen dan hun doel missen. Al die uitleg, dat gefilosofeer, gekanker en niet in het minst dat argumenteren is puur darmenvulsel. Ersatz. Misselijk makend. Met zo'n pak blubber op je maag eet je nooit nog literatuur. Zopas heb ik gewoon in het echt gezien wat Barclay suggereerde: een vrouw die straalde als de zon, even wérkelijk als mijn eigen hartgeklop. Dat zien behoeft geen uitleg. Een studie van de Argenis moet resulteren in één zin: "Lees het. Het wérkt." Lapidair en juist. Bovendien heb ik me subliem en grandioos vergist. Zoals de meeste wetenschappers die blijven slapen in het lab. Neen! Fictie is geen afbeelding, interpretatie of prent van de werkelijkheid. Barclay zegt het zo eenvoudig en juist: Ik geef je een spiegel en misschien zul je naderhand wat is zien gelijk het is. Ik had het horen te weten. Ik ben behekst van spiegels. Ik ben een volleerd spiegelkenner. En neen, het is hélemaal niet zo dat je in de spiegel een 'spiegelbeeld' ziet. Je ziet wat IS. Letterlijk. De spiegel weerkaatst gewoon de realiteit zodat het op je netvlies komt. Het échte. En niet een kopie ervan. Je hersenen nemen het standpunt in van de spiegel. Een spiegel is niet meer dan een medium, een prothese, een standpuntmultiplicator. Zo ook laat fictie je zien wat je anders nooit te zien krijgt. Een roman IS een spiegel, geen spiegelbeeld. Zoals die andere overlever uit een twee millennia oud verhaal de weg IS, en niet, zoals valse profeten je willen doen geloven de weg wijst.
Goed. De schellen vielen van mijn ogen, zoals men dat zegt. Geen probleem. Ik heb arendsogen. Wat mijn blik toch nog vertroebelt, mag gerust weggeschrobd worden. Voor mijn part met een grove schuurborstel. Maar het lijkt alsof ik geen oogleden meer heb. Want dit had ik liever niet gezien: de ziel van een vrouw die ik nooit zal mogen zijn. Ik stond erbij en ik keek ernaar. Als louter toeschouwer. Verstoten door de goden. Verstoken van geest en licht. Wreed is dat.
feedback van andere lezers- CaptainNorth
Mijn doctoraat is op te lepelen, te slikken en te smaken als Saroma.
De schellen vielen van mijn ogen,
Zo... de eerste commentaar die ik geef... of juist ja, feedback, op een verhaal van een oostendse... ah ja! Ik zou het gewoon nog eens moeten lezen om het helemaal te begrijpen... ik ben hier niet goed in... die feedback...
laat me oefenen...
De zinnen die eruit sprongen omwille van 'saroma' en 'schellen'... dat is wat ik dan 'mooi' vind.
Ik ben een rare in zo'n dingen...
Ik lees verder nu.
groet
Captain
Vansion: he. je bent niet verplicht te quoteren en te feedbacken hoor. maar dit ding zit zo vol onderlinge verwijzingen dat het inderdaad veel verliest als je niet alles leest.
enfin, als je dan toch wil spuien ...wees dan ajb spontaan en rechtuit he. dit ding is waar ik uren per week mee bezig ben. en ik wil dat het hapklaar maar eiwitrijk wordt. leesvoer. leeskost. kost wat kost.
PS jij had moeten meedoen met de poëziewedstrijd in Oostende ... - commissarisV
Niet hapklaar; zwaar verteerbaar maar o zo vol van smaken, heb papillen te kort...
Vansion: ik weet het. dit is de eerste bladzijde die moeilijker is. enfin ... vind ik.
jij hebt meer dan papillen genoeg. dat heb ik gelézen. - Ghislaine
Met genoegen gelezen. - koshka
prachtig, nog een lepeltje alsjeblieft
Vansion: :) hey... ik schrijf dit heel langzaam ...nog een jaar werk ...en ter attentie van de lezers in volgorde... wat moeilijk is ... - Jean_Loeckx
Prachtig.
Al wist ik al dat het prachtig is.
Quod erat admirandum.
Het lijkt beter dan de vorige stukjes.
Maar dat is schijn, denk ik, de schijn van alle prachtige literatuur.
En ik word steeds blijer het voorgaande gelezen te hebben.
gg
Vansion: Amaai Jean... Het is wel zo dat dit de eerste bladzijde is waarin ik iets vrijgeef. Ik weet niet zeker of wat voorafgaat aan opbouw de lezer niet te lang op zijn honger laat zitten. Nog even en het eerste hoofdstuk is af... - sinneskyn
Die spiegel intrigeerde me vooral. Ik blijf je lezen en zeker niet in spiegelbeeld..:)Jouw stijl voert je als lezer mee...skgroetjes hil
Vansion: ach ja. spiegels. U. Eco heeft er een bundel rond spiegels: intrigerend. - maridava
Dit stukje is plots zo gans anders dan de voorgaande. Was niet echt aan mij besteed. Er staan voor mij teveel onbekende en ongekende elementen in. Maar ik lees verder en zal het dan allemaal wel snappen, zeker?
Vansion: Voor hierop terug wordt ingehaakt zal nog een tijdje duren. 't Een en 't ander moest reeds hiertoe leiden...Maar als iemand als jij 'eruit' valt moet ik dit absoluut herzien. Meer uitwerken. Desnoods weglaten. Dit is écht zinvolle feedback. - harmandi
Ik heb hoofdstuk 15 tot en met deze gelezen. Dit stuk gaat weliswaar erg diep, maar bevat iets teveel beschrijving naar mijn gevoel. Ik denk dat je hier en daar iets minder zwaar en vergelijkend moet aanzetten. Let wel: de inhoud niet veranderen, want die is goed. Je houdt mijn aandacht zeker vast. Echter, in een boek zou ik een deel als dit vluchtiger lezen dan de voorgaande delen. Om de aandacht helemaal vast te houden, zou je wat kunnen snijden in de eerste, maar vooral in de derde alinea.
Vansion: dankje. copy/paste. dit ga ik eens op een ontspannen moment oppakken ... ik weet dat dit zware kost is ... eerlijk gezegd heb ik me al die vorige hoofdstukken serieus ingehouden ... zelfs hier is de uitleg zo dunnetjes in vgl. tot het beschouwde ... ach ja
maar niet meteen ... ben 14 dagen monddood geweest ... vandaag eindelijk wat opening ... misschien tegen maandag de broodnodige '10 cm' ...
heb gezien dat jouw cyclus momenteel gunstiger verloopt . zal het zeker (her)lezen en fb geven ... op zijn tijd ...
groet - Das
"Ach ... beetje grotesk uitgedrukt: ik wil iets schrijven dat ruimte bijmaakt, niet iets dat ruimte vult."
Awel, het lukt je aardig! Alleen denk ik dat je je ding maar beter in de architectuur zou doen ipv in m'n hersens.
Probeer aan het denken te ontsnappen, wil m'n receptoren kunnen openzetten zonder meer. Heb genoeg van al die gedachten in m'n kop. Geen woorden meer voor mij. Vooroordelen en oordelen zonder basiskennis. Ongefundeerde bespiegelingen die opwellen en uitgesproken worden, ik wil er me niet meer schuldig aan maken. M'n receptoren worden afgeblokt door dwaze en beangstigende redeneringen. Ik wil voelen! Voelen, proeven, reuken, kijken,...Horen ook nog wel, maar geen woorden meer. Lang gerekte klinkers of medeklinkers kunnen misschien nog net. "Aaaaaaa" en "mmmmmmm", meer niet. Opgewonden ademhaling, genotzuchten. Hoe kan ik oeverloos minnen met al die kronkels in m'n kop. M'n schroeiende dorst naar liefde doe me beseffen dat ik ontaard ben. Verziekt en gedegenereerd. De minnaar verbasterd door het nepbestaan van de consument in me.
Er is veel werk aan, ik weet het, maar ik kom er nog wel. 'k Denk aan een tempel, Tibet!.
Dit stukje, dat ik het zo durf noemen, is alweer zeer goed.
Vansion: Je ZEGT het Das. Willen is niet genoeg. Doe het. Omhels al wat tastbaar is en lééft. En VOEL, gvd... En negeer al wat je het voelen belet. En laat de overhead tomberen: toink
Je hoofd gaat er spontaan bij stokken.
(Ik ben er echt vanaf geraakt. Van dat beknellende gedoe in mijn kop.)
De grote bevrijding bestaat. Echt. Go for it. Luister. Luister. Luister. De weg word je wel ingefluisterd. Vergeet al die zever over geluk. Stort je in het zinnelijke. Zwem.
(spuug op de dooddoeners, ook op de mijne, want helemaal ervan vrij ben ik nog niet) - geertje
na dit hoofdstuk neem ik even pauze.
genoten van het "egaal" schrijven,
met dialogen heb ik iets meer...concentratie nodig,
ik doseer wat met "bijlezen", zodat ik de draad niet verlies.
g
Vansion: de producent is niet verantwoordelijk bij overdosis ;) - kronos
je laat geen ruimte voor de mening van de lezer, nodig hem/haar eens uit tot een reactie - hoe? wel, door vragen te stellen - ik zie geen enkel vraagteken in deze tekst!
Vansion: Daar heb je een punt. Al moet ik het eens van dichtbij bekijken. Ik wil mijn personage wel afschilderen als een eigenzinnig madammeke hé... Het is zij die nadenkt. Niet de auteur. En réken maar dat ze zal veranderen.
Maar goed, ik wil absoluut geen statements placeren. Wel wat poken. Dit ga ik dus toch nog eens zeer nauwgezet nagaan.
(enfin, ik zit hier te bazelen alsof ik echt iets met dit dingetje wil gaan doen; eigenlijk belandt het misschien in de vuilbak, bij het vorige)
Merciiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Dat is al méér dan één pint verdiend zunne
Amaai!
|
