|
< terug
Weerspoedige wensen
Omdat er brood op de plank moet komen en oesters op de oudjaardis, klop ik de laatste jaardag een aantal uurtjes bij de werkgever. Mijn schaarse gesprekscontacten bestaan uit telefoontjes met arme zielen die ook aan het solowerken zijn en die met hun gedachten al in de uitgaanssloffen staan. Gehinderd door premature lenteschoonmaakkriebels kuis ik mijn bureau op, ontlast het computerscherm van 2007- stof en verwijder onzinnige mailtroep.
Ik bekijk wat virtuele kerstkaarten met dikke knuffelende ijsberen en zoek een recept voor kreeft met saus. Met een broodje in de hand wurm ik me door een vergeelde stapel "dringend te lezen" en begroot een nieuwe budgetpost creatief. Het wordt, door de druipende tomaat en dressing, natte vinger werk. Uitgeblust van alle vindingrijkheid rek en strek ik me languit.
De stilte rondom mij is oorverdovend. Ik geef ze de doodsteek met de beste duizend liedjes ooit die de radio speelt. Bij het horen van een liefdesdeun uit vervlogen tijden word ik plots oeverloos sentimenteel.
De duisternis valt. Mijn tijd is gekomen.
Geen fileleed te bespeuren en eenzaam rijd ik door een troebele nevel van kerstlichten naar huis. Nog steeds ondergedompeld in volle mooie-momenten-van-toen-sfeer, pink ik een traan weg. Ik mis Zoon die bij de ex is, een overleden vriend en twee oude vlammen die zonder meer gedoofd zijn. En ga gebukt onder het gebrek aan dynamiek in mijn sleurige en vergrijzende bestaan.
Overal branden lichtjes en iedereen is blij, maar de gehele tralalastemming gaat aan me voorbij. De tocht brengt me voorbij het ziekenhuis en levert instant medelijden met zieke mensen, en zij die honger hebben en een lijf of hart vol kou.
De vrienden komen om klokslag zeven uur en zelfs de hete douche ervoor spoelde het lamlendige gevoel niet van me af. Maar ik doe op hoge hakken en gehuld in het kleine zwarte designerjurkje mee, lach en drink en vertel volop anekdotes. Ik glimlach naar het vuurwerk van de buren en roep mee met och en ach. Mijn hart warm ik aan het berichtje van Zoon, die me om klokslag middernacht een "weerspoedig" 2008 wenst. Dat zal wel een realistische mengeling van voor- en tegenspoed zijn.Lief kust me zacht en ik hem ook en zoen de vrienden en wens ze heel gemeend een goede gezondheid en geen lege magen en geen rilling noch kou, en ze lachen even om mijn serieuze noot.
Ik plan geen goede voornemens, maar heb het voornemen om veel goeds te plannen. En maak er morgen ineens werk van om een aantal mensen die me ooit nauw aan het hart lagen in 2008 "weerspoedig" terug te zien.
(Uit de reeks : Veertig en…)
feedback van andere lezers- muis
Jouw stijl spreekt me erg aan. Vlot, met de nodige humor en ironie, toch melancholie, sentimentaliteit zonder tot het uiterste slijmerige te gaan... En de opbouw is ook heel goed. Logisch, niet opgepropt met onnodige beelden...
Ik geloof dat ik deze reeks blijf volgen:)
groetjes
annvanbyl: bedankt muis ! zeker doen, dat volgen, veertig en...is nog lang niet aan 41 toe !!! - togu_hang
knap geschreven ... en herkenbaar
groetjes
annvanbyl: bedankt ! - ERWEE
Eens met muis.
Heeft eigenlijk iets van een dagboek dat ook verder gaat dan een dagboek.
... twee oude vlammen die zonder meer gedoofd zijn en dynamiek in mijn sleurige en vergrijzende bestaan. => hier ontbreekt iets als een werkwoord aan het einde => mss 'brachten' toevoegen.
annvanbyl: Inderdaad, er mist iets in de zin, ik pas het aan, thx ! - Jan_Stephorst
Een prachtig schilderijtje. Het spreekt aan omdat het heel herkenbaar is maar tegelijkertijd steekt het ver boven het alledaagse uit vanwege het design. Dat is de sleutel, geloof me. U heeft een bijzonder goede pen.
annvanbyl: Hartelijke dank voor deze fijne lovende woorden !! - SabineLuypaert
die tralalastemming deed ook hier zijn werk (smile) graag gelezen dit stukje
annvanbyl: En nochtans " a tralala a day, keeps the doctor away" h? :-)
bedankt voor de reactie Sabine !
|
