|
< terug
en, heb je nog gezwaaid?
De wind woei stevig door het haar dat Nadine voorover liet hangen om het vuur in haar sigaret te zuigen zonder dat haar aansteker met het bedrukte opschrift:
'heb hart voor een ander' haar vlam aan de opdringerige wind zou prijsgeven.
Twee intense halen, en ze voelde hoe het getransplanteerde hart in haar littekenborst hoestend protesteerde. Nog twee pakjes en de operatie zou alsnog helemaal voor niets zijn geweest. Daar, op station 'Amsterdam Amstel' stond ze nu letterlijk voor paal: de rookzuil die haar toestond in zijn nabijheid aan haar verslaving toe te geven.
Weer verbaasde het haar dat ze zo weinig écht genot uit het kankerstaafje wist te zuigen, en halverwege haar Belinda drukte ze het vuur schuldbewust weg in de hete, rokende paal tegenover haar. In Utrecht overstappen op spoor 12b. Zover was ze al.
Ze wist een plaatsje tegen het raam te bemachtigen en sloot haar ogen: 'You don't excist when I don't see you', zong ze in haar hoofd 'The Sisters' na.
Utrecht kwam spoedig.
Ze stapte uit en volgde bij elke tree haar diep rode cowgirllaarzen. Mooie aanschaf. Dat maakte het leven toch de moeite waard; dat ze stevig voelde hoe ze liep en het schoeisel tegelijkertijd zinnenstrelend was.
12b.
Zonder verder aandacht voor haar schoenen beklom ze de binnentrap van de dubbeldekker richting Rotterdam en Den Haag. De trein zou onderweg nog splitsen. In Woerden had ze zich al door Erik laten vertellen. Ze nam plaats halverwege de coupe waar haar voorganger een stuk NRC had laten liggen. Vlug vluchtte ze in een wetenschapsartikel van Margriet van der Heijden:'I don't excist when you don't see me'… Het bleek ijdele hoop.
'Gelukkig, ik ben net op tijd. Jee, wat moest ik rennen. Mijn vriendin kon me maar niet loslaten. Heb ik niet teveel lippenstift op mijn gezicht?' …
'Zeg, dit is toch wel het gedeelte naar Den Haag, hè?'
'Twee coupés naar achter begint het Den Haag stuk', verhaalde een geprikkelde, norse mannenstem.
'Wat? Zit ik nog niet goed?' 'Columbus nog an toe!' (alsof de jongenman probeerde de zoon Gods er niet bij te betrekken). Hij schoot overeind en vluchtte de trein uit op weg naar het Den Haag gedeelte. Gefluit van de conducteur deed geweld aan zijn verwoede poging.
Nadine kroop dieper in haar krant, en haar adoptiehart sloeg alarm.
'Daar heb ik zo'n hekel aan'… waren nu de norse woorden haar kant op.
'I don't excist when I don't need to…', bedacht ze zichzelf.
'Dat komt maar de coupé binnenvallen met een verhaal over lippenstift en blijkt dan fout te zitten. Dat check je toch van tevoren!' …
'Kijk, ik moet naar Gouda. Dat is op de lijn Rotterdam. Als ik zou zeggen tegen U: komt deze trein langs Gouda, wat zegt U dan?'
Eveline fleurde op. Ze legde haar krant op zij en keek de man guitig aan.
'Dan zou ik zeggen: U zit goed!'
Haar adoptie hart klopte boos en verontwaardigd tussen haar volle cup D borsten.
'Nou dan. Dat check je toch even.'
In de hoop op een niet te snelle conducteur keek Eveline naar buiten. De man had een andere gesprekspartner bereid gevonden naar zijn levensvisie te luisteren.
Precies op het goede moment kwam de conducteur de treincoupé binnenlopen.
'Plaatsbewijzen alstublieft', was zijn stellige openingszin.
Als derde gaf de man met de norse stem zijn kaartje met de woorden: 'Alsjeblieft meneer de gaatjesmaker'.
De conducteur keek op zijn kaartje, keek de man aan en vroeg: 'En, heb je nog gezwaaid?'
Eveline keek nu geamuseerd naar het onderhoud.
'Hoezo gezwaaid', vroeg de man nu argwanend.
'U hebt een kaartje naar Gouda. Waar we zonet aan voorbij raasden, dat was Gouda.'
'Heb je nog gezwaaid?'
De man werd razendsnel rood, keek om zich heen en zag in Nadine een slachtoffer.
'Jij, jij zei dat deze trein langs Gouda zou komen'.
'We kwamen er net langs' hoorde Nadine zichzelf zeggen…
'En, heb je nog gezwaaid?'
feedback van andere lezers- togu_hang
leuk stuk peerke
Peerke: dank je, leuk dat je 't gelezen hebt. - jbrouns
Het bevat een aantal krachtige zinnen, maar de dialogen vind ik nogal verwarrend.
Grts.
Peerke: Daar heb je helemaal gelijk in...
|
