|
< terug
nieuwste manuscript: aflevering 1: nachtelijke wandeling huiswaarts
Ik loop over straat. Het is half twee 's nachts. Traditioneel een magisch moment voor mij. Meestal kom ik dan net van mijn lief af. Naast mij loopt Zoemba de Zoeloe, een kotgenoot van me. Hij komt terug van het citadelpark. Daar jaagt hij op leeuwen. Soms vangt hij wel eens wat. Dankzij hem blijft het kattenbestand van de Gentse parken op een aanvaardbaar peil. Zijn vriendin maakt jassen van zijn pelsen. Erg warme, degelijke kledingstukken zijn dat. Alleen kun je er niet mee buiten komen. Ze zien er niet uit. Ik vraag Zoemba hoe de jacht verlopen is. Hij mompelt wat, wrijft driftig over zijn buik en gooit zijn speer naar een vuilnisbak. Een groepje taterende nachtuilen schrikt op. Even kijken ze mijn zwarte kotgenoot onderzoekend aan. Daarna kletsen ze verder. Zoemba spreekt geen Nederlands. Geen idee wat hij wel spreekt. Zoemba is niet zo'n prater. Hij trekt zijn speer van tussen de vuilnisbakken en zet dan de achtervolging in. Zoemba heeft een straathond gespot. Als het vier poten heeft, moet het dood.
Ik roep: 'Succes nog!' en ga dan naar mijn kot. Voor mijn deur staan twee kleurrijke hippies. Zo stoned als wat. Ik wurm mij er langs. Ze groeten zelfs niet. Stoned én onbeschoft. Als ik boven ben, kieper ik vanuit mijn raam een kom beschimmelde spaghetti over hen uit. Die heb ik altijd voorradig. Het schijnt hen niet te deren. Ze blijven ter plaatse waggelen. Ik trek mijn schouders op en sla het raam dicht. Ik gooi mijn kleren van me af en neem plaats op de rand van mijn bed. Op mijn nachtkastje staat een foto van mijn lief. Ik geef er een dikke kus op. Ze kijkt mij onschuldig aan. Mijn kruis kriebelt. Ze is toch verrekt mooi, denk ik. 'Wees gerust, vandaag heb ik je niet bedrogen.', zeg ik zacht. Hoe kan het ook anders? Vandaag zat ik in haar. Hoewel, ik herinner mij dagen dat ik in haar zat en in anderen. Aardige dagen waren dat. Niet bevorderlijk voor de studies, maar ach, wat geeft dat?
Ik gooi mijn deken over me heen. Het ruikt voornamelijk naar mij. Zweet, urine ook, zaad natuurlijk en simpelweg mijn lichaamsgeur. Ik denk altijd van mezelf dat ik naar koekjes ruik. Dat komt, omdat mijn idool naar koekjes geurde. Dat weet ik. Dat zei zijn vrouw. Ik ben 22 en ik heb idolen. Ergens moet het misgelopen zijn. Ik voel mij vreselijk dronken en dat van alleen vruchtensap. Mijn lief en ik bezuipen ons zelden. Ze benevelt mij zo al genoeg.
Ik raak niet in slaap. Het is ook zo vroeg. Ik draai en keer. Zouden die hippies er nog staan? Heb ik nog iets om te gooien? Ja, beschimmelde sandwiches en een pakje noedels. Ik twijfel. Maar nee, die kan ik niet missen.Ik moet ook ontbijten. Niks aan te doen. Ik duik dieper mijn kussen in. Met mijn vinger wrijf ik mijn eikel droog. Daarna snuif ik het aroma op. Een mengsel van haar en mij. Een zoeter parfum zul je in de wereld niet vinden. Met die sublieme substantie in mijn neusgaten donder ik dan toch in slaap. Een noodzakelijke pauze tussen twee neukbeurten in.
feedback van andere lezers- drebddronefish
De eerste alinea is geestig en dan komt er een rare kronkel. Ik hou er wel van
groetjes
pisatelj: Benieuwd wat je van het vervolg vindt. Het is nog niet de definitieve versie.
Merci om te reageren! - aquaangel
een versie is nooit definitief
je moet het laten rijpen
als je het over een jaar weer zou herschrijven
vallen je weer andere dingen in en zul
je het eea aanpassen, zo werkt dat he..
graag gelezen, ik ben ook iemand van geurtjes.... :)
x
pisatelj: benieuwd wat je van het vervolg vindt. Had dit een hele tijd laten liggen en er vallen nu mij, zoals ge dus zegt, dingen op die ik misschien anders zou doen nu.
groeten x
|
